You Exist (Catastrophe Series #1)

Chapter 39

Some things never really changed, and it's my feelings for Graziel. Aftet all the humps that we've been through, my feelings for her never fade.

"Sleep now, Thaddeus." Naka-pikit na ang kanyang mga mata at kasalakuyang naka-unan sa aking dibdib at yakap ako. All of our hands can't get off onto each other.

Narito kami sa dati nyang kwarto sa bahay nila sa La Oreña, balak din sanang dito magpa-lipas ng gabi nila Kent, ngunit hindi pumayag si Asthea, dahil daw kailangan ko munang bumawi kay Graziel, at hindi ko daw iyon magagawa kung narito sila. What is she thinking?

"Will you still be here when I wake up?" Natatakot ako na baka panaginip lang pala ang lahat ng ito.

Umahon ito sa pagkaka-unan sa aking dibdib. Dumapa ito sa ibabaw ko at hinaplos ang aking mukha.

She gently smiled at me, "I won't go anywhere, Thaddeus. I can't let you go anymore." She said in her soft voice. Her fingers traced my features, from my eyes, down to my nose then to my lips.

"I can't let you go either." I put my right arm on her waist, ang kaliwang braso ko naman ay tumungo sa kanyang batok upang siilin sya ng halik.

Nakita ko ang pag pikit ng kanyang mga mata at sinagot ang halik ko.

I pulled her away when I notice the tension between us.

"I want to marry you first."

Graziel seem shocked with what I have said. Ayaw nya bang makasal sa akin? I felt my heart sink at nataranta.

"W-Why? Ayaw mo b--" Pinutol ni Graziel ang aking sasabihin.

"Hindi sa ganoon, Thaddeus. Anim na taon tayong nag ka-hiwalay, at maraming nag bago. Han--" I cut her off this time.

"You're still in love with me, aren't you?" Mahinang tanong ko. I was hesitating to ask this to her dahil natatakot ako sa isasagot nya. Yes, maraming nag bago sa loob ng anim na taon pero ganoon pa rin ang nararamdaman ko para sa kanya at tingin ko ay hindi na mag babago iyon.

She smiled, at naka hinga ako nang maluwag. Tumayo ito mula sa ibabaw ko at pumunta sa sofa kung nasaan ang shoulder bag na suot nya kanina.

"Close your eyes." She demanded. Kahit naguguluhan ay sumunod ako. Kahit ata anong ipagawa nya ay handa ako sundin, Graziel lang malakas.

"Dilat ka na." Umupo ako sa kama at idinilat ang mata.

Naka tayo sya sa aking harapan at nasa likod ang kanyang mga kamay na parang may itinatago. Soft smile was etched on her face while her eyes are filled with tears.

"Uh, I know na maraming nag bago sa loob ng anim na taon na hindi tayo mag kasama, but in that six years, ny feelings never fade, my love remains and my loyalty was always yours since the day that I accepted to be yours." She breath heavily at may inilabas na isang box.

"Thaddeus Ysmael Zerraco, let's get married." Binuksan nito ang laman ng kahon na may singsing.

It was a simple elegant ring with a little diamonds in it. It was a infinity design at nasa loob noon ang mga maliliit na dyamante.

I laughed at her proposal, she sound demanding but who cares, I also want to spend my eternity with her.

"Damn, baby. That sounds commanding." Saad ko at hinapit ang bewang nya gamit ang kaliwa kong braso. Inilapit ko sya sa akin at nasa harap ko ang tyan nya. Tiningala ko sya, "Pero syempre, papakasal ako sayo kahit saang simbahan pa yan."

Inikot ko ang aking braso sa maliit nyang bewang at kinuha ang singsing na nasa kahon at isinuot ito gamit ang kanang kamay ko. I kissed her hand tenderly. After all, we're meant for each other.