Hyung | vmin

|16| Konum at bebeğim

Çok heyecanlıydım.

Çünkü Taehyung ile ilk defa gerçek mânâda sevgili olarak bir buluşma geçirecektik. Birlikte önceden belirlediğimiz meydanda buluşup, yürüyecektik.
Tıpkı bir çift gibi~
Bir dakika. Biz zaten bir çiftiz!

Koyu renkli bir jean ve üstüne de sarı kapüşonlu sweatshirtümü giymiştim. Sarı renkli yumuş yumuş çoraplarımı da ayağıma geçirdiğimde, artık hazırdım.
Siyah sırt çantamı alarak odamdan çıkmış ve demir kapımızın önüne gelmiştim. Anahtarlıktan anahtarlarımı alarak kapıyı açacağım sırada, arkamdaki ses bana engel olmuştu.

"Nereye?"

Yavaşça dönüp, bir elinde tahta kaşığı, diğer elinde ise tencere kapağını tutan annemi süzmüştüm.
"Dışarı?"

Gözlerini kısarak bana bakarken, terlemeye başlamıştım.

"Halanla enişten gelecek. Bir yere gidemezsin. Eğer dışarı çıkmayı çok istiyorsan, 2 paket süt alıp gelebilirsin."
Arkasını dönüp mutfağa doğru gidecekken, hızla ona yetişip kolunu tutmuştum.

"Ama anne arkadaşımla sözleştik. Plan kurduk o kadar, lütfen lütfen.."
Kolunu iki elimle kavrayıp silkmeye başladığımda, beni ittirmişti.

"Jimin yapışma koluma. Ayrıca iki haftadır neredeyse yüzünü göremiyoruz. Sürekli bir yerlerdesin. Ne işler karıştırıyorsun sen bakayım?"
Bana doğru dönerek kurduğu cümleyle, dudaklarımı büzmüştüm.

"Arkadaşımla buluşuyorum dedim ya. Ders-"

"Baban izin vermiyor artık Jimin. Anlıyor musun? Çantanı bırak da yardıma gel. Konuşturma beni."
Sırtını bana dönüp gittiğinde, arkasından hüzünle bakıyordum.

Planlarımın içine sıçılmasından nefret ediyorum.
Misafirlerden nefret ediyorum.
Marketlerden de nefret ediyorum!
Evin tek çocuğu olup bütün cefayı çekmekten de ayrı nefret ediyorum.

Gözlerim dolmaya başladığında, çantamı hızla yere atmış ve odama girmiştim.
Kapıyı tabiki de sesli bir şekilde kapatmayı isterdim. Ama sonra babam uyanıp ağzıma sıçardı.
O yüzden haykırışlarımı yanlızca içimde yaşayabilirdim şuan.

Yatağıma oturup bacaklarımı karnıma doğru çektiğimde, cebimden düşen telefonuma dolu gözlerimle bakıyordum. Taehyung'u aramalı ve halamların lanet bir pazar gününü bizde geçirme kararına vardıklarını söylemeliydim.

Oturun evinizde işte ne geliyorsunuz?
Ayrıca sanki bana geliyorlar amına koyayım, derslerin nasıl sorularıyla beynimi sikmekten başka şey yaptıkları yok.
Param olsa siktirip giderdim de işte, kaynak annem. Vermezse vermez.

Telefonumu alıp mesaj kutuma girmiş ve Taehyung'a mesajımı yollamıştım.
'Halamlar gelecekmiş Taehyung, annem kapıdan çevirdi beni :((
Çok çok özür dilerim~~:('

Bir dakika geçmeden gördüğünde, telefonum bir anda çalmaya başlamıştı. Ah yakışıklım arıyordu işte..
Birkaç kez öksürerek yanıtladığımda, onun o güzel, bülbül sesi kulaklarımı doldurmuştu.

"Alo Jimin? Üzülme güzelim, başka zamanaymış demek ki.."

Dayanamayıp burnumu çektiğimde, yanımdaki aynaya doğru çevirmiştim başımı. Hasiktir ağlıyorum lan.

"Ağlıyor musun sen? Ah~ ama böyle yaparsan yanına uçmak zorunda kalırım."

"Ama.. seni yarı yolda bırakmış gibi hissediyorum ve.. çok üzgünüm Taehyung. Ben-"

"Sen şimdi telefonu kapatıyorsun ve bana konum atıyorsun anladın mı?"

Gözlerim aniden kocaman olduğunda, yataktan âdeta fırlamıştım.
Babam seni siker.
Hasiktir oğlum ya!