From rich to poor

Hoofdstuk 19 - Zou ik ?

H: Je tas ligt nog hier. Je kunt hem morgen of dinsdag komen ophalen.

Zou ik, zou ik hem gaan halen ? Er lagen wel belangrijke spullen in. Mijn gsm had ik gelukkig bij. Maar als ik hem ga halen, kan ik ook met hem praten. En vragen waarom hij me slaaptabletten had gegeven. Ik zal eerst Lizzy vragen. Ik zie haar toch morgen. Ik leg mijn gsm weg en stap weer terug in bed.

Vermoeid open ik mijn ogen. Het is pas 6 uur, maar slapen kan ik toch niet meer. Ik neem me kleren van de stoel, en loop er mee naar de badkamer. Snel spring ik in mijn skinny jeans en doe een paar sokken aan en een zwart t-shirt'je. Het heeft niet bepaald nut ofzo, want straks moet ik toch weer gewoon mijn uniform aandoen.

Waneer ik klaar ben bekijk ik me nog een keer in de spiegel, en loop dan naar de gang. Om de lift te nemen. Die me naar de kelder zal brengen. Als de deuren openen loop ik door naar de kleedkamer waar ik me kleren in wissel voor me uniform, en dan ga eten. Als ik me boterham met nutella smeer hoor ik plots ''Katy !'' Lizzy kan niet anders ''Lizzy, Lizzy rustig aan.''.''Hoezo rustig ik ben toch niet druk alleen een beetje enthousiast zegt ze terwijl ze op en neer springt en dan naast me plaats neemt. ''Ja.'' zeg ik dan weer ''Je bent heel enthousiast, maar nu wil ik de rede ook weten.'' ze kijkt even mysterieus om zich heen en fluistert dan ''Katy.'' ze kijkt nog een keer ''Ik heb het met Alex ! '' gilt ze dan in mijn oor. Snel deins ik achter uit van het lawaai. We hebben nu alle aandacht op ons gericht. Iedereen kijkt ons aan, maar gelukkig draaien ze zich weer om. ''Ah daar ben je schat.'' hoor ik dan iemand zeggen, en al gauw zie ik dat het Alex was. Hij geeft Lizzy een kus ''En dames.'' begint hij ''Klaar ervoor ?''. Lizzy en ik knikken en staan op. Net op het moment dat ik Lizzy over de sms wil vertellen komt de begeleidster aan lopen. Ze geeft ieder een rooster. Snel draai ik het blad om en kijk met wie ik moet. Niemand helemaal alleen.  Volgens mij moet Lizzy met Alex aan haar gezicht te zien. Ze zijn eigenlijk best schattig samen.

En hier sta ik dan alweer, voor de reusachtige bibliotheek. Vandaag moet ik hem helemaal alleen doen. Ik begin met keren. Ik neem de bezem uit de kar en begin van achter naar voor te keren. Halverwege word ik plots gestoord ''Katy.'' het is William ''Ik heb iets voor je .'' Ik leg mijn bezem weg en kom achter de grote boekenkast vandaan. Hij heeft een krantenartikel vast.''Ze hebben meer informatie.'' Ik neem het artikel aan en begin te lezen.

Uit de hand gelopen feestje.

Vorige week zaterdag is er een feest uit de hand gelopen. 2 doden, 8 gewonden. Doktoren hebben van alles onderzocht. Er zijn drugs gevonden, en heel veel alcohol in de lichamen. 5 van de gewonden hadden zich coma gezopen en de rest had simpelweg te veel op. Gelukkig hebben ze het allemaal ovverleefd. De politie gaat nu verder op onderzoek uit. Ze zijn bezig in de wijk zelf te zoeken, maar elke bewoner beweert van niks te weten.

''Denk je ?'' stotter ik ''Dat Hunter voor de drugs heeft gezorgd. ''Ja.'' knkt hij ''En volgens mij ook voor de alcohol.''. Waarschijnlijk heeft hij wel gelijk. Hunter dronk veel te veel en zat aan de wiet. Wacht het sms'je. "Uhm William ik heb gister een sms'je van Hunt..-" verder kom ik niet "Wat waarom heb je me dat niet eerder verteld ? Wat moest hij.". Vlug graai ik naar mij gsm in en overhandig hem aan William. "Nee,nee jij gaat daar niet na toe, en helemaal niet alleen. Ik ga wel mee." Zegt hij dan "Kom je mee."."Huh." Zeg ik "Nu tijdens mijn dienst.". "Ja waneer anders kom nu maar gewoon."

Als ik daar met William aankomt staat Lancer ons al aan de deur op te wachten. ''Hey.'' zeg ik, en loop door naar de woonkamer. Al snel zie ik Hunter onder uitgezakt op de bank zitten. ''Hey.'' zeg ik ongemakkelijk. ''Hey.'' antwoord hij droog en houd mijn tas omhoog. Voorzichtig neem ik hem aan, en ga naast hem zitten. ''Waarom gaf je me slaaptabletten ?'' weet ik dan uit te brengen. ''Nou als jij had geweten dat ik een feestje gaf. Zou je dat goedkeuren ?'' Hevig schud ik mijn hoofd nee. ''Nou zou je het goed vinden als ik me helemaal zou vol zuipen en stoned snuiven ?'' alweer schud ik nee. ''Nou daarom, maar volgens mij boeit jou dat niks meer.''. ''Vind je het gek. Je bent gestoord, mensen hadden kunnen dood gaa.'' schreeuw ik dan verder kom ik niet, hij drukt zijn hand tegen mijn mond.  ''Als je het waagt dat iemand te vertellen dat al dat spul van mij kwam, of dat ik hier Lancer vasthoud. Dan lieveschat ben je nog lang niet van mij af, dan vraag ik me af of ik je dan nog laat leven.'' fluistert hij in mee oor. Snel deins ik achteruit, en loop naar William. ''We gaan naar huis William. Doei.''. ''Huh waarom.'' vraagt William dan, maar ik reageer niet en trek hem de deur uit. Hunter is gek geworden, hartstikke gek. 

''Waarom moest je naar huis.'' zegt hij weer. ''Niks zwijg nu.'' zeg ik terwijl ik nog helemaal bezig ben met wat er zich net afspeelde. ''Ja.'' antwoord hij dan en fixeert zich weer op de weg. Gelukkig ook maar, want als hij nu nog iets had gevraagd was ik in tranen uit gebarste. En het ergste van dit hele gedoe, ik mag niemand iets vertellen. Nergens waar ik even mijn hart kan luchten. Of even kan huilen. Ik had naar Lizzy moeten luisteren. Ze mag dan misschien soms een beetje hyper en irritant zijn, maar ze heeft wel vaak gelijk.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

OMG ik had dit stuk dus helemaal geschreven wil ik hem publiceren zie ik dat de helft weg is. Ik was echt kwaad. Dus het is snel snel geschreven dus sorry.