The Girl from the Music Store (Luke Hemmings fanfic, Dutch)

Hoofdstuk 2.

~De waarheid gaat het snelst.~

28 december 2023

Een aantal dagen later zit ik met Ash aan een tafel in een fancy restaurant. Hij had me diezelfde avond nog een berichtje gestuurd, nadat hij met Luke gepraat had. Sinds die dag is Luke niet meer uit mijn gedachten verdwenen. En om eerlijk te zijn is hij nooit uit mijn gedachten verdwenen...

"Dus ik studeerde af aan Harvard en kreeg hier een baan aangeboden." ga ik mijn verhaal tegen Ashton verder.

Hij knikt.

"En vriendjes? Echtgenoten? Vriendin?" vraagt hij zo casual mogelijk.

Ik bloos en antwoord: "Nee..."

"Wat? Je bent nog steeds single?!"

De verbazing is van zijn gezicht af te lezen en ik kan wel door de grond zakken van schaamte.

"Is het vanwege? Nee, dat geloof ik niet. Je hebt hem nooit opgezocht, zelfs niet na ons optreden op Times Square."

Ik heb Luke nooit opgezocht?! Hallo, ik had een straatverbod! Ik dacht dat ze dat wel wisten.

"Nee, omdat ik jullie niet mocht opzoeken. Ik had het graag gewild, maar een gevangenisstraf had me mijn plek op Harvard gekost."

"Gevangenisstraf? Waar heb je het over?! Je kon toch gewoon langs komen na het optreden, of tijdens de tour of..."

"Ash, ik had een straatverbod."

Hij verslikt zich in zijn drankje en spuugt bijna alles over tafel. Geschrokken schuif ik een meter opzij. Wat de hel?!

"Huh, waarom? Ik snap het niet meer. Wie heeft voor dat verbod gezorgd?"

"Richard." antwoord ik kortaf.

Voordat ik iets kan doen stormt Ashton naar buiten, zijn telefoon in zijn hand. Ik kijk hem verwonderd na. Wat is hij van plan en waarom kan hij niet gewoon hier blijven zitten en praten met mij?

+-+-+

Na een kwartier komt Ash weer naar binnen. Mijn eten is onderhand koud door het wachten en ik verveel me te pletter. Als hij aanschuift kijk ik verrast op.

"Je bent er weer." mompel ik.

Hij knikt. Starend naar zijn koude eten, schuift hij het opzij.

"Eef, heb je het druk vanavond?" vraagt hij.

Ik schud mijn hoofd. Nope, naast werk heb ik een single en saai leven. My job is my life...

"Mooi, want wij hebben wat uit te praten en met wij bedoel ik jou en 5SOS. Er is die avond iets raars gebeurd en wij wisten daar niets vanaf."

"En wat is je doel? Wat moet het praten oplossen?" vraag ik cynisch.

"Het feit dat Luke wegrent wanneer hij je ziet of alleen al je naam hoort en het feit dat jij nog geen vriend hebt."

Ik kijk hem beledigd aan, maar weet dat hij gelijk heeft. Er moeten echt een aantal dingen uitgepraat worden.

+-+-+

Ik loop achter Ashton aan door de straten van New York. We zijn net langs mijn appartement geweest om even wat spullen op te pikken en om te kleden. Ik heb geen idee waar we heen gaan, maar Ash duidelijk wel, dus volg ik maar.

Ash vertelde me dat de band twee jaar geleden gestopt is en dat ze nu of een solo carrière hebben of leven van hun royalties. Mikey heeft een lieve vriendin en tot mijn grote verbazing date Ashton weer met Britt. Ik ben zo blij voor ze, alleen daten... Ashton is 29! Misschien is hij daar nu wel een beetje te oud voor, maar ik moet niks zeggen; ik ben 25 en heb sinds mijn 18e geen vriendjes meer gehad. Dát is pas gênant.

Luke heeft bijna alle sterren gedatet in heel Hollywood, maar volgens Ashton stelde het allemaal weinig voor. Diep vanbinnen ben ik jaloers. Luke had duizenden mooie meisjes binnen handbereik en ik ben de eenzame vrijgezel. Alle jongens waren leuk en lief, maar niet Luke... Ik kon gewoon niet daten, omdat ik iedereen met Luke vergeleek en niemand was beter. Hoeveel pijn de hele relatie me ook heeft gedaan, niets was zo mooi als dat halve jaar dat ik met 5SOS op tour ben geweest.

Nog steeds hangen er foto's van de tour in mijn appartement. Ashton stond ze net te bekijken, toen ik aan het omkleden was. Hij vroeg waarom ik ze nog had en ik antwoordde dat het een van de leukste dingen was, die ik ooit meegemaakt had. Glimlachend had hij de debiele selfies en andere vreemde beelden bekeken. Ik ben duidelijk niet de enige die zulke mooie herinneringen aan de tour heeft.

"Zijn we er al bijna?" klaag ik. "Mijn voeten zijn koud en ik ben moe."

"Jaahaa, zeurpietje, het is hier om de hoek en dan het penthouse."

We slaan de hoek om en gaan een groot gebouw binnen. Ik ben hier nog nooit geweest, maar het ziet er zeker luxe uit. De marmeren vloer glim zo dat ik mezelf erin kan zien en ik vind het bijna zonde om er met mijn besneeuwde schoenen overheen te lopen.

We stappen in de lift en Ashton drukt op een knopje. Met hoge snelheid zoeft het ding omhoog en ik voel mijn buik kriebelen zoals in de achtbaan. Er klinkt een piepje en de deuren van de lift gaan open. Ik kan mijn ogen niet geloven. Ik loop naar de ruit toe en kijk verwonderd rond. Vanaf hier kan ik werkelijk de hele stad zien. Het is prachtig! Ik kan vanaf hier mijn eigen appartement zien en mijn advocaten kantoor en... Eigenlijk bijna alles.

"Van wie is dit appartement eigenlijk?" vraag ik.

"Van mij." antwoordt een bekende stem.

Verrast kijk ik om, om Luke te zien. Zijn Adidas trainingsbroek hangt laag op zijn heupen en zijn bovenlichaam is naakt. Mijn ogen glijden naar zijn sixpack, die vroeger zeker niet zo groot was...

"Ben je klaar met me bekijken?" vraagt Luke.

Geschrokken kijk ik op en bloos. Het was niet de bedoeling dat hij dat zag, ik bedoel... Urgh! Dit is awkward.

De lift piept opnieuw en met een luid kabaal komt er een kale man binnen met aan zijn arm een beeldschone vrouw. Ze komt me heel bekend voor, maar ik kan niet op haar naam komen. Ze is vast een of ander model ofzo. Ze lacht vriendelijk naar me en voor ik me kan voorstellen, wordt ik besprongen door de kale man.

"Evaaaa!!!!" schreeuwt hij.

Ik lach.

"Hey Mike! Long time no see."

"Zeg dat wel! Wow, je ziet er geweldig uit!"

Ik glimlach en bloos. Ik voel de blik van Luke in mijn rug boren, maar durf niet om te kijken.

"Hey Luke," groet Michael. "Had je niet even een shirt aan kunnen doen? Mijn vriendin is hier en ik wil niet dat ze vannacht nachtmerries heeft."

Iedereen grinnikt en ik hoor Luke ligt grommen. Een deur zwaait open en een vierde man verschijnt met een handdoek om zijn middel. Zodra hij ons ziet kreunt hij en gebaart dat we hem een paar seconden moeten geven. Hij gaat weer door de deur en komt vervolgens met kleren aan weer terug.

"Sorry, ik wist niet dat jullie er al waren." mompelt Calum.

"Onzin," antwoordt Ash. "Niemand kan Mikey niet gehoord hebben. Hij maakt net zoveel lawaai als een kudde losgeslagen olifanten."

"Hé! Dat is niet lief!" roept Mike en hij trekt een pruillip.

"Oké, allemaal leuk, maar we waren hier met een reden. Wij vijven moeten praten. Sorry Hailey, maar zou je alsjeblieft even weg willen gaan."

De vrouw knikt en verdwijnt. Ik draai me om en sta oog in oog met Luke. Wauw, ze zijn nog net zo blauw als vroeger en... Focus! Ik geef Cal snel een knuffel. Luke gebaart dat we op de bank moeten gaan zitten. Hij loopt naar de keuken om drinken en eten te halen. Zoals ik al verwachtte gaat dit een lang gesprek worden...

~