You Exist (Catastrophe Series #1)

Chapter 8

"Sunnyland." Wala sa sariling sambit ni Rileson habang nililibot ang tingin sa bukid kung saan ako tumatambay.

"Let's call this place, our 'sunnyland.'" Naka-ngiting sabi ni Kent ng maintindihan ang sinabi ni Rileson.

"Ang tanga mo naman! Mali naman yang ginagawa mo e!" Malakas na sigaw ni Ashtea kay Finn kahit na malapit lamang ito sakanya.

"Aish! Wag kang magulo matataya ako!" Balik na sigaw ni Finn kay Ashtea habang ginigitgit nito ang braso ni Finn habang naka upo sa trimmed grass at patuloy pa din silang nagsisigawan.

Napabuntong hininga nalang ako sa ingay ng mga ito. Nandito kami sa bukid ng Hacienda Lopez dahil sumunod ang mga ito sakin.

"ANO BA ANG INGAY NYO!" Yamot na sabi ni Yxel na kanina'y naka suot ng earphone, at payapang natutulog habang nakasandal sa puno.

Tumahimik naman ang dalawa, ngunit nagbulungan naman sila at patuloy na minumura ang isa't-isa. Nasa likod ko sina Finn at Ashtea na nag lalaro ng........ Candy Crush. Kala nyo ML 'no? Kala ko din e.

Nilingon ko ang nasa harapan ko at seryosong-seryoso ang mukha nya. Mag ka-salubong ang kilay.

"Checkmate." Natigil ako sa pag ka-tulala nang marinig ang sabi nya.

Napa-irap ako sa kawalan, I don't really know how to play chess pero pumayag ako dahil mapilit sya kanina pa.

May consequence ang matatalo, at obviously, ako 'yon. Iniripan ko muli sya at ginulo ang mga pyesa noon.

"Napaka-pikon talaga." Nang aasar na sabi nito habang tinuturo ang mukha ko na naka simangot.

"Anong gusto mo?" Mataray na sagot ko kay Thaddeus at inirapan sya dahil patuloy pa rin sya sa pang aasar.

"Hmm...." Talagang pinag iisipan pa ng mokong na may pagkamot pa sa kilay.

Ngumisi sya na akala mo may bumbilyang umilaw sa ulo nya at sinabi ang pinaka walang kwenta sa mundo.

"Be my maid!" Sabi ni Thaddeus, at naka-ngisi ng malapad.

Matagal na katahimikan ang namayani sa aming lahat, na kahit ang murahan nila Finn at Ashtea ay natigil dahil sa sinabi ni Thaddeus.

"Aish, ano bang pinag sasasabi nyan?" Iling ni Finn habang bumunot ng damo at binato ito kay Thaddeus.

"Corny talaga, hoy kung gusto mo ng katulong, mag hire ka!" Sabi ni Ashtea at inagaw ang cellphone ni Finn upang sya ang mag laro ng candy crush dito.

"Dude, what the fuck? Asking a girl like that is a no-no." Diring sabi ni Rileson na nasa taas ng puno.

Kumunot ang noo ni Thaddeus animo'y hindi naiintindihan ang nangyayari.

"Bawal tanga sa grupo natin." Tamad na sabi ni Kent habang naka sandal sa puno na acacia, na syang lagi kong pwesto noon pag tumatambay ako dito.

"Thaddeus." Tawag sakanya ni Yxel na gising na, at wala na ang earphone sa tainga.

Tinaas ni Yxel ang kanyang kanang kamay, at pinatayo ang gitnang daliri.

"Hey, I'm just kidding." Aniya at mukhang tuta na pinagalitan ng amo ang kanyang mukha.

Tumango-tango ako at tumayo mula sa pag kakaupo sa damo. We're still wearing our uniforms, pareho kami ni Asthea na naka mini skirt and black socks na hanggang taas ng tuhod. With fitted blouse, with a tie and a gray blazer.

Ganoon din dila Thaddeus na naka uniporme pa din, we cut our classes dahil nga na-bored kami.

Pakiramdam ko ay nahuhulog na ako, ngunit hindi ko alam kung tama o deserve ko ba ito. Love is a great feeling that a human being could felt. And I feel that I wasn't deserving of his affection.

Nagsitayuan na rin sila. Naglalakad na kami papunta sa kalsada upang makasakay na ng tricycle at para maka-uwi.

Finn and Thaddeus has their own vechicle ngunit hindi nila dinala ewan ko kung bakit.

"Guys, look! Ang ganda ng sunset!" Hyper na sabi ni Asthea na akala mo ay ngayon lang naka-kita ng sunset sa buong buhay nya. Nanlaki ang bilugang mata nito at itinuro ang araw na papalubog na.

"Tsk, is this your first time seeing an sunset?" Asar ni Finn sa kanya at inilagay ang kanyang braso sa balikat ni Asthea.

"Of course not, maganda lang kasi!" Saad nito, at hinablot ang braso ko at ikinawit ito sa braso nya.

For me, "Duh." Mahina kong saad, na ikinalingon nila.

"What?" Manghang tanong ni Yxel, at si Kent ay matamang naka-tingin sa akin.

"Why?" Segundang tanong ni Rileson, nakita ko naman ang pag aabang nila sa sagot ko.

"I-I just hate how it ends." Nahihiya kong sagot, at tumungo. I was expecting a laugh fron them but, nothing came out.

"Geez, why do you have to be this cute?" Lumapit sa akin si Thaddeus at ginulo ang aking buhok.

Lumapit kami sa isang kahoy na nagsisilbing harang sa kalsada at sa bukid, tsaka pinatong doon ang aming mga siko upang mapanood.

Maganda ito, kahel na kahel ang langit at kitang-kita namin ang papalubog na araw. Dahil nasa bukid kami, walang kahit na anong establismyento na nakaharang.

This place is really my heaven in Earth.

Nilingon ako ni Thaddeus, pero hindi ko sya tinignan pabalik.

He then looked at me like I was the most beautiful woman exist.

"You're way more beautiful than the sunset." Sabi nito na kami lng dalawa lang ang nakakarinig.

"That's overstatement." Pilit kong pinag tatakpan ang aking hiya sa pamamagitan ng pag susungit.

"Did you guys know that pollution actually makes the sunset prettier?" Kent gives us a fun fact.

No one answered dahil walang nakaka-alam, ngunit tumingin kami sa kanya hudyat upang ipagpatuloy nya ang sinasabi nya.

"Just think that, sometimes the most destructive thing that happened to us can bring out the best of us." And I had goosebumps. He smiled as if it was nothing.

Kent rarely talk, pero pag nag salita sya ay laging may putno at makabuluhan.

Natapos na ang sunset, at medyo madilim na ang lugar.

"I wonder, how will my sun set?" Wala sa sarili kong nausal, I stared the sun set for the first time in my life, snd they made me see it.

Not all endings are tragic at all. When sunset ends, there comes the night and make the moon and star shine.

"We will always have our sunrise."

"We can't really know; when or how will our sun set, but there's always a reason to keep on going, because at the end of your dark and gloomy night, sunrise will come and dominate your rayless world." Mahaba kong lintaya, sinagot ang sarili kong tanong.

Napabuntong hininga sila sa nasabi ko. "Why are you guys being so cynical right now?" Biro ni Yxel.

Nagtawanan ang mga ito. Masaya kami. Out of nowhere, I felt home. Never did I knew na sakanila ko mararamdaman ang tunay na diwa ng pagkakaroon ng kaibigan kahit na kailan lamang kami nagkakilala talaga.

Hindi mahalaga kung kailan o gaano katagal, ang importante ay ang nararamdaman.

Asthea bid me a goodbye and kissed me on cheek bago umalis, while the guys waved and smiled at me.

They are the gems that I never knew I'd found.