BÖLÜM 14: SESİMİN GÖLGESİ OL

2.2K 159 85
                                    

Uzun bir aranın ardından öncelikle merhaba benim güzel OkurCan ailem.Gecikme adına tekrardan özür dileyerek başlıyorum satırlarıma ve umarım beklediğinize değecek bir bölüm olur.

Bölüm şarkısı: Feridun Düzağaç-Gölge

Su şarkıyı ilk duyduğum andan beridir kitabımızın şarkısı olacak, demiştim ve ele almak bugüne nasip oldu.

Haydi başlayalım🌊

***

Karanlık, yine amansız bir karanlığın ortasında kalmış ve savrulurken buluyorum kendimi.Zihnimin en ücra köşelerine bile uzanan boğuk uğultuların acısı çok keskin.Karanlık bir denizin dibinde tek başınayım ve çırpınmaya çalışıyorum sanki.Etrafı zifiri bir karanlık sarmışken gözümün ucunu bile göremiyorum.
Yüreğimden koparak çıkan acı çığlıklarımın sesi doluyor aciz kulaklarıma.

'Baba, neredesin baba?'

'Burası çok soğuk, üşüyorum baba!'

'Baba, gel sana muhtacım!'

Dudaklarımdan dökülen her bir feryadım, karanlık denizin görünmez duvarlarına çarparak bana geri dönüyor ve devam edip duruyor bu döngü.
Ve ansızın bir an, görünmez bir el uzanıyor karanlıktan.
Omuzlarımın üzerinden dolanan kollardan korkuyorum önce.Ama tuhaf bir şekilde yayılan şefkat hissi, unuttuğum çocukluğumu hatırlatıyor.
Güzel diye tanımlanabilecek sadece bir kaç anımı sığdırabildiğim yaralı çocukluğumu...

Sırtımın yaslı olduğu bedenin, sahibinin kim olduğunu öğrenmek isteyen yanım sabırsızlıkla harekete geçerken görünmez bir kalkanla engelleniyorum sanki.
Ansızın bir sarsıntı hissediliyor, yorgun bedenim hızla aydınlığa yaklaşırken, kulaklarımı muhteşem bir ses dolduruyor.

'Haydi uyan güzelim.'

Uyku anında mıyım? Bilmiyorum ama duyduğum bu ses tonu, ayaklarım üzerinde dikilmeme rağmen beni uykunun kollarına sürükleyecek kadar güzel.Öylesine efsunlu bir tılsıma sahip ki, içimin ücra köşelerinde saklanmış yarama dokunuyor. Bana onu hatırlatıyor.Çocukluğumu, kaybettiğim Poraş'ı.

GÖLGE (SAYE) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin