FROM ACCOUNTANT TO SUDALGA'S WIFE

Chapter 2 (Saviour)

"'Wag kang mag-ingay." Naglolokong aniya.

"Ano ba? Palabasin mo ako dito." Pakiusap ko.

Dahan na dahan na bumukas ang pinto at pumasok si Ian at sinuntok agad si Ives. Inawat ko naman silang dalawa dahil baka ako pa ang mapalayas dahil sa ginagawa nila.

"Bro. Kahit kailan wala ka nang ginawang tama. Ano ba ang laman ng kokote?" Galit na sabi ni Ian kay Ives. "Ano ginawa ko kay Ash?" Dagdag niya pero natawa lamang si Ives.

"Galit n galit. Bro." Natatawang biro ni Ives kay Ian na galit na galit ang mukha. "So now I think. Pwede ka nang umamin?" Dagdag ni Ives.

Lumabas ng padabog si Ian at hindi man lang ako pinansin. Ano kaya ang ibigsabihin ni Ives na aaminin dapat ni Ian.

"Anong nangyayari dito?" Biglang dumating ang mommy ni nila.

"It's just a little bit play mom. Don't worry." Sagot ni Ives.

"Okay. Ash, go to your room." Utos ng mommy nila.

Pumunta na nga ako sa silid ko para makapag pahinga na pero ang nasa isip ko pa rin ay ang kung ano dapat ang aaminin ni Ian. Hindi ko na namalayan na ako'y nakatulog sa gitna na aking pag-iisip.

***

Makalipas ang ilang taon. Ako'y mag kokolehiyo na rin. Pangarap kong makapag-aral ng accounting sa Manila. Better university is better learnings, para sa akin. Mas maganda kung mag-aaral ako sa magandang unibersidad.

"Madame. May gusto po akong sabihin sa inyo." Panimula ko. Nandito ako ngayon para mag-paalam sa kanila na sa Maynila ko gustong mag-aral.

"What is it? Don't be shy..." Sagot niya.

"Uhm. I want to study in Manila po. Accounting po."

"Oh that's good idea. Doon din naman nag-aaral ang boys ko. UST, sila nag-aaral kaya mas mabuting doon ka na rin. Para mabantayan mo rin sila. Doon ka na rin tumuloy sa bahay namin doon na tinutuluyan nila." Masayang sagot ni madame.

"Salamat po." Pasasalamat ko at tumango't ngumiti lamang sila.

Weeks to go. Now I'm here in Manila. Maayos na ang lahat ng papers ko dahil inayos na ito ng mga amo ko.

"Hey. Ash, this will be your room." Turo ni Ives sa kuwarto ko. Napakaganda nito, walang binatbat ang kwarto na binibigay nila sa akin sa Davao.

***
Pagkalipas ng isang buwan ay nag-aaral na rin kami. Lagi akong sumasabay kay Ian kahit hindi niya ako pinapansin. Lagi kasi kaming pareho ng schedule.

"Ash," parang nagising ako sa realidad ng ako'y kanyang tawagin. What he call me?

"Uhm, bakit?" Sagot ko

"May gusto akong sabihin sa iyo." Aniya. Ang awkward naman. Inilabas ko na lang ang Iphone ko, yeah naka Iphone ako kahit working student ako, that's what we call "Bunga ng pagsisikap". Nag cellphone na lang ako kunwari dahil sa sobrang awkward..

"Don't pretend that you're busy." Natatawang anya.

"Sige bye na. Ang tagal mo e." Biro ko sa kanya.

"'wag" pigil niya. "I think this is the right time para sabihin ito." Dagdag niya.

"Alam mo. Pabitin ka, sabihin mo na kasi."

"Ash, I like you." Nahihiyang aminin niya at ako'y napanganga. "No, I think I love you." Dagdag niya.

Hindi ko alam kung anong sasabihin ko kaya napatitig na lamang ako sa kanya.

:-)