အပိုင္း(၁၈)

Start from the beginning
                                    

"လင္းလက္ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္"
ေရာင္နီ႐ိႈင္းလည္း ကားေမာင္းရင္းေျပာလိုက္သည္။

"ရပါတယ္ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။
ကာယကံ႐ွင္ျဖစ္တဲ့ကိုမိုးတိမ္ထြဋ္ေတာင္ဘာမွမေျပာတာ လင္းလက္နဲ႔ကဘာဆိုင္လို႔ ေတာင္းပန္စရာလိုမွာလည္း"

"ဒါေပမယ့္ လင္းလက္သေဘာက်ေနတဲ့သူကို ငါဖက္မိသြားတာေလ။ငါမွားတာေပါ့"

"ဖက္မိသြားတာပဲ။တမင္ဖက္တာမွမဟုတ္တာ ရပါတယ္"

"အင္းပါ"
ေရာင္နီ႐ိႈင္းလည္းဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ေပ။

"ဒါနဲ႔ လင္းလက္တို႔ စာေမးပြဲနီးေနၿပီေနာ္"

"ဟုတ္တယ္ ကို႐ိႈင္း။
ဆယ္တန္းေတြနဲ႔သိပ္မကြာဘူး။သူတို႔ၿပီးရင္လင္းလက္တို႔ေျဖရမွာ။"

"စာေတြက ရေနၿပီလား"

"စာေတြကေတာ့ရေနပါၿပီ"
လင္းလက္ေရႊရည္လည္းအသံေလးကတိမ္ဝင္သြားသည္။

"ဘာျပသနာရိွလို႔လည္း လင္းလက္"
ဝမ္းနည္းသံဆြတ္ေန၍ ေရာင္နီ႐ိႈင္းလည္းေမးလိုက္သည္။

"စာေမးပြဲၿပီးရင္ လင္းလက္တို႔မဂၤလာပြဲလည္း နီးလာၿပီေလ။ဟန္ေဆာင္လက္ထပ္တာအဆင္ေျပပါ့မလား။ေနာက္ၿပီး ကိုမိုးတိမ္ထြဋ္..."
လင္းလက္ေရႊရည္လည္း ဆက္မေျပာေတာ့ဘဲစကားရပ္လိုက္သည္။

"ကိုမိုးတိမ္ထြဋ္ကဘာျဖစ္လို႔လည္း ဆက္ေျပာေလ လင္းလက္"

"ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး သူတကယ္ထင္သြားမွာစိုးလို႔ပါ"

"ထင္ပါေစ"

"႐ွင္..!"
ကို႐ိႈင္းရဲ႕စကားေၾကာင့္လင္းလက္ေရႊရည္အံ့အားသင့္သြားသည္။

"သူသာရိပ္မိသြားရင္ တစ္ျခားလူေတြပါသိကုန္မွာေလ အဲ့ဒါေၾကာင့္ပါ။ေနာက္ၿပီး ငါတို႔ဟန္ေဆာင္လက္ထပ္တာကို သူ႔ကိုေပးမသိနဲ႔ သူကအဓိကပဲ"

"ဘာလို႔အဓိကလည္းဟင္"

"ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး။ဒီတိုင္းပဲေျပာလိုက္တာပါ"
ေရာင္နီ႐ိႈင္းလည္းလင္းလက္ကိုျပံဳးျပလိုက္သည္။

ထို္႔ေနာက္ ေ႐ွ႕ကိုအာရံုျပန္စိုက္ရင္း တစ္ခ်က္ျပံဳးလိုက္ျပန္သည္။ဒီအျပံဳးကေတာ့ မူမတူဘဲကြဲျပားေနသည္။

At the end of the hate(Completed) Where stories live. Discover now