UnDecided

22nd

My lover is my brother

"Dad" mahina kong tawag habang naka upo pa din sa malamig na kalatagan ng baldosa. He didn't heard me, even Kris didn't notice me at diretso lang itong naglakad hanggang sa maabot ng kamay nito ang mga kamay ng natutulog kong ina.

Tatayo na sana ako mula sa pagkaupo ng maramdaman kong may tumulong sa'kin upang mga paa ay muling makabalik sa tapakan.

"Hey, are you ayos lang" i heard my best friend asked. Imbis na siya ay sagutin marahan na lang akong naglakad papalayo pintuan at sa bawat paghakbang ko isa isa na namang nahuhulog ang mga piraso ng puso ko na minsan ng nabuo.

The hot dense liquid started to fall. Nag-uunahan sila sa paglaglag. Bakit naman ganito? I hate how my life is very messy.

Sa maliliit na hakbang ko naramdaman ko na lang na bigla akong pinatigil ng kasama ko pinaharap niya ako sa gawi niya. He's facing me right now na ang pag-alala ay lumilitaw sa kanyang mukha.

Wala akong marinig sa mga sinasabi niya tanging ang paggalaw lamang ng kanyang bibig ang nakikita. He know that he won't get any answer from me right now. He hugged me at marahang hinaplos ang likuran ko.

Patuloy pa rin ako sa pag-iyak ng may nakita akong nakatayo sa harap ko ngayon. It was my brother. Dali dali akong kumalas sa yakap namin ni Kal. Hanggang sa maabot na agwat ng aking mga paa, ay nilalakihan ko ito mas pinabilis pa ang paglakad.

I know, i'm weak. I can't fight, i don't want to fight.

Nasa may parke na ako ng hospital. Leaving my best friend and my man behind. I need air, i need to vent. This is too much, my best friend left me and this? How? Why? All i just want is to live happy, i want to be contented with this life of mine pero paano ako makukuntento kung maraming kulang, marami na din ang nawawala at mawawala?

I'm still crying my heart out, crying every pain, crying every regrets, crying every betrayal i'm feeling.

I suddenly felt someone's hug from behind. I didn't talk nor move. I know who's person hugging me right now.

"Ma'am, i can explain" he said. Inalis ko ang pagkakayakap sa kanya.

How can i kiss, hug and cuddle with my own brother? How can i fudging love my brother romantically? Not just a brother but the brother who was always with my mom. My brother who stole my mom away from me.

"We're done" sabi ko pa.

"Ano? Hindi" protesta pa niya.

"You're my brother for christ's sake!" Sigaw ko pa.

"Ano?"

"How can you stay by my side? How can you pretend like you don't know anything? How can you let me fall in love with you? Kung alam mo pala na simula pa lang kapatid na kita?"

"Hindi"

"Anong hindi? Hindi mo ko kapatid o hindi mo ako mahal? Nakakatanga naman kasi. You saw how wrecked i am, you saw how i long for my mom who left me without saying anything. You saw how sad i am, Kris you saw everything" sabi ko pa habang sinusuntok suntok ang dibdib niya. I want to hurt him, i just want to. Kahit katiting kang ng sakit.

"How can she take care of someone with thinking about me? Bakit hindi na lanh ako? Kung hindi niya pala kayang magka-anak sana she didn't fuck with my dad"

"Hindi kita kapatid" pabulong pa niyang sabi na siyang nagpatigil sa'kin

"Ano?"

"Sabi ko hindi kita kapatid" ulit pa niyang sabi.

"Your mom left you with a selfless reason. Inampon niya lang ako, just tobfill her loneliness for her beloved daughter. Ako rebound lang, mahal ka ng mama mo. Minahal niya ako sa bagay na hindi niya nagawa sayo. Ginawa niya lahat para mapatunayan niya sa sarili niya na kaya niya. So she can feel better, she's guilty and depress as fuck for leaving her beloved princess" sabi pa niya.