Drag me Down (Flower Crown Series Two)

Drag Eight

"Hindi na ako makapaghintay Docor! Kailangan na nating pumunta roon! He will definitely face the devil na matagal ko nang tinatago!" boses ni Lola ang unang narinig ko pagkalabas ko sa villa. 

Nakita kong nakasunglass si Lola ngayon. Probably, umiiyak ito sa room niya dahil I've noticed na bumago ang voice niya and narinig ko pa ang mahinang pagsinghot niya. 

Docor told me kanina about kay Lolo. He said that there is a rumors spreading on our relatives. Na nakita nila si Lolo na may kasamang ibang babae. Nakunan daw ito ng picture. They were so happy. Hindi ko naman masisisi si Lolo, he's handsome. Sa edad 69, may nahuhumaling pa talaga sa kanya.

But it's unforgivable, I mean ang sakit sa part ni Lola. Kahit naman ako, kapag nakita kong totoo talaga ang rumors na'yun, hindi ko alam ang gagawin ko. I love Lolo but I'm sorry, hindi ko yatang makita siya na sinasaktan niya si Lola.

"Umalis na tayo! Gusto kong makita 'yung babaeng ipinagpalit sa akin ng Romualdo'ng 'yun!" Lola shouted. Nauna pa siyang naglakad kaysa sa amin. She can't wait any longer. I just shook my head. Gosh! Bakit nangyari pa ito?

"Ava" tumingin ako kay Docor.

"Use your car. Baka hindi ka na makakapunta ulit rito. Mabuti nang sinabihan na kitang kunin 'yung gamit mo" he said. I nodded my head. 'Yan ang nasa mind ko. Baka doon na nga kami sa Isabela for two days.

Magsisimula na sana ako sa paglalakad nang maramdaman kong nalift 'yung bag ko sa likod ko. I turned my head at someone na gumawa nun. There, I saw Kirk holding my bag. Gusto niyang makuha 'yung bag ko and he even touched the strap na nasa balikat ko. 

Umiwas ako. He looked at me in the eyes.

"Ako na" he said. Umiling ako.

"I can handle my bag. Hindi naman mabigat" I said.

"I said it. Ako na" he keep on insisting. Kaya nagpaubaya na ako and give him my bag. Isinukbit niya kaagad ang strap ng bag ko and nauna pa siyang naglakad kaysa sa akin. Sumunod naman ako sa likod niya.

Gamit nina Lola and Docor 'yung van nila while kami naman ni Kirk ay 'yung car ko na ginamit namin papunta rito. Naunang pumasok si Kirk sa car. As expected, nasa kanya 'yung keys ng car ko. Ayaw niyang ako ang magdala nun baka it will ended na hindi ko siya makakasamang umuwi. I'm not a demon kaya!

He started the engine so I opened the shutgon's door and sit properly. I closed the door kaya kinuha ko na rin ang seatbelt at sinuot para iwas disgrasya. You know na. Kirk is a racer. I can't trust someone's speed noh.

He then maneuvered the car nang makita naming nauna na sina Docor sa amin. Sumunod kami sa likod. I know, Isabela is so malayo.

I make sandal on the chair and nagpakawala ng malalim na hinga. Gosh! Hindi ko yata kayang masee si Lola na umiiyak. I mean, she's a strong person! And he loves Lolo very much! I know! They are too old for this pero mahal ni Lola si Lolo-

"Rinig ko rito ang malalim mong paghinga" I stopped and turned my head at Kirk whose now looking at me. Ewan ko ba, but now, hindi ko kayang makipag-away sa lalaking ito. Like, ayokong lumubo ang brain ko kapag nakipag-away ako.

"Everything will be alright. And one more thing, I have a feeling that your Lolo isn't like that. He loves your Lola. Kung hindi naman niya mahal, bakit sila nagtagal ngayon? Hmm?" he said. Napastop ako. Right. Nagtagal sila because they love each other. I think that's enough. Baka, kakilala lang niya or friend sa Isabela.

I sighed heavily and diretso ang tingin ko sa dinadaanan namin. Hindi kami lumalayo sa van nina Lola. Napatingin ulit ako kay Kirk na silently driving and his eyes are on the street.