နွေမှာဆွေးစေ

နွေမှာဆွေးစေ ( ၅ )

Zawgyi

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုး
မလႈပ္ႏိုင္ ။ အက်ႌေတြလဲၿပီးတာနဲ႔ ထိုးအိပ္
ၾကတာ ။ ေဆြးက ေနမေကာင္းခ်င္သလို
ျဖစ္သြားေပမယ့္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြားဖို႔
ကိုေတာ့ လက္ မေလ်ွာ့ ။ အဲ့တာကို ဘယ္လို
ေျပာရမလဲ ။ ဘာသာေရးလိုက္စားတယ္လို႔
ေျပာရမလား ။ အိမ္မွာဆိုလည္း ေန့တိုင္း
ဘုရားစင္ကို ဆြမ္းမပ်က္ မကြက္ ကပ္တတ္ၿပီး
ၿခံထဲကထြက္တဲ့ပန္းေတြအျပင္ ေစ်းကထပ္
ဝယ္ၿပီးကပ္ေသးတာ ။ အိမ္ကေပးတဲ့လစာကို
ဒါမ်ိဳးေတြမွာပဲ သံုးတတ္ၿပီး သူ႔အတြက္
အဝတ္အစားလည္း မဝယ္ေတာ့ ေနာက္ဆံုး
မေနႏိုင္တဲ့ ကြၽန္ေတာ္ကပဲ အျပင္သြားရင္
ႀကံဳသလိုလိုနဲ႔ တမင္ဝယ္ေပးျဖစ္သည္ ။

""အကိုေလး ၿမိဳ႔ထဲလိုက္ပို႔ပါလား။
မနက္ျဖန္ ဘုန္းဘုန္းတို႔အာရံုဆြမ္းအတြက္
စေတာ္ဘယ္ရီသီးကပ္ခ်င္လို႔""

""မင္း ပိုက္ဆံနဲ႔ဝယ္မလို႔လား""

""ဟုတ္ ။ လႉခ်င္လို႔""

မ်က္လံုးေလးေတြေမွးတဲ့အထိ ၿပံဳးသည္။

""ေမေမ့ ၿခံမွာလည္း အသီးေတြထြက္ေနေလာက္ၿပီ ထင္တယ္ ။ သြားခူးမလား""

""တကယ္ ၊ သြားလို႔ရလား""

ၾကည္ေတာက္လာတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြေၾကာင့္
လိုက္ပို႔ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္ ။
ညေန ေလးနာရီပတ္ဝန္းက်င္ဆိုေတာ့
ေနသိပ္မပူေပမယ့္ အလင္းလည္း
ရိွေသးတယ္ ။ ေနာက္ဆံုးေန့မို႔လို႔
ေရပတ္တဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးက်န္ေန
ေသးတယ္ ။

မေရာက္တာ ၾကာၿပီျဖစ္တာေရာ
ေဖေဖမရိွတဲ့ေနာက္ မ်ိဳးစံုလုပ္ရင္း ရုပ္ရင့္
လာတာေၾကာင့္ေရာ လူေဟာင္းေတြေတာင္
သိပ္မမွတ္မိၾက ။ စကားနည္းနည္းေျပာၿပီးမွ
မွတ္မိၾကသည္ ။

""အသီးေတြ သန္႔လိုက္တာ""

ပါးလႊာေသာ ေနေရာင္ျခည္ေအာက္
ဆြယ္တာအနီႏွင့္ေကာင္ေလးက စေတာ္ဘယ္ရီ
ေတြနဲ႔အၿပိဳင္ လန္းဆန္းရြန္းလဲ့ ေနသည္ ။

ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ကာ ဟိုေရႊ့ဒီေရႊ့နဲ႔
အႀကိဳက္ခူးေနသည္ ။ ကြၽန္ေတာ္သူ႔ေဘးမွာသာ
လိုက္ထိုင္လိုက္သည္ ။