တိမ်စိုင်တို့နောက်ကွယ် ...

၉ 🔞

(9)

"ေနႀကီး..."
တိတ္ဆိတ္ေနေသာ အိမ္ခန္းထဲမွာ ကိုစစ္ရဲ႕အသံက က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚသြားသည္။ျပန္ထူးသံမၾကားရပဲအေပၚထပ္မွ အသံတခ်ိဳ႕ၾကားရသျဖင့္ အိမ္အေပၚထပ္သို႔ညင္သာစြာျဖင့္တက္လာခဲ့လိုက္သည္။

ေလွကားေဘးမွ အခန္းတံခါးကို တြန္းဖြင့္လိုက္ေတာ့....ေမွာင္မဲေနသည့္အခန္းထဲမွာ ပက္လက္လွန္ အိပ္ေနရာမွ ဆတ္ကနဲ ထလိုက္ေသာေနႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
"ၾကက္ျခံကျပန္လာတာမနက္ကထဲကဆို ငါ့ဆီဘာလို႔မဝင္တာလဲ"
"ေနသိပ္မေကာင္းလို႔ ေစ်းထဲမလာတာ"
"ေနမေကာင္းဘူးဆိုအက်ႌဝတ္ထားေလ..."
နံရံကို ေက်ာမွီထိုင္လိုက္သည့္ ေနႀကီးေဘးကပ္ကာ ဝင္ထိုင္ရင္း
"ဖ်ားေနရင္လည္း အေႏြးထည္ေလး ဘာေလး ဝတ္ၿပီး အိပ္ေနေလကြာ"
ေနႀကီး ေပါင္ေပၚ လက္တဘက္တင္လ်က္ ေခါင္းအံုးေဘးမွေစာင္ကိုလွမ္းဆြဲယူလိုက္ခ်ိန္....
"ဟင္..."
တြန္႔ကနဲ ျဖစ္သြားတဲ့ ေနႀကီးရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈ႕ေၾကာင့္ ကိုစစ္ လက္ကိုျပန္ရုတ္သိမ္းဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္ေပမဲ့ပူေႏြးေတာင့္တင္းတဲ့ အသားစိုင္တစ္ခုကို လက္ေခ်ာင္းတို႔က ထိမိသြားသည္။
"ဟင္.....!"
လက္ေခ်ာင္းတို႔ျဖင့္ပြတ္မိကာမွတဆတ္ဆတ္တုန္သြားေသာ ေနႀကီးရဲ႕လိင္တံႀကီးအားဆြဲလိမ္ဆုပ္ကိုင္ညႇစ္ကာစေနာက္ဖို႔ေတြးလ်က္ေနႀကီးမ်က္ႏွာကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေမွာင္ထဲမွာတလက္လက္ေတာက္ပေနသည့္ မ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္ စူးစူးရဲရဲၾကည့္ေနသည့္ေနႀကီးမ်က္ဝန္းမ်ားေၾကာင့္ကိုစစ္ရဲ႕ စေနာက္ခ်င္စိတ္ေတြငုပ္လွ်ိဳးသြားသည့္အခ်ိန္ေလးမွာပဲေနႀကီးရဲ႕လက္တဘက္က ကိုစစ္လက္ကိုအုပ္မိုးကိုင္ကာ သူ႔ေပါင္ၾကားမွ အသားစိုင္အေပၚသို႔ တင္ေပးလိုက္သည္။

"ဟင့္အင္း...ဖယ္...."
စကားသံတို႔အဆံုးသတ္မသြားပဲေနၿကီးလက္တဘက္က ကိုစစ္လက္ကို ျပဳတ္တူအလားဆြဲညႇစ္ကိုင္ထားၿပီး ရုတ္တရက္ ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္သည္။

ေလ်ာကနဲ ေျပေလ်ာက်သြားေသာ ပုဆိုးက ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ က်သြားခ်ိန္...ကိုစစ္မ်က္ဝန္းေတြ တအံ့တဩျဖင့္ ျပဴးက်ယ္သြားကာ ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္သြားသည္။