DEVRİN SULTANI

14.Düşük

Sabahın ilk ışıklarıyla Safiye Hatun gözlerini açmıştı lakin kendini pekiyi his etmiyordu. Yataktan kalktığında çarşafının kan olduğunu gördüğü anda çığlık atmış yardım istemeye başlamıştı.

"Yardım edin ne olur.Bebeğim anneni bırakma lütfen.İmdat."

Safiye Hatunun çığlıkların duyan Hatunlar Baş Kalfa Kadına haber etmiştiler. Baş Kalfa Kadın hemencecik Safiye Hatunun odasına koşup gelmişti. Kapıyı açtığında Safiye Hatun yerde oturmuş yüzünü kapatmış bir vaziyette çığlık atıyordu. Baş Kalfa Kadın Safiye Hatunun yanına gelip onu sakinleştirmeye çalışmaya başlamıştı lakin bir faydası yoktu.

"Baş Kalfa Kadın bebeğim bırakmadı beni değil mi? Annesin terk etmez öyle değil mi?"

"Derhal Ebe Kadına haber edin."

Birkaç dakikanın ardından Ebe Kadın gelmiş Safiye Hatunu muayene etmeye başlamıştı. Baş Kalfa Kadın hemencecik Şehzade Selime haber göndermişti. Şehzade Selim odanın önüne geldiğinde Baş Kalfa Kadın olanları ona bildirmişti. Bir müddet geçtikten sonra Ebe Kadın oda dan çıkmıştı.

"Ebe Kadın neler oluyor?"

"Şehzadem Safiye Hatun düşük yapmış. Elimizden geleni yaptık lakin bebeği kurtaramadık."

Bu haberi duyduğu anda Hanife Hatun derhal Gözdeler katındaki odasına dönmüştü. Nihal Hatun onun arkasınca gitmiş odada sevinç kahkahaları attığını görmüştü.

"Hanife Hatun sen ne yapıyorsun? Ayıp değil mi yaptığın.Bir bebeğin düşmesine sevinecek kadar kötü müsün."

"Aptal mısın sen? O Hatun gebe kaldığı andan bize neler yaptı unuttun mu? Ben ona neler yapacağım sen bak gör."

Bu arada Gülnar Sultan odasında Ayşe'yle birlikte güzel sohbet ederken içeri Zeynep Hatun aceleyle girmişti. Gülnar Sultan elindeki şerbeti sehpanın üzerine bırakıp Zeynep Hatuna doğru dönerek konuşmaya başlamıştı.

"Ne oldu Zeynep? Bu ne hal? Neler oluyor böyle?"

"Safiye Hatun  bir az önce düşük yapmış."

"Aman Allahım.Şehzade Selim biliyor mu?"

"Evet.Baş Kalfa Kadın haber etmiş."

"Benim gidip Şehzade Selime destek olmam gerekli.Ayşe sen Şehzade Mustafa'nın yanından ayrılma."

"Tamam ablacım."

Gülnar Sultan Has oda ya ulaşmış ağaların kapıyı açmasıyla içeri girmişti. Şehzade Selimin yatağında oturmuş düşünceli olduğunu gören Gülnar Sultan ona yaklaşıp sıkıca sarılmıştı.

"Şehzadem haberi duyduğumda ben de çok üzüldüm.Lakin elden ne gelir ki? Hem Allah'ın izniyle daha çok Şehzadeler ve Sultanlar vereceğim sana."

"İnşallah Gülnar'ım.Haklısın kısmet değilmiş."

Şehzade Selime destek olduktan sonra odasına geri dönmüştü Gülnar Sultan. Bir az geçmişti oda ya bir anda Safiye Hatun girmişti. Gülnar Sultan, Ayşe ve Zeynep Hatun şaşkınlık içerisinde Safiye Hatuna baka kalmıştılar.

"Safiye Hatun düşük yaptığını duydum çok üzüldüm.Allah sabır versin sana."

"Yalan söyleme.Benim düşük yapıp bebeğimi kayıp etmeme en çok sen sevinmişsindir. Oğluna rakip gelemsin istemediğin için bebeğimi öldürdün.Hepsi senin yüzünden oldu. Bebeğimin düşmesinin suçlusu sensin. Katilsin sen."

"Ne saçmalıyorsun Hatun? Ben bir şey yapmadım. Çık dışarı derhal."

"Bebeğimin intikamın almadan bir yere gitmeyeceğim.Öldüreceğim seni."