မုန္႔ဘူးေတြႏွင့္ဝင္လာေသာ ဝန္ထမ္းကိုျမင္ေတာ့ ေရာင္နီ႐ိႈင္းလည္း သက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္။
"ဒီလူႀကီးကေတာ့ တကယ္ပါပဲ"
စားပြဲေပၚသို႔ေရာက္လာေသာ မုန္႔ေတြကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ မုန္႔ထုပ္ေတြၾကားထဲက စာရြက္ေလးကို ေတြ႔လိုက္သည္။
ထိုစာရြက္ကို စိတ္မဝင္စားေပမယ့္ ေရာင္နီ႐ိႈင္းရဲ႕လက္ထဲမွာေတာ့ ထိုစာရြက္က ဖြင့္လ်က္ျဖစ္ေနၿပီ။
"Good morning"
စာရြက္ထဲက အပန္းေရာင္စာလံုးေလးေတြကိုျမင္သည္ႏွင့္ေရာင္နီ႐ိႈင္းလည္း မဲ့ျပံဳးေလးတစ္ခ်က္ျပံဳးလိုက္သည္။လက္ထဲက စာရြက္ကိုလည္း လံုးေခ်ၿပီး လႊင့္ပစ္လိုက္သည္။
ခန္႔ဇာနည္ကေတာ့ ဆရာ့ရဲ႕စိတ္အေျခေနထက္ စားပြဲေပၚက မုန္႔ထုပ္ေတြကို ပိုစိတ္ဝင္းစားေနသည္။ဒီေလာက္အမ်ားႀကီးဝယ္ၿပီး
လာပို႔ခိုင္းပံုကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ကိုမိုးတိမ္ထြဋ္ရဲ႕အခ်စ္က နည္းေတာ့မနည္းေၾကာင္း ခန္႔ဇာနည္ခန္႔မွန္းမိသည္။သူစိမ္းေယာက်ာၤးေလးတစ္ေယာက္က တစ္ျခားေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို လိုတာထက္ပိုၿပီးတြယ္ကပ္ေနရင္ျဖစ္ေစ ဂ႐ုစိုက္ေနသည္ျဖစ္ေစ သူတို႔ေတြဖြင့္မေျပာရင္ေတာင္ ခန္႔ဇာနည္ကေတာ့ သူတို႔ၾကားမွာ အခ်စ္ရိွေနၿပီဟု ယံုၾကည္ထားသည္။အခုလည္း ကိုမိုးတိမ္ထြဋ္က ဘယ္လိုသေဘာရလည္းမသိေပမယ့္ ခန္႔ဇာနည္ကေတာ့ ကိုမိုးတိမ္ထြဋ္က ဆရာ့ကိုသေဘာက်ေနၿပီဟု ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ ခန္႔ဇာနည္ရဲ႕အာရံုထဲထိတြယ္ကပ္ပါလာေသာ တစ္ေယာက္ေသာသူကိုလည္း ခန္႔ဇာနည္ သတိရမိသည္။
ေခါင္းကိုယမ္းလိုက္ၿပီး အေတြးေတြကိုျငင္းဆန္ဖို႔အတြက္ ခန္႔ဇာနည္လည္း အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခု႐ွာလိုက္သည္။
"ေတာ္ေတာ္အာရံုေနာက္တဲ့လူႀကီးပဲ"
ခန္႔ဇာနည္လည္း ကိုယ့္အတြက္မဟုတ္သည့္ မုန္႔ထုပ္ေတြဆီမွ အာရံုလႊဲလိုက္ေတာ့သည္။ဆရာကေတာ္ရဲ႕ ေဂဟာေလးကို အခ်ိန္တိုတိုႏွင့္ၿပီးေအာင္လုပ္ရမည္မို႔ ခန္႔ဇာနည္လည္း အလုပ္ကို အာရံုစိုက္လိုက္ေတာ့သည္။
ေရာင္နီ႐ိႈင္းလည္း ထိုမုန္႔ထုပ္ေတြထဲက ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ဘူးေလးကိုဖြင့္ၿပီးစားလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ေနသည့္ဆိုဒ္ထဲသို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။
YOU ARE READING
At the end of the hate(Completed)
Romanceအဓိက က ငါေအာင္ျမင္ဖို႔ပဲ ငါေအာင္ျမင္ဖို႔ဆိုရင္ ဘာပဲလုပ္ရလုပ္ရငါလုပ္မွာပဲ ငါဆိုတဲ့လူက ငါလိုခ်င္တာကိုရဖို႔အတြက္ ဘယ္နည္းသံုးရသံုးရငါသံုးမွာပဲ အထူးသျဖင့္ မင္းလိုလူကို အပိုင္သိမ္းရဖို႔ဆိုရင္ ငါလူသတ္ဖို႔ေတာင္ဝန္မေလးဘူး #မိုးတိမ္ထြဋ္ ခင္ဗ်ားရဲ႕ေသြးစြန္းေနတ...
