Stay With Me: (COMPLETED)

The Sadness

01

Sandro

It's almost 8pm and I'm still here working, I have pending paper works to do.

You look so busy man!" Bungad sakin ni James at saka lumapit sakin.

Anong kailangan mo? Tanong ko sakaniya, sinamaan ko naman siya ng tingin at saka binaling ko yung atensyon ko sa laptop ko.

Uuwi na sa si Denise, may welcome back party for her sama ka?" Naka ngisi niyang tanong.

I'm busy, so I'm not sure." Matipid kong sagot sakaniya habang nakatingin padin ako sa mga paper works na ginagawa ko. 

Haha mukhang you are trying to be a loyal husband." Biro niya sakin, sinamaan ko lang siya ng tingin.

Puwede ba, stop teasing me and just get out here in my office." Sanghal ko sakaniya buti na lang ay sinunod niya naman ako at na gets niya yung ibig kong sabihin.

I admit that there's a part of me that wants to see denise after all these years but I don't think it is the right thing to do, mas mabuti nang umiwas.

Kahit pa gustuhin ko man.

I decided to go home after an hour inabot ako ng isang oras dahil sa traffic.

I saw Thalia in the kitchen preparing for her food at mukhang kakagising niya lang. 

Wala sana kong balak magpakita sakaniya pero bigla siyang lumingon sa kinaroonan ko.

Damn.

Sandro? Kanina ka pa ba diyan?" Tanong niya at mukhang gulat na gulat siya nang makita niya ko.

Kumain ka na ba?" Dagdag niya pa.

No, I'm fine." Sagot ko sakaniya at saka ko siya iniwan doon.

Bago pa ko makaalis ay nakita ko yung ekspresyon ng mukha niya na mukhng gulat na gulat at nahihiya, yumuko na lang siya.

I'm sorry Thalia, kung sana di ka umalis noon sa tabi ko kung sana di mo ko hinayaan na mahulog sakaniya ulit, sana okay pa tayo ngayon at sana masaya tayo sa isa't isa.

Hindi sana natin nasasaktan ang isa't isa ng ganito.

Hindi ka mahirap mahalin pero hindi ko magawa kasi siya pa din yung mahal ko. 

Thalia

I was about to go upstairs after I prepare my dinner when I saw sandro standing behind my back. 

He look so tired, I want to take care of him pero alam ko anmang ayaw niya.

Pinilit kong makatulog pero hindi ako makatulog.
Baling sa kanan, baling sa kaliwa at titig sa kisame.

Hindi ko pa din maalis yung tinginin namin ni sandro kanina, I know wala lang yun para sakaniya pero nung nakita ko siya kaninang nakatingin sakin parang bumilis yung tibok ng puso ko at hindi ko mapaliwanag yung nararamdaman ko.

Bumaba ako sandali para sana magpa hangin sa garden at kumuha ng maiinom dahil hindi talaga ko makatulog pero nakita kong bukas na ilaw na nag mumula doon sa chandelier. 

Hindi pa ko nakakababa ng tuluyan sa may sala ay nakita ko na bigla si sandro nakaupo sa may couch at umiinom ng alak gusto ko sana siyang lapitan pero natatakot ako kaya imbes na bumaba ay mas pinili ko na lang na di natumuloy.

Thalia...

Rinig kong tawag niya sa pangalan ko bago pa man ako maka akyat.

Nag aalinlangan akong lumingon sakaniya.

Pero bago pa ko makalapit ay nakita ko na siyang nakatuyo sa harap ko.

He look at me straight.

I see the pain

The struggle

The sadness

In his eyes

And it's hurting me to see person I love struggling because of me.

Sandro..

I'm sorry..

Your sorry can't change the fact that you ruined everything and you can't change the fact that I can't be with someone I love because I marry you, I marry someone I didn't love.

Ang sakit thalia, ang sakit na hindi ko makasama yung taong mahal ko kasi nakatali na ko sa isang taong hindi ko naman mahal.

Sambit niya na may luha na pumapatak sa kaniyang mata.

I'm sorry... hindi ko sinasadya... hindi ko sinasadyang saktan ka. 

Tinignan niya lamang ako at saka bumalik sa kinauupan niya.

Kaya nag decide na lang ako na iwan siya. 

Masakit para sakin na makita siyang nag kakaganon dahil lang din sakin.

Mas lalong hindi ako makakatulog nito eh. 

Sana kasi hindi mo na lang pinilit ang lahat saatin, sana pinag laban mo siya.