From rich to poor

Hoofdstuk 7 - Ohw no

Stuur ik dan naar Lancer. Waarop hij dan na een tijdje antwoord. 

''Sorry ik heb gevraagd of het mocht, maar hij zei dat hij alleen met je wou zijn.''

Nee, nee omg omg. Ik wil niet alleen zijn wat als hij weer drinken is, of nog erger high. Bedenk een smoes, bedenk een smoes. Uhm ik ben ziek. Nee uhm ik heb me been gebroken. Nee, dan kan ik gewoon gaan. Ik ben hier echt slecht in. Hoe laat is het eigenlijk. Shit nee ''Half 12'' schreeuw ik dan. Oké, ik kan nu officieel niks meer af zeggen. Dan maar gaan klaarmaken.

Als ik klaar ben sluit ik me kamer af en loop naar buiten. Zodra ik de stad aankom lopen er allemaal vreemden mensen rond. Sommige eng, sommige mysterieus. Het is echt creepy. De ene staart me aan terwijl de ander me overal volgt. Gelukkig zie ik het vijverpark al en loop naar binnen. Ofja wat je gelukkig kan noemen, want daar staat ook een of andere creep op me te wachten. Hoe laat is het 11:56 oké. Hij zak er waarschijnlijk nog niet zijn. ‘’Heeeyy daar ben je .’’ verkeerd gedacht Katy, verkeerd gedacht. ‘’Heyy’’ zeg ik dan gespeeld blij. “Oké kom je zitten.” zegt hij dan als hij naast zich op de bank klopt.’’Wat gaan we doen ?’’ vraag ik dan bang. Ik hoop zo dat we naar een plek gaan waar veel mensen zijn, zodat hij me niets aankan doen en als dat toch zou gebeuren. Is er getuige, en word hij mooi opgepakt. Ja perfect.’’Uiteten.’’ zegt hij dan terwijl hij opstaat en zijn hand uitsteekt.

Angstig neem ik zijn hand aan en loop met hem mee naar het restaurant.’’Waar gaan we eigenlijk eten ?’’ vraag ik dan. ‘’Bij Christina e Franco.’’ Zegt hij als hij naar een groot chique gebouw wijst. OMG dat is het restaurant waar ik altijd met papa heen ging.’’Ben je nou aan het huilen ?’’ zegt hij als hij stopt en voor me komt staan. Snel veeg ik mijn tranen weg en schud nee.’’Zeg het. Het is duidelijk dat je aan het huilen bent.’’ Zegt hij als hij me haren achter me oren stopt.’’Dit is gewoon het restaurant waar ik altijd met me vader naar toe ging.’’ Legde ik hem uit.’’Wil je misschien naar een ander restaurant ?’’.’’ Nee hoor ik moet me gewoon niet zo aanstellen.’’ Zeg ik en loop samen met hem naar binnen.

‘’Heeft u gereserveerd?’’ hoor ik dan een ober aan Hunter vragen.’’Ja op de naam Hunter Jones.’’

Al snel worden we naar een tafel gebracht ergens aan een raam.

Waneer ik wil gaan zitten word ik tegen gehouden door Hunter hij schuift de stoel naar achter en gebaart dat ik moet gaan zitten.Als ik zit schuift hij de stoel aan en neemt dan zelf ook plaats.’’Hier zijn de menukaarten.’’ Hoor ik iemand zeggen terwijl er een menukaart in me hand word geduwdt. Lasagne,biefstuk,pizza,frieten,schnitzel,soep, en salades. Wat moet ik nu nemen. Uiteindelijk kom ik aan bij de kindermenu’s en, zie mijn favoriete gerecht staan van toen ik nog klein was ‘de prinsessenschotel’. En papa nam dan altijd een ‘prinsenschotel’. Samen  speelden we dan altijd met de bijhorende poppetjes. ‘’Wat neem jij ?’’hoor ik dan plots en schrik wakker uit mijn gedachten.’’Uhm een chicken-salade.’’ Zeg ik dan maar.

‘’Een chicken-salade voor de dame en een pizza voor mij en, een fles rode wijn graag.’’ Bestelt Hunter dan.

Als het drinken aankomt word het ook meteen in geschud. Hunter begint meteen te drinken. Maar dat was niet de afspraak. Verontwaardigd zeg ik dan ‘’Wat was de afspraak ?’’.Waarop hij meteen op reageert en de wijn terug het glas in spuugt. Oké gadverdamme dat had ook weer niet gehoeve.’’Sorry was het helemaal vergeten wacht even.’’ Verontschuldigdt hij zich dan terwijl hij een ober laat komen.’’Wat is het probleem meneer ?’’ vraagt de ober da. ‘’Nou ik had graag een 0.0 wijn gehad.’’ Antwoord hij dan. De ober kijkt hem heel raar aan en vertrekt dan weer.

Als de wijn aankomt komt het eten ook. Het ruikt heerlijk.

Waneer we klaar zijn en Hunter betaald heeft lopen we het restaurant uit. ‘’Ik heb nog een kleine verrassing.’’ Zegt hij mysterieus en voel dat hij me blinddoekt. ‘’Wat.’’ Vraag ik dan nieuwschierig. ‘’Ga ik je niet vertellen ogen toe houden.’’

Na een tijdje lopen tilt Hunter me op maar zet me meteen weer neer. Niet veel later ruik ik benzine een moter die start en water dat bubbelt. Huh zitten we in een boot wat ?. ‘’Zitten we in een boot ?’’ vraag ik dan waarop hij niet antwoord. Ineens voel ik spetters op me vallen. We zitten dus in een boot.

Waneer ik zowat helemaal doorweekt ben van de spetters stopt de boot eindelijk. Ik voel dat ik weer op getild word maar nu langer. ‘’Nog heel even.’’ Zegt hij dan.

Na een paar minuutjes lopen. Naja lopen ik word getild hij loopt. Word ik neergezet en,word mijn blinddoek afgehaald. ‘’Suprise.’’ Roept hij dan hard.