Missing Chances

Kabanata 19

Kabanata 19

I'VE never seen my father this devastated before. Para kaming na-delubyo ngayon at nagsabay-sabay ang mga sakuna at 'di alam kung ano'ng gagawin.

My mother is consoling Papa. He's shaking, nakatakip ng mga palad niya ang kanyang kamay at miski si Mama ay umiiyak ay kinalma ang sarili para maging lakas ni Papa.

Kuya Macky is carrying Audette, wala pang alam ang kapatid ko sa nangyayari pero nang makita niya kaming umiiyak nang magising siya anong oras na ay umiyak din siya kagaya namin.

While me, I was staring at the floor, hindi alam ang gagawin. Nanginginig pa ang kamay ko nang abutin ang telepono nang mag-ring at nakausap ko si Kuya Deion sa kabilang linya. I was shocked when he told me na naglayas si Scira, she had a misunderstanding with Tita Zid and hindi pa niya alam ang nangyari kay Papa Jer.

Kuya told me na hindi siya sumasagot kaya mabilis kong tinawagan ang pinsan at nagbakasakaling kakausapin niya ako.

"D-Daru..." I gasped when I heard her shaking voice.

"Scira! Finally!" I shrieked and sighed, tumikhim ako para kontrolin ang emosyon pero nang maalala ang balita nila ay napahikbi ako.

"W-what?" she whispered.

"U-uwi ka na..." my voice weakened as I sobbed more, gripping my phone tighter.

"W-what? I-I can't, g-galit sa akin ang Mommy..." I noticed her weak, groggy voice.

"Please..." I muttered. "U-uwi ka, please. Uwi ka na."

"B-bakit?" she asked shaking at naipikit ko ang mata roon.

"S-si..." I whispered and fisted my other palm, heaving a deep sigh.

"B-bakit?" she whispered. "A-anong mayro'n?"

"W-wala na..." I sobbed harder, totally shaking now. "P-papa Jer's gone, Scira. W-wala na si Papa Jer..."

I heard her cries became louder and it broken something more inside of me. Naririnig ko ang ulan sa background niya at nasasaktan ako para sa nangyayari sa pamilya namin ngayon.

"Ate, why cry? D-don't cry na..." Nakita ko ang paglakad ni Audette palapit sa akin, nakasunod sa kanya si Kuya na namumula rin ang mata kaya mas napahagulgol ako.

I carried the crying Dette on my arms, mahigpit ko siyang niyakap at mayamaya'y lumapit na sa aming dalawa si Kuya Macky para yumakap din.

I heard Kuya's sobs, nakagat ko ang labi ko at niyakap siya pabalik habang isinisiksik niya ang ulo sa aking leeg.

"I-it wasn't t-true, right?" he asked, sobbing and I only hugged him tighter.

"Kuya..."

Walang may kayang mag-drive sa amin kaya sa huli ay nagsabi ang driver na siya na ang magmamaneho papunta sa ospital. Papa is not talking, tulala lang siya at nakatingin sa bintana, si Mama ay buhat si Dette na hindi nagpaiwan sa bahay.

On the back were me and my brother, I was doing my best not to cry but the memories of my Papa Jer came rushing back to me. I can still remember his funny remarks, his smile, and his words to me.

Hanggang ngayon ay ramdam na ramdam ko pa rin ang huling yakap sa akin ni Lolo ko, ang mga salitang binitawan niya para pakalmahin ako.

I bit my lip to stop my sobs but I couldn't, naramdaman ko ang pag-akbay sa akin ng Kuya kaya sumubsob ako sa kanyang dibdib at umiyak.

"C-calm down, Darsh..." he whispered, his voice breaking. "D-don't stress yourself too much, ang pamangkin ko."

I slowly nodded, fisting his shirt.