Redeem The Lost Ultima (On-going)

CHAPTER 01 - DOUBTABLE

CHAPTER 01

DOUBTABLE

"Congratulation, Sweetheart!"

Isang malakas na sigaw ni Mama ang sumalubong sa akin pero nginitian ko lang siya ng tipid at pasalampak na umupo sa sofa. Hinubad ko ang suot na sash at nahiga rito.

"Ayos ka lang ba, Sweetheart? Hindi ka ba masaya na naka-graduate ka na?"tanong ni Mama sa akin.

Ilang minuto ako nanatiling tahimik bago ko siya sinagot.

"It's worst Mama, saan banda ako sasaya doon?"usal ko saka kumuha ng mashed potato sa lamesang kaharap ko.

Umupo siya sa tabi ko at tinignan ako ng seryuso at saka siya tumili.

"Sasaya ka pag nalaman mong lilipat na tayo ng titirhan, magt-transfer ka na rin sa ibang school. At naka-register na ako sa isang school na alam kong magugustuhan mo, Sweetheart!"saad niya at tumalon-talon.

Parang bata si Mama kung makatalon, parang hindi lang tumatanda. Hinayaan kong mag-sink in sa utak ko yung mga sinabi niya.

"And,"hinawakan niya ang kamay ko, "I will assure you that no one will gonna bully you there. Trust me, Sweetheart. Iba itong school na pinagenroll-an ko sayo sa currently school mo."

Huminga ako ng malalim saka hinubad ang suot na heels at nilagay ito sa ilalim ng sofa.

"Fine, Mama. Alam mo naman na hindi kita mahi-hindian."then I let out a sweet smile.

And she starts to scream again, like a teen one. Giniya niya ako papunta sa kusina para magsalo sa mga hinanda niyang pagkain. Habang kumakain, hindi ko maiwasang magtanong kay Mama tungkol sa aking mga mata.

Yes, my eyes were unique one. At ito rin din ang dahilan kung bakit ako binu-bully sa Academy. Hindi raw ako normal dahil mayroon ako ng ganitong kulay ng mga mata.

Even me, I doubted myself. I'd doubted my whole being, if where did I came from, our history background. Pero hindi yun, ang mas ipinagtataka ko pa, hindi kami magka-pareho ng mata ni Mama.

"Mama? May tanong ako sayo."bahagya akong tumigil sa pagkain.

Nagsalin siya ng inumin sa baso at binigay sa akin, "What is it, Sweetheart?"

"Bakit iba yung kulay ng mata ko? Yung sa iyo kulay brown, yung sa akin sunfire eyed. Exactly ganiyan ang kulay ng mata ko, naiiba sa iyo."I asked her as she stops on what her doing.

Tumikhim siya at ilang segundong tumigil bago niya sinagot ang tanong ko.

"Sweetheart, pinagdududahan mo ba ang sarili mo? Don't be, even you have those eyes, you're still beautiful and my baby, "Mama said as she caress my hair down to my cheeks, "Now eat, dahil bukas na bukas ay aalis na tayo dito."

Hindi na ako nag-abalang magtanong ulit at pinagpatuloy ang pagkain ko. If I'd suspicion myself? A hundred percent correct. I mean, why I have this kind of eyes? These eyes were bringing problems to my life and myself.

These eyes were the reason why I got bullied and threaten rude by everyone. Sinasabi nila na abnormal daw ako o hindi kaya ay may sakit na Heterochromia. But none of those is the cause of my sunfire eyes.

I remember, Mama didn't tell me about my Father. Kung saan na ba ito, o kung patay na ba. Ang alam ko lang ay ang pangalan niya, ni hindi ko nakita ang mukha. Nakakapagtaka, dati nung bata ako, ayaw ni Mama na makita ko ang litrato ni Papa.

Maybe, maaaring may kinalaman si Papa kung bakit ganito ang kulay ng mga mata ko.

"Sweetheart? Ayos ka lang ba?"pagpukaw sa akin ni Mama.