The Girl from the Music Store (Luke Hemmings fanfic, Dutch)

Hoofdstuk 39.

"Bah, viespeuken, eet jullie mond leeg." moppert Calum, die net aan komt lopen.

Hij neemt het laatste eitje en schuift het in één keer naar binnen. Ik slik ook mijn laatste hap door en ren weer naar boven om mijn tanden te poetsen.

"Eef, schiet op!" roept Ashton vanaf beneden.

Ik ren terug. De jongens staan al buiten bij de taxi. Snel sluit ik het huis af en stap in.

+-+-+

"Klote verkeer." mompelt Calum.

Hij staart chagrijnig uit het raampje van de taxi. We zitten in de ochtendspits en het rijdt maar heel langzaam door.

"Zo gaan we het nooit halen." jammert Michael.

"Tuurlijk wel! We zijn een half uur te vroeg vertrokken. Ik heb overal rekening mee gehouden." antwoord ik trots.

Luke geeft me een knuffel.

"Je bent een genie!"

"Dûh!" lach ik.

De taxi neemt de afslag en we komen aan bij de kiss and ride. We springen uit de taxi en ik betaal de man snel. Met z'n vijven rennen we door de vertrek hal naar de goede incheck balie. Er staat al een grote rij, maar Britt is nergens te bekennen.

"Ze zal toch niet eerder vertrokken zijn?" vraagt Ashton zenuwachtig.

"Nee joh! Britt is gewoon iets later, like usual." antwoordt Michael.

Ik leun tegen een bord met bagage voorschriften, als ik in de verte twee meisje onze kant op zie rennen. Mijn mond valt open van verbazing. Britts blonde haar danst op en neer en naast haar rent een meisje met lang zwart haar. Wat doet zij nou weer hier? Zodra Britt ons ziet, mindert ze vaart. Ze kijkt beschaamd naar beneden en gaat in de rij staan. Michael komt als eerste in beweging.

"Britt, ik ga je echt heel erg missen." zegt hij verdrietig.

Britt kijkt hem aan en de tranen staan in haar ogen.

"Ik ga jou ook missen, Mikey." fluistert ze.

Hij geeft haar een knuffel en ik zie de tranen over haar wangen over haar wangen lopen.

"Ik ga je ook echt heel erg missen, schat!" roept Acacia hysterisch.

Ik rol met mijn ogen en zie hoe ze Britt een stevige knuffel geeft. Ze laat Britt weer los en draait zich om naar ons. Ze glimlacht een beetje fake. Calum geeft Britt een knuffel en fluistert haar iets in haar oor. Ze grinnikt en laat hem dan los.

"Ik ga je missen, Cal."

Luke geeft haar een korte knuffel en een box. Dan komt Britt bij mij. Ze slaat haar armen om me heen en vermoord me bijna in haar omhelzing. Ik hap naar adem als ze me weer los laat.

"Eef, ik ga je zo erg missen! Bedankt voor alles, je bent echt mijn beste vriendin!" roept ze uit.

Ik bloos en glimlach. Ik ben blij dat onze vriendschap wederzijds is. Dan komt ze bij Ashton. Ze kijkt hem een beetje ongemakkelijk aan en hij doet hetzelfde.

"Komt er nog wat van?" moppert Acacia.

Iedereen werpt haar een dodelijke blik toe. Ashton geeft Britt snel een knuffel en trekt zich bijna net zo snel weer terug. Britt gaat in de rij staan en wij hangen er een beetje ongemakkelijk omheen. Acacia hangt een of ander lul verhaal op. Iedereen irriteert zich aan haar, behalve Britt, lijkt het. Ik bijt een beetje ongemakkelijk op de nagel van mijn duim, maar Luke pakt mijn hand.

"Niet doen." fluistert hij. "Daar krijg je lelijk nagels van."

Ik knik en leun tegen hem aan. Er zijn nog acht mensen voor Britt en de mevrouw aan de balie checkt alle bagage in met het tempo van een slak. Calum en Michael besluiten even koffie te gaan halen. De rij schuift weer een plaatsje op. Achter ons staat een vrouw met twee jonge kinderen. Ze schreeuwen en rennen tussen de benen van de mensen in de rij door. Acacia zucht geïrriteerd en rolt met haar ogen.

"Vervelende kinderen." moppert ze.

Een van de twee kinderen hoort wat ze zegt en blijft staan. Snel steekt het kind haar tong naar Acacia uit en rent dan weer verder. Luke, Ashton en ik giechelen. Acacia staart het kind verontwaardigd na. Britt is nu echt bijna aan de beurt. Er zijn nog twee mensen voor haar en er is een tweede vrouw achter de balie komen zitten. De man voor haar legt zijn koffer op de loopband en binnen no-time rolt de koffer uit het zicht. Britt stapt naar voren en tilt haar enorme koffer op de rolband. Ze zit precies op het maximum gewicht. De vrouw controleert haar paspoort en geeft Britt haar boardingpass. De koffer rolt weg en Britt draait zich naar ons om. Acacia springt in haar armen en geeft haar een dramatische knuffel.

"Oh my gosh, Brittje, ik ga je zoooo erg missen!" roept ze.

"Ik jou ook!" zegt Britt.

Ashton, Luke en ik rollen alle drie met onze ogen. Die plotselinge vriendschap bevalt ons helemaal niks. We lopen met z'n vijven naar de paspoort controle waar we echt afscheid zullen moeten nemen. Calum en Michael zijn nergens te bekennen en Britt moet wel echt naar de douane. Ik stuur ze een berichtje, maar krijg geen reactie. Luke en Acacia geven Britt nog een laatste knuffel. Acacia moet weg voor een shoot, dus die loopt meteen erna weg. Ik geef Britt een knuffel.

"Wat moest je met Acacia?" vraag ik haar.

"Jullie zouden aardiger voor haar moeten zijn. Ze is soms een bitch, maar de afgelopen dagen heeft ze me geholpen en ik mocht bij haar logeren. Ze wil het heel graag met jullie goedmaken." antwoordt Britt.

"Oh..." is het enige wat ik kan uitbrengen.

"Probeer het gewoon, voor mij, oké?"

Ik knik en laat haar los.

"Ik ga je missen, loser." zegt ze.

Ik lach. Ik ga haar ook heel erg missen. Haar gekke ideeën en haar geweldige kookkunsten. Harvard zal saai zijn zonder al die gekken om me heen. Ashton is nu aan de beurt en weer doet hij zo ontzettend ongemakkelijk. Ik geef hem een duwtje in zijn rug, waardoor hij struikelt en Britt meetrekt op de grond. Ashton ligt bovenop haar en ze lacht keihard. Ashton giechelt ook, waardoor Luke en ik ook in de lach schieten. Ashton krabbelt overeind en helpt Britt. Hij trekt haar in een knuffel. Dit keer is het een hele lieve knuffel. Zijn gespierde armen lijken haar niet meer los te willen laten. Hij fluistert iets in haar oor en ze bloost. Ik baal dat ik het niet kan horen, maar ik heb wel zo'n vermoeden. Hij laat haar los, maar pakt haar dan opnieuw vast en zoent haar uit het niets op haar mond. Ik geef Luke en box en kijk naar het zoenende stel.

"Kunt u alstublieft even opschieten, we hebben niet de hele dag de tijd." moppert een dikke man van de douane.

Met een knalrode kop laten ze elkaar los en geeft Britt haar paspoort aan de douanier. Hij controleert het terwijl Britt haar handtas en zichzelf laat scannen. Als ze door de scan is, zwaait ze nog één keer naar ons en verdwijnt dan. Luke geeft me een knuffel en Ashton staat nog steeds met een rood hoofd Britt na te kijken.

"Kom op, Don Juan, we gaan Cal en Mikey zoeken." lacht Luke terwijl hij hem een klap op zijn schouder geeft.

Ashton knikt en loopt achter ons aan.