My Strawberry

5. Bölüm

Hala biz bir miyiz Sehun ?

Benim seni kurtarmam gerekirken senin beni kurtarmanı beklemek ne kadar da acizce değil mi ? Ah başım çatlayacak gibi ağrıyor. Bu hissettiğim acı ne ki beni öldürecek bir şey değil. Ama değer verdiğim insanların zarar görmesi en büyük ölüm şekillerimden birisi.

Uyanmalımıydım artık yoksa hiçlikte hiçliğim ile kayıplara mı karışmalıydım ? Tamam yavaş yavaş gözlerimi açmayı denemeliyim. 1... ışık dahi yok 2... bir ışık süzmesi 3... bana bakan birisi mi var 4... hemşire

"Doktor hasta gözlerini açtı ! Doktor bey !"

5... kapı açıldı ve çıktı 6... camdakiler kim 7... gözlerimi en sonunda tamamen açtım 8... Kris mi ? O kadar kisi varken neden bu ? Ah doğru bir polis yaralandı ve oda şef. Şimdi daha mantıklı. Yatakta doğrulamaya çalıştım ama iki kol beni geri itti. Yüz yüze geldiğimizde onun Kris olduğunu anladım.

"Yaraların var geri yat."

"Ama işim var."

"Şu anda ki işin sadece yatıp dinlenmek."

"A-ama."

"Bu bir emirdir !"

"Peki efendim."

"Yanında ki çocuk. Sehun. Şu anda onu bulamıyoruz."

Ne ?! Hayır hayır yanlış duyuyor olmalıydım. Bu bu doğru olamaz. Sehun'u bulmalıydım ama nerde olabilirdi ki. Nefesimin daraldığını hissediyorum.

"Luhan iyi misin ? Luhan ? Nefes al."

Deniyorum seni aptal.

"Bu doktor nerde kaldı !"

Gözlerim yavaşça kapandı. Karnıma ard arda bir şey saplanıyordu. Çok acıyordu. Kolumda bir soğukluk hissettim, iğne yapıyorlar olmalıydı. Yaramın acısından iğneyi hissetmelim bile. Peki hangi yaran Luhan ? Biraz uyumaya ne dersin ? Rüyalarda buluşmak üzere Sehun...

-----

-----

Neden rüyama gelmedin Sehun? Yalnız bıraktın beni. Bende seni. Artık seni bulmak için uyanmalıyım ve harekete geçmeliyim. Uyumak yok. Uyan Luhan !

"Haaaahhh" derin nefes alarak yataktan kalktım. Yatakta doğrulduğumda yaramın acımadığını fark ettim. Yarama baktığımda hala sargılıydı. Jongin o sırada neresinden çıkarttığını bilmediğim bıçağını bana saplamıştı. Sapladığı yer karnımın tam ortasıydı. Amacı beni bayıltmaktı ama kısa süreli bir felçede etki edebilirdi. Zaten beni öldürmek isteseydi o anda karnımın üst boşluğunu hedef alırdı.

Ayaklarımı yataktn indirdim terliklerimi giydim ve şu serum direğini yanıma aldım kapıya doğru yavaşça ilerledim. Tam kapıyı açacakken bir konuşma duydum, elimi kapının kolundan indirmeden dinlemeye başladım.

"Şef yerlerini bulduk" ne demişti bu yerlerini buldum mu ?

"Harika nerdeler ?"

"Songpa'da yeşillik alandaki ahşap bir evdeler."

"Tamam hemen ekipi hazırla-"

"Bende geliyorum !" ve evet kapıyı hemen açıp araya girmiştim bende gidecektim.

"Luhan ? Hayır sen kesinlikle gelemezsin yaralısın."

"Yaralı olsaydım şu anda ayakta duruyor olmazdım ben iyiyim ve size bende geliyorum dedi." sona doğru bastıra bastıra söylemiştim.

"Luhan buna izin vermem. Daha taburcu bile olmadın Yatağına geç ve dinlen !"

Bunun üzerine doktorun odasına doğru ilerledim. Taburcu olmam mı gerkiyordu bende olurdum. Kris arkamdan bağırırken aldırmadan yürüdüm. Doktorun odasının kapısına geldiğimde tam girecektim ki sekreter beni durdurdu.