Duman Karası

~Giriş~

Not:

Bu kitapta geçen bazı kişiler gerçek hayattan esinlenerek yazılmıştır. Kişiler gerçektir fakat olaylar böyle kitapsal biçimde yaşanmamıştır...

🔥

Sana bir elveda borçluyum. Bilemezdim zamanın ikimizi de alıp götüreceğini...

🔥

Kitap şarkısı= Ceren gündoğu "Değilsin Tanrı"

🔥

Sen ayaklarına yapışmış sevdayı es geçersin de
Yol boyu ona buna takılır düşersin...

🔥

...

Adımlarım boş ve karanlık sokakta usulca ilerlerken yağmur şiddetini kaybetmeden tüm uvuzlarıma işleniyordu.

Kendimi kırgın ve bir o kadar da çaresiz hissediyordum.

İçimde ki acı avaz avaz bağırırken kalbim bulunduğu yeri beğenmiyorcasına hızlı hızlı atıyordu.

Paramparçaydım.

Bana ait olmayan birini daha ne kadar sevebilirdim ki...

Ne kadar sevilirse severdim işte.

Ne eksik,

Ama Fazla...

Yağmurdan dolayı yüzüme yapışmış saçlarımı kendimi zorlayarak elimi kaldırıp kulağımın arkasına sıkıştırdım.

Düşünce yetimi kaybetmiş gibiydim adeta.

Az önce gördüğüm görüntü gözlerimin önünden gitmeksizin bana büyük bir acı veriyordu.

Yıkılmıştım...

Belkide gerçekleri gördüm diye bu kadar acımıştı canım...

Yağmur damlalarının zeminde çıkardığı sese, birde sokak lambasının cızırtısı eklenince gözlerimi kapatıp olduğum yerde bekledim.

Nefes alışıma bile tahammülüm kalmamıştı artık.

Büsbütün kaybetmiştim...

Kulaklarıma ilişen adım sesleri onun peşimden geldiğini gösteriyordu.

Bir adım...

İki adım...

Üç adım...

Gözlerimi yavaş bir şekilde açarken bakışlarımı yanımda ki adama çevirdim.

Üzerine giydiği deri ceketin önünü açmış yorgun bir ifadeyle bana bakıyordu.

"Acıttı değil mi?"

Yutkunamadım.

Sorusu, göz yaşlarımın akmasını sağlarken onu başımla onayladım.

"Evet." Dedim bağırmaktan dolayı kısılan sesime tezat.

"Gerçekler, acıttı!"

İkimiz de caddenin tam ortasında durmuş yağmur damlalarının tenimize dokunmasına izin veriyorduk.

"İyi." Diye konuştu içine derin bir nefes çekerken.
"Aklın başına gelir de, sana ait olmayan biri için üzülmezsin artık."

Sesinde ki duygusuzluğu hissettim o an.

Onun yerinde olmayı o kadar çok isterdim ki,
Hiçbir şeyi umursamadan hayatıma devam edebilmeyi...

Bir kaç adım atarak önümden ilerlemeye başladı.

Bende peşinden...

"O zaman..."

Cümlesini yarıda kesince, söyleyeceği şeyi merak etmeye başlamıştım.

"Yarın, yeni bir Veda görmek istiyorum. Hiçkimse için ağlamayan, daha güçlü bir Veda..."

Dudaklarım soğuktan titrerken söylediklerini kafamda ölçüp tarttım.

Haklıydı!

Kalbimde ki acıyı söküp yerine bahar bahçe getirecektim...

Zor olacaktı ama,

Ben o zorluğun üstesinden gelecektim...

...