DEVRİN SULTANI

46.Soğuk Rüzgar

》 Bir Kaç Ay Sonra《

Gülnar Sultan sedirinde oturmuş dışarıyı seyir ediyordu. İçeri Zeynep Hatun telaşlı bir şekilde girmiş, selam verdikten sonra konuşmaya başlamıştı.

"Hatice'nin doğumu başlamış."

"Kurtulsaydım bu köleden rahat bir nefes alırdım."

Çocukları nedimelerine emanet ettikten sonra Zeynep Hatunu yanına alarak şifahanenin önüne gitmişti. Valide Handan Sultan ve Esma Sultanda orada bekliyordu. Bir az daha geçtikten sonra Hekim Kadın dışarı çıkmıştı.

"Müjdeler olsun Sultanım. Hatice Sultan arslan gibi bir Şehzade doğurdu."

Valide Handan Sultanla birlikte diğer Sultanlarda içeri girmişti. Valide Handan Sultan, minik Şehzadeyi kucağına almış ardından bebeğe "Yahya" ismin vermişti. Hatice Sultan, Gülnar Sultana meydan okurcasına bakıyordu.

》Bir Kaç Ay Sonra《

Hatice Sultan odasında nakış işlerken Şehzade İbrahim içeri girmişti.

"Arslanım."

"Ben ağabeylerimle oynamak istiyorum."

"Yahya büyüsün onunla oynarsın."

"Ben Mustafa, Ahmed, Orhan, Bayezid ile birlikte Hasbahçe'de oynamak istiyorum."

"Onlar senin hiçbir şeyin değil İbrahim. Onlar seni sevmiyor."

"Yalan söylüyorsun. Onlar beni çok seviyor."

"İbrahim derhal odana."

Şehzade İbrahim ağlamaya başladığı için Hatice Sultan nedimesine emir vererek onu odasına götürmüştü. Bu sırada Şivekar Sultan odasında bir ağayla konuşuyordu.

"Anladın mı ağa ?"

"Evet Sultanım."

"Tek aksilik istemiyorum."

"Emriniz olur Sultanım."

Ağa gittikten sonra Şivekar Sultan sedirine geçip zafer kazanmış bir edayla şerbetin içmeye başlamıştı. Valide Handan Sultan Hasbahçe'de bir çardak kurdurmuş gelinlerini ve torunlarını bir araya toplamıştı. Akşam olunca Saray Hasekilerin çığlıklarıyla inlemişti. Şehzade Orhan, Şehzade Kasım, Şehzade Mehmed, Şehzade Yahya ateşler içindeydi. Valide Handan Sultanın emiriyle bütün çocuklar ve Hasekiler Hekim Kadın tarafından muayene edilmiş ve onlar da bir hastalık olmadığı anlaşılmıştı. Valide Handan Sultanın emiriyle bütün Saray ahalisi yoklanmış ve her yer aranmıştı. Ağalardan bir tanesi odasına kendini asmış bir şekilde bulunmuştu. Herkes bu olayın bir suikast olduğun anlamıştı. Sabaha doğru ilk Şehzade Yahya ardından Şehzade Kasım ve Şehzade Mehmet en sonda Şehzade Orhan bu hastalığa yenik düşmüştü. Hasekilerin feryat figanı bütün Sarayı doldurmuştu. Aylar geçmesine rağmen hiç kimse kendine gelememişti. Gülnar Sultan odasında ağlarken içeri Şehzade Mustafa girmişti. Şehzade Mustafa, Gülnar Sultana sıkıca sarılmış ardından konuşmaya başlamıştı.

"Validem ağlamayın lütfen. Kardeşin Orhan ağlamanızı istemezdi."

"Haklısın Arslanım."

Gülnar Sultan ayağa kalkmış ardından evlatlarıyla alakadar olmaya başlamıştı.

》Üç  Sene Sonra《

Koskoca üç sene geçmişti. Hasekiler zorda olsa kendilerini toparlamayı başarmıştılar. Sultan Selim zafer haberiyle birkaç hafta önce geri dönmüştü. Zafer kazanmanın mutluluğu olsa da içinde evlat acısının ateşini taşıyordu Sultan Selim. Özellikle o uzaktayken evlatlarını kayıp etmesi ve elinden bir şey gelememiş olması ciğerini yakıyordu. Valide Handan Sultan, Gülnar Sultanı odasına çağırmıştı.