The Girl from the Music Store (Luke Hemmings fanfic, Dutch)

Hoofdstuk 34.

~I wish you did not wake up with Amnesia.~

15 juli 2016

Ik haal weer opgelucht adem. Er is een zware last van mijn schouders gevallen. Blij geef ik Luke een knuffel. Hij kust me zachtjes op mijn voorhoofd.

"Jullie kunnen haar over een uurtje bezoeken." meldt de dokter.

We knikken allemaal en de sfeer wordt al iets beter, alleen Ashton staart nog een beetje doelloos voor zich uit. Ik laat Luke los en kom naast hem zitten. 

"Ash, het spijt me."

"Voor wat?" 

"Ik had nooit mogen zeggen dat Britt wegrende vanwege jou. Ik weet dat niet eens zeker. Het is niet jouw schuld." zeg ik tegen hem.

Hij kijkt me aan en er verschijnt een kleine glimlach rond zijn lippen. Ik sla mijn armen om hem heen en hij doet hetzelfde. 

"Dank je, Eef. Ik voel me nog steeds wel een beetje schuldig en zo... Ik heb geen idee waarom ik Kendall zoende."

"Waarom zoende je haar dan?" flap ik eruit. 

Snel sla ik mijn handen voor mijn mond en Ashton begint te lachen. 

"Ik was dronken... En ik miste Britt." geeft hij toe en zijn wangen kleuren donkerrood.

"Oh my God, echt?! Je bent nog steeds verliefd op Britt?!" 

Ik kan de verbazing in mijn woorden niet verbergen. Hij glimlacht opnieuw en zijn wangen worden nog roder, wat haast niet meer mogelijk lijkt. 

"Ik weet niet wat ik ermee moet. Ik heb met Cal afgesproken dat we beiden niks met haar zouden nemen, want dat is Bro-code, maar ik weet niet of ik dat kan." zucht hij. "Ik kan alleen maar aan haar denken." 

"Vertel het haar zodra ze wakker wordt!" zeg ik.

"Oké... Ik zal het proberen." zegt hij. 

Ik sla mijn armen nog een keer om hem heen en ga dan weer naast Luke zitten. Hij kijkt naar me op met een speelse lach op zijn gezicht. 

"Wat heb je tegen Ash gezegd en waarom grijns je zo?" vraagt hij.

"Niks..." antwoord ik. "Alleen dat het niet zijn schuld is." 

"Geloof je het zelf! Hij is helemaal rood en loopt te grijnzen als een gek." lacht Luke.

Ik lach ook. Ik ben een slechte leugenaar, een hele slechte. Luke slaat een arm over mijn schouder en leunt tevreden tegen de stoel. Ik houd zo veel van hem. 

+-+-+

Ik heb Britt al een paar keer gezien en op een aantal breuken en hersenschudding na gaat het goed met haar. Ik heb zelfs haar ouders gebeld om ze te vertellen wat er gebeurd is. Eerst waren ze nogal in shock, maar toen ze hoorden dat het wel goed zou komen, waren ze vooral opgelucht. Britt is op het moment nog niet wakker, maar de dokter zei dat het binnen een paar uur wel zou gebeuren. Ik ben al even naar huis gegaan om te douchen en normale kleding aan te doen. Die jurk begon me toch wel een beetje te irriteren. 

Mike huppelt door de gang. Hij is net terug van Britt en hij beweerdt dat ze zijn naam zei, wat natuurlijk belachelijk is. Iedereen is al even langs geweest en nu is Niall in Britts kamer. Hij voelt zich behoorlijk schuldig over het ongeluk en heeft alles geprobeerd om het goed te maken, ook al geeft niemand hem ergens de schuld van. 

Ashton en Calum spelen naast me steen, papier, schaar om wie het laatste koekje mag hebben, als Niall opeens naar ons toe komt rennen. 

"Guys, guys! Ze is wakker! Ze is wakker!!!" roept hij, helemaal door dolle heen.