From rich to poor

Hoofdstuk 1 - Stay calm

Rustig Katy,rustig. Gewoon doen dit is misschien je enigste kans.

"Hey Katy volgens mij herken je me nog. Naja als je me niet meer herinnert. Ik ben William Wallhouse." zegt hij terwijl hij een hand uitsteekt en schud hem dan beleefd.In zo verre ik kan dan. Namelijk ik haat hem met hart en ziel. Na dat incident op de kleuterschool zijn er nog veel meer incidenten geweest op het middelbare. En de universiteit en zo kan je nog wel ff door gaan. Je zou kunnen zeggen dat dit de eerste keer is dat we niet meteen op elkaar afvliegen.

"Ik had gehoord van je butler Charles dat je een baan zocht.En uiteindelijk geen vond. Dus bied ik je een baan aan je kunt als poetsvrouw werken. En je 12,50/p uur." zegt die dan met een vol maakte grijns.

En dat was de druppel en sta op en loop naar zijn stoel toe. Als ik voor hem sta wijs ik met een vinger naar hem en zeg kwaad " Ik zal dan ook nooit maar dan ook echt nooit nooit nooit voor jou werken." en loop dan weg. Maar wordt tegen gehouden door charles die ineens in de deuropening staat. En me de gang duwt en dan zich verontschuldigdt bij William.

"Waar ben je mee bezig. Eerst heb ik bij hem moeten bedelen om je een baan te geven en nu, nu verknal je het dus je gaat terug bied je excuses aan en neemt het aan. Begrepen ?". "Ja,Charles." zeg ik dan zachtjes en loop terug naar William.

Als ik me weer op de bank heb neergezet begin ik zachtjes te praten "Sorry van toe net. Ik.. zou graag de baan aannemen.''

"Oke pak je spullen je komt met mij mee." zegt hij dan terwijl hij opstaat.

"Wat, ik blijf hier ik werk bij jou niet wonen.'' zeg ik dan iets harder. ''Uhm ik heb 2 dingen te zeggen. Nee wacht 3. ten eerste je hebt geen auto. Ten tweeden je huis word verkocht aangezien je je huis niet meer kunt betalen. En je hebt niet eens geld voor benzine.'' zegt die dan terwijl hij verder loopt.

''Wat nee, nee neee.'' zeg ik dan half huilend en ren de trap op. Als ik op mijn kamer ben laat ik me op bed vallen.Hoe heb ik het zo er laten komen. Waarom, waarom.

Als ik uiteindelijk mijn spullen heb ingepakt zeg ik nog snel ''Voorwel kamer,huis en mijn grootste liefde mijn Maserati's.'' terwijl ik een traan weg veeg en loop weer naar onder. Waar William op mij te wachten staat. Als ik onder ben kijkt hij me met grote ogen aan en zegt ''En wat moet dat dan wel niet voorstellen?''. ''Uhm mijn koffer denk ik? '' zeg ik dan verontwaardigdt.Gelukkig geeft hij er geen commentaar op en loop dan met hem mee naar zijn auto. Nog voordat ik instap zeg ik nog gouw tegen Charles ''Bedankt voor al die jaren dat je me gesteunt hebt. Voor al die jaren dat je er voor me was en toen mijn vader stierf. En voor nu omdat je me aan deze baan hebt geholpen bedankt voor alles.'' en stap dan in.

Als we bij zijn huis aankomen, nee je kunt beter paleis zeggen. Valt mijn mond open. Ik wist dat zijn vader adel was en rijk enzo. Maar zo rijk dat wist ik niet volgens mij was hij nog rijker dan de koning.''Kun je je mond dicht doen straks vang je nog vliegen'' zegt die dan terwijl hij me uit staat te lachen. En sluit dan snel mijn lippen op elkaar en volg hem naar binnen.

Als ik binnen kom moet ik me inhouden om niet te gaan schreeuwen. Het is zo mooi alles is van marmer en hout een echt paleis en overal decoratie's en chique beelden.

Als we uiteindelijk bij zijn kantoor aankomen moet ik een contract onderteken dat ik voor hem werk.Ik lees snel de kleine lettertjes en zet er een handtekening onder.

"Oke nu dat is geregeld zal ik je dadelijk je uniform geven het instructievel en je begeleider en Claude zal je je kamer laten zien. Maar ik moet er vandoor ik heb nog een belangrijke vergadering. Dus hier is je uniform en instructies. Doei.'' en met dat propt hij alles in mijn handen en verlaat de kamer.''U zal wel Mevr.Rutherford zijn toch?'' zegt een beleefde dame die aan de deur staat. En antwoord an vriendelijk terug ''Ja mevr.''. waarop ze een knikje geeft en dan zegt ''Kunt u even meekomen ik ben trouwens je begeleider ik zal je bijsturen als je problemen zult ondervinden.Of zoiets dergelijks.'' en volg haar dan de kamer uit.

Uieindelijk komen we in de kelder of zoiets terecht. "Dit hier, dit is onze kleedkamer en dat daar, daar liggen alle poets spullen.Iedere morgen staat hier iedereen klaar in uniform en alles om 9:00. Meer hoef ik niet te vertellen de rest staat in je instructies. Dus ik vertrek weer. Claude zal je zo je kamer laten zien.'' zegt ze dan snel en verlaat de ruimte.

Niet veel later kotm Claude binnen en zegt dan vriendelijk ''Hallo Mevr. Rutherford ik zal u naar u kamer begeleiden dus kunt u mij astublieft volgen.'' en knik dan en loop hem achterna.Na een paar ellenlange gangen komen we aan in iets oudere gedeeldte van het paleis.

''Hier is het vanaf hier zal ik u moeten verlaten. Als u nog vragen hebt kunt u ze aan iedereen stellen.''

Als ik de kamer open. Ben ik teleurgesteld het enigste is wat er in staat is een simpel bed met een gelukkig wel grote kast en een nachtkasje en stoel en dan nog een kleine badkamer met een douche. Meer niet. Ik had echt wel beter verwacht. En loop dan naar mijn bed en laat me er op vallen."AAHHHH!!!" schreeuw ik. Het matras is keihard het voelt aan als een baksteen hier ga ik dus echt niet opslapen. Het is iets om rugklachten van te krijgen dit is echt absurd. En loop dan stampvoetend naar het kantoor van Dhr.Wallhouse.