Η θεωρία του μπαλκονιού

Κεφάλαιο 15

4 Νοεμβρίου 2021

Το αγαπημένο λογοτεχνικό βιβλίο της Μηλινόης και το μοναδικό που είχε ποτέ διαβάσει εκτός του πλαισίου μίας σχολικής αίθουσας δεν ήταν άλλο παρά το Γυρίστε τον Γαλαξία με Ωτοστόπ του Ντάγκλας Άνταμς, ένα κωμικό-επιστημονικής φαντασίας δημιούργημα που την ταξίδευε πάντα λίγα εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά απο την στρατόσφαιρα, σε όλα αυτά που κρύβει ο γαλαξίας μας ή ο γαλαξίας δίπλα απο αυτόν ή ο αμέσως επόμενος. Ακόμα κι αν η μνήμη της την υποχρέωνε να θυμάται κάθε λεπτομέρεια απο όσα είχε ποτέ διαβάσει, η Μηλινόη το διάβαζε κάθε φορά σαν να ήταν η πρώτη φορά. Συμπερασματικά είχε διαβάσει διακόσες είκοσι έξι φορές αυτό το βιβλίο και κατάφερνε να είναι τόσο συγκεντρωμένη στην μία σελίδα που σχεδόν ξεχνούσε τι γινόταν στην αμέσως επόμενη. 

Για τις στιγμές που το βλέμμα της πηγαινοερχόταν πάνω στην σελίδα και το μυαλό της επεξεργαζόταν τις πληροφορίες, η Μηλινόη δεν πατούσε στα κρύα πλακάκια του διαμερίσματος της, δεν καθόταν στην τεράστια βιβλιοθήκη της σχολής της ή στην θορυβώδη λέσχη ή κάτω από τα ζεστά της παπλώματα. Εκείνες τις στιγμές η Μηλινόη ήταν ένα κομμάτι από άστρο που είχε πεθάνει και ταξίδευε τα τελευταία εκατό χρόνια καθώς ήταν το μόνο που ήξερε να κάνει. Διέσχιζε τον γαλαξία και κάποιοι στο μέλλον θα νόμιζαν πως είναι πεφταστέρι και θα έκαναν μία ευχή νομίζοντας ότι έπεσε στην στρατόσφαιρα τους, όμως εκείνη απλά θα είχε κάνει εμφάνιση για ένα νανοδευτερόλεπτο στον κόσμο τους και ύστερα θα συνέχιζε την πορεία της μέχρι εκείνοι που ευχήθηκαν σε αυτή χαζές ανθρώπινες ασήμαντες ευχές να έχουν πεθάνει και να έχουν πεθάνει και οι αγαπημένοι τους και τα παιδιά τους και τα παιδιά των παιδιών τους.

Ήταν επομένως εύλογο που κάθε φορά που ήθελε να ξεχάσει οποιοδήποτε πρόβλημα είχε διάβαζε το συγκεκριμένο βιβλίο. Ακριβώς όπως είχε κάνει και το συγκεκριμένο απόγευμα Πέμπτης που χωρίς να το καταλάβει, είχε αρπάξει το παλιό βιβλίο της με το ξεθωριασμένο εξώφυλλο και είχε κατέβει στο καφενείο δίπλα από το σπίτι της. Οι παππούδες κοίταξαν με περιέργεια το συγχυσμένο κορίτσι με πιτζάμες που είχε εισβάλλει στον χώρο τους για έναν ελληνικό καφέ και λίγες στιγμές ησυχίας όμως δεν την σχολίασαν παραπάνω. 

Ίσως έφταιγε η Πέμπτη που ήταν η πιο μελαγχολική μέρα της εβδομάδας, η πιο μονότονη, εκείνη που της θύμιζε πως όλοι σχεδίαζαν προσεκτικά την ζωή τους για την Παρασκευή και το Σάββατο ενώ εκείνη θα την περνούσε μόνη της εάν ήταν απασχολημένος ο Θεμιστοκλής. Ή ίσως απλά έλεγε ψέματα στον εαυτό της, ίσως να χρησιμοποιούσε τα προβλήματα της από δέκα χρόνια πριν για να δικαιολογήσει το πρόβλημα της εκείνη την στιγμή. Ένα πρόβλημα που ανέπνεε και άκουγε δυνατά μουσική στο διπλανό διαμέρισμα και είχε χαριτωμένα αστραφτερά καστανά μάτια και δέρμα στο χρώμα της αγαπημένης της σοκολάτας γάλακτος.