TPAS #1: The Possessive Captain of Soccer Team

Kabanata 3

Kabanata 3

"Captain! sasama ka ba bukas sa celebration ng mga athletes?" tanong ni Dana na ka team mates ko habang nagsisintas ng sapatos niya. Nasa kalagitnaan kami ng pagpapapractice namin ng volleyball.

"Hindi ko pa alam." nagdadalawang isip pa rin kasi ako dahil paniguradong sasama din siya.

Nahihiya, pa rin kasi ako nung nangyari sa amin noong nakaraang araw sa amin.

And yes it's been days since that kissing scene happened. And up still now I couldn't accept what happened that day.

Pinaypay ko naman ang kamay ko sa sariling mukha ko. Kapag kasi naalala ko yun umiinit ang magkabilang dalawang pisngi ko.

"Bakit ka? namumula Captain may sakit ka ba?"nagtatakang saad ni Dana.

Hinawakan niya pa talaga ang noo ko para makasiguradong may sakit ba talaga ako o wala.

"O-kay lang ako Dana." I composed myself para di magkanda utal-utal sa paglabas ng mga salita sa bibig ko.

"Pumunta ka na kaya ng clinic capt?Namumutla ka na rin kasi." nag-alalang suggest ni Dana.

Hindi ko lang to ka teamates kaibigan ko rin grabe kasi kung mag-alala to.

She's really the only genuine friend i have ang iba kasi lumapit lang sa akin kapag may kailangan o dahil sa pagiging team captain ko ng volleyball team.

"Okay lang, talaga Dana tara practice na tayo!" tumakbo na ako sa area na pagprapractisan namin sa university ng volleyball.

Ako kasi ang spiker at Team captain ng team namin kaya dapat maging alisto ako palagi sa kalaban na sa kabila. Tapos setter si Dana kadalasan mga setter at spiker ang palaging magkatulong.

Sobrang matirik ang araw habang nagprapractice kami pero may unti namang silunganan naman ang pinagpractisan namin.

I suddenly felt dizzy and parang umiikot ang paligid.

Nakaramdam ako ng kirot sa ulo ko.

Bakit ngayon pa? Kaasar naman oh!

Kay napahinto ako sa pagse-serve ng bola at hinawakan ko ang nanakit kung noo.

Nakalimutan ko palang kumain kanina wala pang laman ang tiyan ko simula kaninang umaga. Na late kasi ako ng gising sa kakaisip sa nangyari nayun. Kaya ang resulta nalate nanaman ako ng gising.

Inibot ko naman ang mata ko sa paligid ko natataranta na ang mga ka teammates ko. Sakto pa at wala si Coach, at ako ang nag susupervise dahil sa Captain ako.

Lumalabo na rin ang paningin ko at nahihilo na rin ako.

Bago pa man ako matumba may sumalo na sa akin na pamilyar na pamilyar sa akin mala asul ang kanyang mga mata na kapag tumitig ka para kang malulunod, habang nag-aalalang nakatitingin sa akin.

He look so rushed, na pumunta papunta sa akin. Humihingal pa siya at tumutulo ang pawis sa mga mukha niya. Nakasuot pa rin siya ng jersey nila. Binuhat niya ako ng pa bridal style, randam ko ang bilis ng paa niya sa paglalakad patungo sa kung saan.

Wala sa sariling napatingin ako sa mga labi niyang nahalikan ko noong nakaraang araw.

Why does I always remember his damn kissable lips!?

My eyesight is slowly going down and I slowly seeing a blacked wallpaper in my eyes.

"Clyde..?" mahinang usal ko bago kinain ng madilim ang paningin ko.

* * *

Nagising ako ng masakit ang ulo ko. I have a mixed feeling right now masakit ang ulo ko na tila ba may pumupokpok at medyo nahihilo ako rin.

"Captain!? ano nararamdaman mo ngayon?" nag-alalang sinabi ni Dana na nakaupo sa stoll sa tabi mukhang nagbabalat pa siya ng orange nahinto lang yun ng napansin niyang nagising ako.

"Anong nangyari, Dana?" tanong ko dahil medyo malabo pa ang mga ala-ala ko kanina. Ang huli kong natatandaan ay nag prapractice pa kami ng volleyball.

"Nahimatay ka Captain, kanina habang nagprapractice tayo. Dumalaw pala si Coach kanina at sinabing umuwi ka nalang daw para magpahinga ngayon." ani ni Dana at inabot niya sa akin ang binalatan na niya na orange.

Unti-unti nang bumalik saan ang ala-ala ko kanina. Guni-guni ko lang ba yun? Na binuhat ako ni Clyde?

"Yiee Captain binuhat ka pa nga ng Captain Clyde Montinegro," Biglang nagsalita si Dana kaya napabalik ako sa realidad at napatingin sa kanya.

"You mean totoo pala yun..?" bulong ko sa sarili ko na nadinig pala ni Dana.

"Of course! Capt, mukhang galing pa nga siya sa practice nila, pano niya kaya natakbo ng mabilis patungo sayo?" alintanya ni Dana pero hindi na ako nakinig sa kanya. Dahil busy ako nakafocus sa nararamdaman ko ngayon.

Napaisip rin ako dahil medyo malayo ang practice field nila kaysa sa amin. I don't but pag naalala ko yung nag aalalang mukha niya kanina para sa akin ay bumibilis ang tibok ng puso ko. Parang kagagaling lang nga niya sa practice kanina dahil medyo namumula pa ang mukha niya sa naalala ko dahil sa sobrang init ng araw.

I stayed in the clinic for the next two hours sabi ng doctor fatigue lang daw yun at pwede na ako umuwi. Nabalitaan ni Trevor na nahimatay ako kaya siya na ang naghatid sa akin pauuwi. Paguwi ko sa bahay ay naglinis ako ng katawan at humiga sa malambot kong kama.