Is it to late?

Als die missie faalt....

Pov Link

"Die nieuwe jongen woont dus bij mij in de straat hè" ik zit bij Joost te gamen, Harm kon helaas niet "Wat een sukkeltje is dat zeg"lacht Joost "Waarom doe je eigenlijk zo gemeen tegen hem?" "Neem je het nou voor hem op?"Joost kijkt mij geïrriteerd aan "Nee nee zeker niet maar ik vroeg het mij gewoon af" "T is het beste als die jongen meteen zijn plaats kent denk je niet"zegt Joost schouder ophalen, ik knik en stoot hem van de baan bij GTA5 "LINKKK" boos gooit Joost zijn controle weg "En dat is nummer 3" Joost verslijt controles alsof het sloffen zijn. Dit schooljaar zijn er nu dus al 3 controllers stuk gegaan. "Zullen we maar een ander spelletje gaan doen"vraagt Joost, ik kijk op de klok en zie dat het al half 5 is "Ik ga maar eens naar huis"glimlach ik.

Als ik mijn straat in fiets kan ik het niet laten om te kijken waar Jeremy woont maar ik word er niet echt wijzer van. Hij woont blijkbaar al 2 jaar in deze straat maar ik heb hem nog nooit gezien. Bij nummer 22 blijf ik op 1 of andere manier even staan. Iets in mij zegt dat ik moet blijven staan, ik kijk naar het raam op de tweede verdieping en ik zie daar een jongen met zijn rug tegen de muur aanstaan. Niks bijzonders dus, als ik weg wil fietsen zie ik alleen een man naar die jongen toe lopen en hem slaan. Het gebeurt allemaal heel snel, de jongen draait zich half om met zijn gezicht naar buiten en zakt meteen naar beneden, ik denk Jeremy te herkennen maar ik weet het niet zeker. Ik denk er niet te lang over na want de lantarenpalen springen aan en dat betekent dat ik binnen 5minuten thuis moet zijn.

Pov Jeremy

Helemaal verzwakt lig ik onder mijn raam, ik wilde mijzelf nog opvangen door mij aan de vensterbank vast te pakken door mij om te draaien maar dat mislukte, daarna pakte mijn vader zijn riem en wat er daarna allemaal gebeurde weet ik vaag, ik weet wel dat mijn hele rug brand.

Ik hoor de deur achter mij open gaan maar heb de energie niet om mij om te draaien "JER! Wat is er gebeurt" het is Enzo, hij is de enige die mij Jer noemt namelijk "Pap"kreun ik uit, ik probeer op te staan maar het lukt niet echt "Wacht laat mij je helpen" ik wil nee zeggen, ik heb de hulp van mijn broertje namelijk niet nodig. Ik moet hem helpen, hij niet mij, maar ik krijg geen woorden uit mijn keel dus ik knik maar, langzaam helpt hij mij omhoog. Ik bijt hard op mijn lip, ik wil het namelijk niet uitschreeuwen en zeker niet waar mijn broertje bij is. Hij is 15 hij hoort niet voor zijn broer te zorgen! Als ik zit op mijn bed geeft hij mij een glas water "Wat is er gebeurt?" Vraagt Enzo bezorgd "Het ging weer over school, mama riep uit eindelijk papa en die sloeg mij eerst in mijn gezicht omdat ik mij wilde opvangen draaide ik mij om en pakte ik de vensterbank vast maar toen pakte papa zijn riem en wat daarna gebeurde geen idee" terwijl ik dit vertel merk ik dat de tranen over mijn wangen rollen. Snel veeg ik ze weg "Ga maar op je buik liggen" moeizaam ga ik op mijn buik liggen en ik voel dat Enzo mijn wonden schoonmaakt "ENZO FRIESER WAAR BEN JE? TOCH NIET BIJ DIE ONBENULLIGE BROER VAN JE?" Enzo schrikt "Ga maar"fluister ik "Nee pap, ik ben op mijn kamer" "Goedzo jongen, ik wil namelijk niet dat je net zo word als die broer van je, hij is de schade van de familie" de opmerking doet geeneens meer pijn. Maar omdat mijn vader riep, is Enzo wel naar zijn kamer gegaan. Hij wil het niet riskeren dat hij betrapt word op mijn kamer, want ondanks Enzo nog nooit geslagen is betekent het niet dat dat ook nooit gaat gebeuren. Gelukkig zijn mijn wonden gestopt met bloeden dus ik trek maar gewoon een zwarte hoody aan.

Ik weet dat ik morgen weer naar school moet dus ik hoop dat mijn rode wang dan niet meer zo rood is, want vragen erover wil ik niet. Ik sta op en loop naar de badkamer, voor de spiegel staat een magere jongen met bruin haar. Met grote rode traanogen en overal blauweplekken, sneeën en littekens. Mijzelf snijden doe ik niet, sommige mensen kunnen hun frustratie dan kwijt, boeten voor hun 'fouten' of er aan herinnerd worden wat voor een mislukking ze zijn. Ik heb genoeg littekens die mij herinneren aan dat laatste en ik ben gewoon te laf, te laf om zelfmoord te plegen. Terwijl wie zal mij missen. Enzo komt meteen in mijn gedachtes op en ik weet, hij zal mij missen maar misschien word het leven thuis dan wel beter zonder mislukte broer om hem heen. Zonder constant geschreeuw van zijn ouder over zijn broer, maar wat als het erger word, want als Enzo geslagen gaat worden. Dat wil ik niet, die maar is het enige wat mij nog in stand houd. Als ik in die missie faal, het beschermen van mijn broertje, dan....

Ik wil even een shout-out doen naar mijn vriendin yaybritt_ die mij altijd helpt met dingetjes verzinnen als mijn inspiratie 0 is💛❤️