...ဒီဖိနပ္လက္ေဆာင္ေလးကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ကြဲကြာေစမယ့္ နိမိတ္တစ္ခု မဟုတ္ပါေစနဲ႔လား..
✄┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈«
"Morning Seungmin"
ထမင္းစားဝိုင္းတြင္ဝင္ထိုင္ကာ ႏႈတ္ဆက္လာေလ၏။ ပထမဆုံး Hyung ဘက္မွ အသာတၾကည္ခြန္းဆက္ျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ Seungmin ေနသားမက်ေပ။
"Morning Hyung"
ပူပူႏြေးႏြေးေဖ်ာ္ထားေသာ ေကာ္ဖီကို ခြက္ထဲငွဲ႕ေပးလိုက္သည္။ ၎ေနာက္ ေထာပတ္သုတ္ထားေသာ ေပါင္မုန႔္ခ်ပ္တို႔အား ပန္းကန္တစ္ခုတြင္ စီရီထည့္၏။
"Hyungအျပင္ မသြားေသးဘူးလား" မနက္စာစားၿပီးေသာ္ ဧည့္ခန္း၌ ေအးေဆးေနရာယူေနေသာေၾကာင့္ ေမးလိုက္၏။
"Omm..ဒီေန႕ နားမလို႔။"
"အာ..ေကာင္းပါတယ္။" Seungminလည္း စကားဆက္ေျပာစရာ ရွာမရသည္ႏွင့္ အိမ္ေနာက္ကိုထြက္လာလိုက္သည္။
ေနာက္ေဖးၿခံဝန္းတြင္း၌ သူစိုက္ထားေသာပန္းတို႔က အိုးေလးမ်ားျဖင့္ စီရီစြာေနရာယူလ်က္။ ေျမအိုးေလးမ်ားျဖင့္ စိုကၳားရာ ျမက္ခင္းစိမ္းနဲ႕ပနံသင့္ေနသည္။
ပန္းပင္ေလးမ်ားနား သြားေရာက္ကာ။ ေရဓာတ္လိုအပ္ေနေသာ အပင္ငယ္ေလးမ်ားကို ေရေလာင္းရင္း စိတ္ကိုေအးခ်မ္းေစ၏။
အစိမ္းေရာင္အပင္ေတြဟာ positive vibe ကိုေပးၿပီး စိတ္ကိုေအးခ်မ္းေစသည္။ထို႔ေၾကာင့္လည္း အခ်ိဳ႕ကဆိုၾက၏ သစ္ပင္ေရေျမနဲ႕နီးကပ္စြာေနသူသည္ ပို၍အသက္ရွည္ေၾကာင္း။
အရင္ Hyunjin အျပင္ထြက္သြားခ်ိန္မ်ားတြင္လည္း ဤသို႔ပင္။ အပင္ငယ္ေလးမ်ားကို အေဖာ္ျပဳေနထိုင္သည္။ အထီးက်န္ေပမဲ့ အနည္းဆုံးေတာ့ အပင္ငယ္ေလးေတြက မိမိကိုစိတ္ဆင္းရဲေအာင္ မလုပ္။
ဧည့္ခန္းထဲ၌အနားယူေနေသာ Hyunjin သည္လည္း ပ်င္းရိလာ၍ ေကာင္ေလးအားလိုက္ရွာေနသည္။ အေပၚထပ္တြင္လည္းမရွိ၊ အိမ္ေရွ႕တြင္လည္း မရွိသည္မို႔ အိမ္အေနာက္ဘက္ကို ထြက္လာလိုက္သည္။
ျမင္လိုက္ရေသာျမင္ကြင္းသည္ လွပလြန္း၏။
သို႔ေသာ္ ဤေဖာ္ျပခ်က္သည္ ပန္းေလးေတြကို ရည္ၫႊန္းသည္လား၊ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို ရည္႐ြယ္သည္လားေတာ့ သူဝန္ခံမည္မဟုတ္။
YOU ARE READING
Someone • 황승
Fanfictionသူဟာ ကျွန်တော့်အတွက် ကမ္ဘာငယ်တစ်ခုပေမဲ့ ကျွန်တော်ကတော့ သူ့ဘဝထဲ မလွှဲမရှောင်သာ ပါဝင်ခွင့်ပြုထားရတဲ့ တစ်စုံတစ်ယောက် ဆိုတဲ့ဖြစ်တည်မှုထက် မပိုခဲ့ပါဘူး။
