Merhaba! Nasılsınız, dilerim iyisinizdir. Bölüme başlamadan önce, bu bölüm 6000 kelimeyi geçkin ve minnacık da olsa bir tane yorum yapabilir misiniz? Elbette sizi zorlamıyorum lâkin bir oy en az iki yorum çok zorlayıcı değil ki...Sizi seviyorum, kalp♡.
🍁
🍃
Bölüm Şarkıları :
Neşet Ertaş-Küstürdüm Gönülü
Aşıl&Berkay Karaman-Sokaklar
🍃
Beş yaşımda alevi fitillenen mumun damlaları, her yaşımın pastasına katran oluyor; yaşımı çürütüyordu.
Önüme koyulan hayatın virajlı yollarının altına ölüm döşüyor, her defasında yeniden deyip adım attığım yolda; ayaklarımın altından cehennemi çıkartıp bedenimi sancılar içerisine sokuyordu.
Pes etmiyordum, ses edilecek bir hayatta; asla pes etmezdim.
O yolda attığım her adım, yüreğimin en orta yerine çocukluğumun katrana bulanmış mumlarını damlatıyordu.
O mumu yüreğime damlatanın, geçmişime çizdiği bir ölüm de vardı. O mumun sahibi, annemin elbisesini kana bulayıp; annemin kızıl dudaklarından bedeniyle hiç uyuşmayan sıcak kanlar çıkmasını sağlayandı.
O mumun sahibini bilmiyordum, o muma, yandığım acının aleviyle çakmak çakanı da bilmiyordum.
Anne, senin canını alanı da; canıma sinip çocukluğumu boğanı da bilmiyorum. Affet beni, n'olursun.
Derimde yarıklar açacak derecede sıcak olan su, gözlerimi aralamamı ve daldığım düşüncelerin çıkmazından yaka paça kovulmamı sağladı.
Dizlerime sardığım ellerimden birisini hemen önümdeki çeşmeye yönlendirdim ve sıcak suyu daha dingin hâle getirmek için sola doğru çevirdim usulca.
Saçımın her telinden sızan ılık suyla beraber kafamı mermer duvara biraz daha bastırdım. Dudaklarımın arasından sızan buharla beraber dudaklarım büzüldü.
Gözlerimi dizlerime çevirdim, diz kapaklarımın kıkırdağına yerleşen ve benim ruhumu dizleri üzerine çöktüren acılarımı izledim.
YOU ARE READING
ELEM: ÖLÜM YEŞİLİ
ChickLitOnunla aynı yaranın kanamasıydık. Geçmiş bizim kalpteki yaramızdı, ve ben onunla aynı yaranın en orta yerinden kanıyordum. En acısı da, onu seviyordum. * Başlangıç: 19 Temmuz 2020.