Zawgyi
႐ုတ္တရက္ဆန္ဆန္ညတစ္ညကိုအတူျဖတ္သန္းၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ joe အေပၚအဲ့လူက အလုပ္ခိုင္းတာေတြသိပ္မလုပ္ေတာ့ဘူး။ သူျဖစ္ေစခ်င္တာတစ္ခုထဲ အဲ့ဒါကjoe ဒီအခန္းထဲကေနအျပင္ကို သူမပါဘဲေရာက္မသြားေစခ်င္တာပါ။ joe ရဲ႕ေျခေထာက္ေတြက သံခ်ိန္းႀကိဳးေတြဟာ ဝတ္ေနက် foot chain ေတြလို အသားက်ေနၿပီ။ ႐ုတ္တိမ႐ွိတဲ့Disney ဇာတ္ကားေတြထဲကလို joe ကို ဘယ္အိုးခြက္ပန္းကန္ ဘယ္တံျမက္စည္းေတြကမွ စကားေျပာအေဖာ္ျပဳမေနဘူး။
နားလည္ရခက္တဲ့အဲ့လူဟာ joe ကို သူ႔အိမ္ေမြးတိရစာၦန္တစ္ေကာင္လိုပဲသေဘာထားတယ္။ ခိုးနမ္းခံရတာေတြကိုသတိထားမိလာတဲ့အခါ joe က အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္တတ္လာတယ္။ ျမင္ရခဲတဲ့အဲ့ခ်ိဳင့္ခြက္ကေလးကိုသာ joe မေတြ႔မိခဲ့ရင္ ခုလိုအိမ္ေမြးေၾကာင္ကေလးဘဝမွာ joe ေနေပ်ာ္ပါ့မလား။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ညာဘက္ပါးေပၚကအဲဒီေခ်ာက္နက္ကေလးထဲကို joe အဆံုးထိတိုးဝင္ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္။
ေလရဲ႕သိပ္သည္းမႈကထူးဆန္းတယ္။ တစ္ေယာက္ထဲက်န္ခဲ့တဲ့အခါေအးခဲေနၿပီး ႏွစ္ေယာက္႐ွိေနရင္ မီးခိုးမိႈင္းေရာင္အခန္းႀကီးကသိပ္ေႏြးတယ္။ ဒူးထိ႐ွည္တဲ့႐ွပ္ေတြက ယစ္မူးစရာအနံ႔ေတြကို႐ွဴ႐ိႈက္ရတာ joe သေဘာက်တတ္ေနၿပီ။
joe ရဲ႕မ်က္လံုးထဲမွာ အဲ့လူကႏွစ္မ်ိဳးကြဲထြက္ေနတယ္။ တခါတေလ သိပ္ကိုေအးေဆးတည္ၿငိမ္လြန္းေနတဲ့ပံုရိပ္နဲ႔။ joeအနားကိုကပ္ဖို႔ေတာင္မဝံ႔မရဲ ခပ္ေဝးေဝးေနေနတဲ့အခါ joe ကေမးခြန္းေတြသိပ္ထုတ္ခ်င္တယ္။ တကယ္တမ္းေမးဆိုဘာေမးရမွန္းမသိဘူး။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ပံုရိပ္အမွန္ကဘာလဲလို႔ေမးမိရင္ joe မျမင္ဖူးတဲ့အေမွာင္ျခမ္းေတြ ထပ္ထြက္လာမွာကိုစိုးရိမ္မိတယ္။
အိမ္ျပန္လမ္းဆိုတာ အလင္းတန္းထဲကျမဴမႈန္ေလးေတြလို ဖမ္းဆုပ္လိုက္တိုင္းလြင့္လြင့္သြားတယ္။ ဒီအိမ္ႀကီးထဲပိတ္မိေနတာ ဘယ္ေလာက္ေတြၾကာကုန္ၿပီလဲ။ ေက်ာင္းကန္တင္းကဟင္းေတြကိုသတိရလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္အသနားခံခ်င္တယ္။ ဘုရားေပးထားခဲ့တဲ့ေယာက်္ားဆန္ျခင္းေတြဟာ အေငြ႔ပ်ံေပ်ာက္ကြယ္ကုန္လို႔ အရင္ကရဲတင္းလြန္းတဲ့joeက အတိတ္မွာက်န္ခဲ့ၿပီနဲ႔တူတယ္။
