"Anne tamam anlıyorum, git ziyaret et buna bir şey demiyorum sonuçta çocukluk arkadaşın. Hatta benim yerime de geçmiş olsun diyip yanacıklarından öp ama neden kalıyorsun onu anlamadım?" valizine koyduğu elbisenin yanına bakım ürünlerini koyarken benim isyanıma güldü ve ellerini beline koyup bana döndü.
"Dedim ya uzun zamandır görüşmüyoruz ve artık hastalığını atlattı. Birlikte biraz vakit geçirip tatil yapmak istemem suç mu?"
Evet, annem çocukluk arkadaşının yanına gidiyordu. Bir süredir beyininde ki tümör yüzünden ayrı kaldığı arkadaşı, yurt dışında geçirdiği ameliyat ile iyileşmiş ve birkaç hafta önce geri buraya dönmüştü. Annem de bunu duyunca birlikte konuşup plan yapmışlar ve tatile çıkma kararı almışlardı.
"Hayır hayır, tabiki tatil yapmak hakkın anne ama birlikte mi gitsek? hım?" Ellerimi annemin yanaklarına koyup yalvarırcasına ona baktığımda Bana gözlerini devirip bileklerimi tuttu ve indirdi.
"Hayır Felix, biz kız kıza vakit geçireceğiz" Evet, bende Hyunjin ile yalnız vakit geçirmiş olacağım. Ne harika!
"Bende kız gibiyim bak şu vücuda, Kızlara taş çıkartırım değil mi?" Düştüğüm hallere bak ya. Tatile gidebilmek için neler diyordum.
Annem benim verdiğim poza ve tepkime kahkaha atıp omzuma vurdu.
"İyice salaklaştın sen ama evet, haklısın" Heyecanla tekrar ona yaklaşıp ellerini tuttum.
"Yani?"
"Yanisi yok. Haklı olduğun gelebileceğin anlamına gelmez. Hem sınav haftan değil mi? Nereye geliyorsun bakayım sen?"
"Ama anne ya!" Ellerini bırakıp homurdandığımda güldü ve Valizin içine son eşyalarını koyup kapattı. Ardından Elini uzatıp yanına oturmam için yatağa vurdu.
Dudağımı büzüp ayaklarımı sürüyerek yanına gittim ve oturdum.
"Bebeğim, gitmemin başka bir sebebi daha var" Beklemediğim cümleyle başımı kaldırıp ona şaşkınca baktım.
Başka sebebi mi? Ne gibi bir sebep olabilirdi ki? Benim meraklı bakışlarımı gördüğünde benim gibi kalın olan dudaklarını yukarı kıvırdı ve elini omzuma koydu.
"Belki yanlış yapıyorumdur bilmiyorum ama Hyunjin ile aranızda ki bu sorunu çözmeniz için yalnız kalmanız gerektiğini düşünüyorum. Sürekli kaçıyorsunuz ve bu sadece zaman kaybı. Sizi böyle görmek istemiyorum"
Donakaldığım o saniyelerde nefesin ne olduğunu unutmuş, ciğerlerim onun ihtiyacını fark etmemişti bile.
Bunu kesinlikle beklemiyordum. Ben kaçmak için onunla gitmek istiyordum ama Annem zaten kaçmamam için gidiyordu.
"B-biz... Sorunumuz yok bizim. Hem neden kaçalım ki?" Gergince tırnağımın kenarında ki et parçasıyla oynamaya başlarken kurumuş boğazımı ıslatma gereği duyarak yutkundum.
"Yalan söyleyemeyen birisi olduğunu es geçersek sorununuzu kör bir insan bile fark edebilir" Kopardığım için kanayan tırnağımın kenarına parmağımı bastırıp kanın diğer parmağıma bulaşmasına sebep olurken derin bir nefes aldım.
"Bir çözümü yok anne. Yalnız kaldığımızda ya da konuştuğumuzda daha da beter olacak her şey. Böylesi daha iyi" Çünkü konuşursam... Onu tamamen kaybetme ihtimalim vardı.
Bunu istemiyordum. Onu kaybetmeyi asla istememiştim ve istemeyecektim.
"Bunu bilemezsin Felix. Düşüncelerin ve duyguların darmadağın olabilir ama Hyunjin zaten sana istediğin zamanı verir. Bundan emin ol ve ondan kaçmayı bırak" Annemin hiçbir şey bilmiyor oluşu kendimi suçlu hissettirdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Love without thinking |HYUNLİX
Fanfiction"düşünmeden sev Felix. Eğer düşünürsen sevemezsin çünkü" "Ama Bu yanlış" "kime göre? Benim tek doğrum sensin." endişeyle dudağımı dişlerken tuttuğu elimi bırakır gibi oldu. Bir an korktum ama neden korktum onu da bilmiyordum. Ellerimizi kenetleyip a...
