Chapter 23

276 11 0
                                    

"Move your middle finger on the upper string." Turo sa akin ni Thaddeus. Nakita ko kasi ang gitara ni Thaddeus na nakasabit sa kanyang balikat, and I wonder, how to play it, kaya tinuturuan nya ako ngayon.

"Press it harder." He commanded. He pressed my finger into the string harder and it hurts.

"It hurts." Reklamo ko dito. Inalis ko ang daliri ko na nasa string ng gitara at tinignan ito.

"Sa una lang yan masakit, mawawala din yan pag nasanay na." Paliwanag nito. He gently caressed my fingers that is turning into reddish in color.

"Namumula na, oh." Pagpapa-awa ko pa dito.

"What the fuck are you guys doing?" Nagulat ako nang padabog na pumasok si Rileson, kasama ang lima na nasa likod nya.

Gulat, at sabay kaming napatingin ni Thaddues sa kanila.

"Uhh, teaching her how to play guitar?" Sagot ni Thaddeus.

"Oh, right, teaching her how to play guitar." May panunukso sa tingin nito habang naka-ngisi na parang tanga.

Tinanggal ko ang strap ng gitara ni Thaddeus na nasa balikat ko at ibinigay ito sa kanya.

"Oh come on guys, my twin is not a dick!" Tawa ni Asthea, na mabilis na sinang-ayunan ni Thaddeus sa pamamagitan nang inosente nitong pag-tango

We are here at my house, my mom texted Rileson, para samahan ako dito sa bahay, turns out, na sinabihan nya din pala silang lahat.

My mom will not be here dahil may seminar sya, my mom is an accountant, dati n'ya iyong trabaho bago s'ya mawala sa landas. Mind you, she's 40, but still lost her path. It's not just those teenagers, or mid 20's who got lost their paths, dahil hindi lang naman sila o tayo ang binibigyan ng malaking problema na kung saan, ang pagiging pariwara ang naging kinalabasan ng malaking problema na 'yon dahil sa tingin nila'y nawalan sila ng pag-asa.

We all experience different kind of shits in our life, we all experience some depressing moments in our life, but the only different thing is, on how are coping up.

"But we exactly hear the, 'sa una lang yan masakit' thing." Pang-aasar pa ni Finn at naka-pamewang.

Inirapan ko ito. "Madumi kasi ang isip mong hinayupak ka!"

"Engot ka talaga, Naranasan mo naman yan dati nung unang beses mo palang tumugtog ng gitara." Pang-babara ni Asthea at inabot ang tenga ni Finn upang pingutin.

"Don't mind that perverts." Ganti ni Kent na, naka dekwatro at naka upo sa sofa namin, at hawak ang remote ng tv.

"We bought some foods over there." Ani ni Rileson at tinuro ang paper bag na nasa lamesa namin.

We watched The Purge: Anarchy, and they keep on cursing the protagonists.

"The characters are so stupid!" Reklamo ni Finn.

"Edi sana ikaw nalang gumanap doon!" Singhal sa kanya ni Rileson.

"Oo nga, ikaw nalang din sana naging director nung movie" Pang-aasar ni Asthea at Rileson kay Finn, na naka-simangot.

"This movie made me hungry." Reklamo ni Kent.

"Who will volunteer to cook our dinner?" Tanong ni Rileson, na mas piniling mag laro ng games sa phone, instead of watching The Purge, baka daw kasi mapanaginipan nya. He's such a baby.

"Ako nalang."

"Ako na."

Sabay na presinta namin ni Thaddeus.

You Exist (Catastrophe Series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon