နွေမှာဆွေးစေ

နွေမှာဆွေးစေ ( ၈ )

Zawgyi

ျပန္ေရာက္ၿပီးေနာက္တစ္ရက္ ၊ ကြၽန္ေတာ္
ေဆြးကို ဖုန္းေခၚခဲ့သည္ ။
ေျပာမယ့္စကားႏွင့္ အေၾကာင္းအရင္းကို
မစဥ္းစားရေသး။ ဖုန္းဝယ္ၿပီးၿပီးခ်င္း
ပထမ ဖုန္း call က ေဆြး ပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္ ။

ႏွစ္ေခါက္ သံုးေခါက္ၾကာတဲ့ထိ မကိုင္ ။
ဘာလုပ္ေနလို႔လဲ။ပန္းပင္ေရေလာင္းေနလို႔လား ။

ေနာက္တစ္ရက္၊ ဘုရား ဆြမ္း ကပ္ေနလို႔လား ။

ေနာက္တစ္ရက္၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြားေနလို႔လား။

ကြၽန္ေတာ္ စဥ္းစားတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ
ကုန္သြားတဲ့အထိ ေဆြး ဟာ ကြၽန္ေတာ့္ဖုန္းကို
မကိုင္ခဲ့ပါ ။ ဒီေလာက္ဆို ကြၽန္ေတာ့္ကို
ေရွာင္ေနၿပီဆိုတာ နားလည္လိုက္ေပမယ့္
ေခါင္းထဲမွာ ေမးခြန္းေတြ ထပ္ေနခဲ့သည္ ။

ကြၽန္ေတာ္က သူ႔အတြက္ မလိုအပ္ေတာ့လို႔လား။

""သားရယ္ ဖုန္းေတြေခၚမေနပါနဲ႔ေတာ့။
သားမရိပ္မိဘူးလား။ သားဆီက လိုခ်င္တာ
ရသြားၿပီေလ။ဘယ္လိုလုပ္ျပန္ဆက္သြယ္ေတာ့မွာလဲ""

ေမေမတို႔ ေျပာေနတာေတြ တစ္ခုမွမဟုတ္ဘူး။
ကြၽန္ေတာ္သိတယ္။ ေဆြး ကိုယံုတယ္။
သူ က ဘယ္ေလာက္ ျဖဴစင္လိုက္သလဲ။

မနက္အိပ္ရာႏိုးရင္ ေဘးကြက္လပ္ေနရာကို
စမ္းမိေနေသးသည္ ။ ေရခ်ိဳးၿပီးတိုင္း
ကုတင္ေပၚမွာ အဆင္သင့္တင္ထားတတ္တဲ့
အဝတ္ေတြမရိွေတာ့ ။ ဘုရားပန္းေတြ ျမင္တိုင္း၊
စေတာ္ဘယ္ရီေတြ ျမင္တိုင္း ။

ၿပံဳးစစ ႏႈတ္ခမ္း၊ ေနေရာင္ျခည္ေတြ၊
ေလထဲလြင့္ေနတဲ့ ပြရႈတ္ရႈတ္ ဆံႏြယ္ေကာက္။

' အကိုေလး ´

သန္းေခါင္ယံ အိမ္မက္ ေတြက ႏိုးထခ်ိန္
ကြၽန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္းဆိုတာ
နားလည္ လိုက္တယ္ ။ ကြၽန္ေတာ္အၿမဲအိပ္ေန
ခ်င္တယ္ ။ အိပ္ေနရင္ သူ႔ကို ျမင္ရတယ္ ။
သူ႔ေခၚသံေလး ၾကားရတယ္ ။ ဒါေပမယ့္
ျပန္ အိပ္မရေတာ့ ကားေသာ့ဆြဲၿပီး
ထြက္ရျပန္တယ္ ။

ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ ရူးေတာ့မွာပဲ ။

" မင္း ကိုလြမ္းတိုင္း ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီးမွ
ႏႈတ္ခြန္းဆက္သပါသည္ ဆိုတဲ့ ဆိုင္းပုဒ္ႀကီးကို
ခဏခဏ ျဖတ္သြားမိတယ္ ။