Çok insanla tanıştım ama hiç anlaşılmadım. Kivi yerken suratımı ekşittiğimi, merdivenlerden inerken şarkı söylediğimi, en büyük hobimin uyumak olduğunu ve binlerce benliğimi kimseye anlatmadım, yada anlamadılar. En küçük bir hata kurduğum güven dağl...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
19.11.2020
Elimdeki son sigaramın yanışını izliyorum durgun durgun. Yanan sigaram değilmiş de ruhummuş gibi, hissettiğim acı her içime çektiğim zaman zayıf sancının emaresi gibi sanki. İçime çektiğim nefes değil de, acının oksijen bulmuş hali gibi. Ruhumun enkazında, yeni bir yangına sebep olmuş gibi. Kafamdaki her intiharın ölüm sebebi gibi. Canımın yanması değil yanmamasını sorun haline getiriyormuşum gibi. Güldüğüm zaman çıkan çukurun içine, kendimi gömmüşüm gibi. Belki bir ihtimal veren kelimelere hayatımı sığdıramam gibi. Hayat güzel, gidişat kötü ama yine de güzel devam ediyor gibi...
İşten döndükten sonra hızla mutfağa girip Afra için akşam yemeği hazırlamaya başladım. Çünkü her okuldan döndükten sonra illa ki karnı acıkmış olurdu o yüzden akşam yemeğini erken hazırlardım. Ona bir anne olmaya çalışmıştım bunca zaman onların yokluğunu hissetmemesi için. Onlar bizi terk ettiğinde Afra daha çok küçüktü o yüzden birçok şeyi hatırlamıyor ama ben... Ben o küçücük bedenime yaşatılanları hatırlıyorum.
Kendimi bu düşüncelerden kurtarıp patatesleri soymaya başladım. Afra patates kızartmasına bayılırdı o yüzden bugün onu mutlu etmek için yapmak istemiştim.
Yarım saate yakın yemekle uğraştıktan sonra sofrayı hazırlamaya başladım. Ev her ne kadar güzel olmasa dahi içini Afra'nın umudu dolduruyordu.
Sabah o güzel çocuklarla ilgilenmek sonra da Afra ile bu yaptığım şeyler beni hiç yormuyor daha fazla beni yaşama bağlayan insanlar ve işler.
Yemek yapmaya kendimi iyice kaptırmışım ki Afra'nın çaldığı kapıyı dahi duymamıştım.
"Abla?" demesi ile yerimde sekmem bir olmuştu.
"Korkuttum mu?"
"Hayır güzelim dalmışım biraz, hoşgeldin küçük hanım okul nasıldı?"
"Iı şey yani..."
"Afra geveleme ve ne olduğunu söyle hemen."
Yanıma doğru hızlı adımlarla yaklaştı ve kulağıma doğru kısık bir sesle konuştu.
"Iı sınavdan en yüksek notu aldı kardeşin Alya Hanım." Deyip karşımda sırıtmaya başladı. Onu böyle görünce gerçekten çok mutlu oluyordum.
"Bak sen Afra Hanım, bu güzel haber için ne istersin bakalım?"
"Beni yarın çalıştığın yere götürebilirsin."
"Hım aslında olabilir, teklif kabul edilmiştir küçük hanım şimdi hemen üstünü değiş ve bu mükemmel ötesi sofraya koş."
Ben sofrayı hazırlayıp son dokunuşları yaparken Afra da üstünü değiştirmiş ve yanıma gelmişti.
