Zijn 'vriend' - Flikken Maastricht

Deel 34

Eva pov
Zachtjes klop ik op de deur van de kamer van Marion. 'Binnen.' Hoor ik aan de andere kant van de deur. 'Hee. Hoe gaat het?' Marion zit op een ziekenhuisbed. Er zit verband om haar been. Ik geef haar een knuffel. 'Wel goed. Ik voel er bijna niks van.' 'Gelukkig maar.' 'Ik moet je trouwens wat vertellen.' Ik kijk Wolfs aan in de hoop dat hij het begrijpt. Kennelijk begrijpt hij het, want hij draait zich om en sluit de deur achter zich. 'Nou, wat wil je vertellen?' Vraagt Marion nieuwsgierig. Ik kijk nog een keer achterom zodat ik zeker weet dat Wolfs het niet hoort. 'Ik heb met Wolfs gezoend.' Ik praat zacht, ik fluister zelfs. Want ik wil echt niet dat Wolfs het hoort. 'Niet! Echt?' Ze kijkt me verbaasd aan. Ik knik. 'Ooh wat leuk! Hoe was het?' Roept Marion. 'Ssstt. Niet zo hard!' Sis ik. 'Nou?' Vraagt ze ongeduldig. Mijn ogen beginnen te glinsteren. 'Fijn.' 'Tuurlijk, fijn. Dat kan wel iets enthousiaster. Ik zie aan je ogen dat je het fantastisch vond.' Zegt ze met een grijns. Ik kijk haar aan en dan knik ik. 'Maar wat nou als Wolfs niet verliefd op mij is, en dat het gewoon een opwelling was ofzo?' 'Daar moet je niet vanuit gaan. En anders zul je daar vast snel achter komen.' 'Je hebt gelijk. Dankjewel.'
Er klopt iemand op de deur. 'Binnen.' Zegt Marion. Wolfs komt de kamer binnen. 'Eef, we moeten maar weer eens gaan.' 'Ja, ga jij maar vast. Ik kom er zo aan.' Wolfs loopt de kamer weer uit. 'Je hoorde het, je moet gaan.' Zegt Marion. Ik weet waar ze op doelt. Ze wil natuurlijk dat ik en Wolfs weer zo snel mogelijk bij elkaar zijn. 'Ik heb je wel door.' Ik geef Marion een nog snel een knuffel. Als ik wegloop steekt ze 2 duimen naar me op. 'Beterschap!'

'Wat wil je eten?' Vraagt Wolfs als ik naast hem in de auto stap. 'Iets anders dan Chinees.' Voegt hij eraan toe. 'Maakt niet uit, verras me maar.' 'Oke, zoals je wilt.'
We komen De Ponti binnen en Wolfs begint gelijk met koken. Als ik naar de bank loop, zie ik een brief liggen. Hij is aan mij gericht. Het zal wel weer van mijn vriendin zijn, van vroeger. Een lange tijd geleden heb ik het contact verbroken omdat we toch te verschillend waren, maar zij is nooit opgehouden met brieven schrijven. Toch open ik de brief.
Ik heb jullie wel gezien op het bankje bij de Maas, jij en Wolfs. Was 't lekker? Dat zal wel. Maar jij gaat zorgen dat dit niet nog een keer gebeurt, anders zorg ik daar zélf voor.
Groetjes John. Doe je ook de groeten aan Wolfs?
P.S. Het is niet de bedoeling dat iemand, buiten ons om, dit te weten komt. Anders zorg ik er persoonlijk voor dat je vriendje in het ziekenhuis terecht komt, begrepen?
Er gaat een rilling over mijn rug. Waarom zou ik niks met Wolfs mogen beginnen? Die klootzak moet zich niet met ons leven bemoeien. 'Wat is dat?' Vraagt Wolfs die waarschijnlijk mijn geschrokken blik heeft opgevangen. 'Ooh niks.' 'Jawel, wat staat erin?' 'Dat is iets persoonlijks. Ik mocht jouw liefdesbrief toch ook niet lezen.' 'Eva, die brief die ik had gekregen was geen liefdesbrief.' Zijn blik verandert. Ik zie dat er tranen in zijn ogen komen. Ik gooi de brief zo  nonchalant mogelijk in de prullenbak en ik loop naar hem toe. Ik sla mijn armen om hem heen, maar dan schieten de woorden van John weer door mijn hoofd. Ik kan dit niet stoppen met Wolfs, de aantrekkingskracht is té groot. En zo te merken is dat ook bij Wolfs het geval. Hij pakt mijn gezicht en drukt zachtjes mijn lippen tegen die van hem. Mijn hoofd zegt dat ik dit onmiddelijk moest stoppen, het risico is te groot dat John een van ons iets aan doet. Maar mijn lichaam werkt niet bepaald mee. Sterker nog, ik ga helemaal mee in de zoen. Pas als ik hoor dat er iets aan het overkoken is, stop ik de zoen. 'Shit!' Wolfs draait snel het gas uit. Er ontsnapt een zucht uit zijn mond. 'Dit is niet meer te redden, er is ook wat aangebrand. Toch maar chinees?' Dat laatste zegt hij op een manier zoals alleen hij dat kan. Ik kan een brede grijns niet onderdrukken. Wat hou ik op zo'n moment toch van die man.

Houd je niet in om te stemmen op mijn verhaal ;-)
Ideeën voor de verhaallijn ontvang ik met open armen *hint*
(Wees niet bang, echte fleva komt nog)