Κεφάλαιο 32

412 53 14
                                    

2 Οκτωβρίου 2022

Η Μηλινόη πάντα πάλευε με τις ταυτότητες. Υπήρχαν τόσες πολλές και τα όρια τους ήταν ρευστά, εκείνη δεν ήταν καλή με τα ασταθή και ανακατωμένα πράγματα. Της έδινε ασφάλεια η αρχή και το τέλος, ένα κύκλος καθαρά χαραγμένος που μπορούσε να υπάρχει είτε μέσα σε αυτόν είτε έξω. Δυστυχώς τα πράγματα πάντα περιπλέκονταν όταν ο άνθρωπος έμπαινε στην εξίσωση γιατί πάντα υπήρχε η παράμετρος των συναισθημάτων. Ένιωθε Ελληνίδα; Ευρωπαία; Ένιωθε λεσβία; Ή μήπως ασέξουαλ; Ένιωθε Αθηναία; Οι ταυτότητες και τα όρια τους μπερδεύονταν μέσα στο μυαλό της σαν χριστουγεννιάτικα φωτάκια και της προκαλούσαν βραχυκύκλωμα κάθε φορά που προσπαθούσε να βγάλει νόημα. 

Συνήθως υπήρχαν κάποιες σταθερές από τις οποίες μπορούσε να κρατηθεί. Ήταν σίγουρα σπουδάστρια, ήταν φυσικός που δούλευε πάνω στην έννοια του χρόνου, ήταν μέρος της ακαδημαικής κοινότητας. Πλέον δεν ίσχυε τίποτα από τα παραπάνω - για την ακρίβεια η Μηλινόη άνηκε πλέον στο είκοσι τα εκατό των άνεργων Ελλήνων και σύντομα θα αντιμετώπιζε την σκληρή πραγματικότητα όλων των νέων των 650 ευρώ εάν δεν έβρισκε δουλειά. Τα χρήματα μέρα με την μέρα μειώνονταν και αρνούνταν να πιάσει προσωρινή δουλειά. Την είχαν δεχτεί ήδη να διδάξει ένα μάθημα στο Φυσικό όμως ήταν μόνο για δύο εξάμηνα και η αίτηση της προς τον κρατικό σύλλογο ερευνών ακόμα να απαντηθεί, το οποίο ήταν λογικό δεδομένου πως ήταν δημόσιος. 

Αρνούνταν όμως να μετανιώσει την απόφαση της, διότι ακόμη κι αν ήθελε κάθε φορά που το πρωί ξεπρόβαλλε ο ήλιος από τις πολυκατοικίες ξεχνούσε τα πάντα. Ή κάθε φορά που της έλεγε ένα αστείο ο Θεμιστοκλής. Ή κάθε φορά που έβλεπε τον Απελλή να στέλνει με τον αέρα ένα φιλί στην Νάσια. Όμορφοι άνθρωποι σε γκρίζε πολυκατοικίες, αυτό έδινε χρώμα στην ζωή της μέχρι να ξημερώσει μία καλύτερη μέρα. 

''Εσύ δουλειά δεν έχεις;'' την ταρακούνησε από τις σκέψεις της η Νάγια πετώντας της το πορτοκάλι που προσπαθούσε να καθαρίσει εδώ και δέκα ώρες. 

''Είπα στα παιδιά πως θα ξεκινήσουμε την επόμενη εβδομάδα''. 

''Συνήθισες να τεμπελιάζεις;'' την ρώτησε χαμογελώντας πονηρά. 

''Προετοιμάζω ακόμα το μάθημα, ηλίθια'' της αποκρίθηκε και άνοιξε το παράθυρο της κουζίνας να μπει καθαρός αέρας. 

''Θα ξεπαγιάσουμε'' μουρμούρισε η Νάγια ''Πήγες μισό χρόνο στην Αγγλία και μας ήρθες εδώ πέρα να μας προκαλέσεις κανένα κρύωμα''. 

Η θεωρία του μπαλκονιούΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα