The Girl from the Music Store (Luke Hemmings fanfic, Dutch)

Hoofdstuk 41.

~Afscheid nemen bestaat niet.~

31 augustus 2016

Zwijgend zitten we aan tafel. Ik neem een hap van mijn cornflakes, maar eigenlijk heb ik geen honger. Mijn maag zit in de knoop. Morgen vertrek ik naar Boston en gaan de jongens verder op tour naar Zuid Amerika en Azië. Duizenden kilometers zullen er tussen ons zitten en ik ga ze zo erg missen! Ik kan me mijn leven zonder 5 SOS haast niet voorstellen. Alle keren dat Luke me zoende, Ashton me aan het lachen maakte, Michael van me won met gamen en Calum en ik ons verkleedden... Vanaf morgen is die tijd voorbij en begint het serieuze leven weer. Ik kijk op naar de jongens die er ook behoorlijk treurig uitzien. Calum prikt met een vork in de dooier van zijn ei, Ashton staart dromerig uit het raam, Michael steunt zijn hoofd op zijn handen en kijkt alleen maar naar de muur en Luke speelt een beetje met zijn broodje met Nutella. Zuchtend sta ik op en begin de tafel af te ruimen. Ashton houdt me tegen.

"Ho ho, wacht even, jij hoeft dit niet te doen."

Ik lach. Ik weet dat het niet mijn taak is, maar iedereen ziet er zo hopeloos uit. Luke staat op en helpt me. Samen stapelen we de borden op en zetten ze op de aanrecht. Als ik omkijk, zijn Michael, Ashton en Calum verdwenen. Luke knipoogt naar me en ik begin de afwasmachine in te ruimen. Ik hoor de jongens giechelend de kamer weer binnen komen. Ashton en Michael verbergen iets achter hun rug en ik kijk met opgetrokken wenkbrauwen naar ze.

"Eef, kom eens." zegt Luke op een mysterieuze toon.

Hij is weer aan tafel gaan zitten en klopt op de stoel naast zich. Nieuwsgierig ga ik weer aan tafel zitten. De jongens doen heel geheimzinnig en ik wil weten wat Michael en Ashton acht hun rug hebben.

"Eva Janssen." begint Luke.

"Wil je met me trouwen?" grapt Michael.

Iedereen behalve Luke schiet in de lach. Hij rolt geïrriteerd met zijn ogen en gaat verder.

"Eva, je vertrekt morgen naar Boston en je moet weten dat we het geweldig vonden dat je er deze zomer bij was. Touren met jou en Britt was heel gezellig en ik zou het zo weer doen."

"Oké, genoeg gezeik! Hier is je cadeautje!" roept Calum en hij trekt iets achter Michaels rug vandaan.

"Hé!" roept Michael. "Niet eerlijk! Ik mocht dat cadeautje geven."

"Dan geef je die van Ash." antwoordt Calum.

Hij duwt het cadeau in mijn handen en ik ruk nieuwsgierig het papier eraf. Het is een boek, maar niet zomaar een boek. Ik open het en blader langs de bladzijden. Het is een fotoboek met foto's vanaf het moment dat ik Luke ontmoette. Ik herken foto's van het feest op Oudejaarsavond en van Lukes Valentijns Youtube video. Overal staat wat bijgeschreven. Vaak in het kriebelige handschrift van Luke, maar ook de anderen hebben er dingen ingeschreven. Ik zie de selfie van Cara en mij in onze Superwoman pakjes. Hierdoor wil ik wel gered worden! Staat erbij in Calums handschrift. Ik grinnik en kijk verder. Er is ook een foto van Luke op het strand waar Michael bij heeft geschreven: Aaaaah! Een zeemonster! Daarnaast heeft Luke geschreven: Waar?! Ik kan hem niet zien door die super knappe jongen. Ik lach nog harder.

"Oh deze is cool!" roept Michael en hij wijst naar een foto van mij met Ashtons bril op.

To school for cool. Ik kijk Ashton beledigd aan. Die bril staat me echt niet zo slecht.

"Je bent gewoon onze kleine nerd." lacht Ashton.

Ik rol met mijn ogen. Dan bedank ik de jongens voor dit geweldige cadeau. Luke geef ik een kusje op zijn mond en de rest een knuffel.

"We hebben nog een cadeau!" roept Ashton.

Snel duwt hij het cadeau in mijn handen. Mike kijkt teleurgesteld.