Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou télécharger une autre image.
::bir hafta sonra::
"Yeter artık Hyunjin. Bir hafta geçti ve mahfetmediğin eşyam kalmadı... Senin için her şeyi yaptım, daha ne istiyorsun?"
"Oraya geri gitmek istiyorum! Beşiğimi istiyorum ve seni istemiyorum."
Derin bir nefes alıp, geri verdi. Bir haftada evinde kırılmayan eşya, bozulmayan alet kalmamıştı. Bunu kimin yaptığını tahmin etmesi zor değildi, sadece neden yaptığını anlamamıştı.
Gözlerini sıkıca kapatıp açtıktan sonra ayağa kalkıp kedisini kucağına alarak yukarı, odasına, çıktı. Hyunjin'i yatağa oturttu ve kenardan mağazadan verdikleri, Hyunjin kıyafetleri için olan, çantayı çıkartıp yatağın üstüne koydu. Arkasını dönüp dolabından kendininkine oranla küçük olan kıyafetleri çıkartıp çantanın içine gelişi-güzel yerleştirdi. Anlık sinirle yapıyordu bunları ama artık yorulmuştu. Kendini bilmez bir kediyle uğraşmak istemiyordu artık.
Ağzına kadar dolmuş çantayı kapatıp bir omzuna geçirdi. Yatakta şaşkın ve anlamaz gözlerle ne yaptığını izleyen kediyi alıp aşağı indi. Hyunjin'i kapının hemen yanındaki pufa oturtup ayakkabılarını giydirdikten sonra kendisininkini de giyip dışarı adımladı. Arabasının yanına gelince kucağındaki kediyi arkaya oturtup kendisi sürücü yerine ilerledi.
"Seungmin..mağazaya mı gidiyoruz?"
Cevap vermeden kafasıyla onayladı. Arabayı çalıştırıp mağazaya sürmeye başladı.
Kedisi onu istemiyorsa, zorlamak sadece onu yormaya devam edecekti.
-
"Başına bir şey gelirse hemen beni arıyorsunuz. Yemeklerini düzgünce yediğinden de emin olun. Yoksa çalışaca bir mağazanız olmaz. iyi günler."
Çalışanlar onu onaylerken son kez beşiğine yerleşip, uyumaya başlayan kedisine baktı. Belki hiçbir sorun olmayacak, asla görüşemeyeceklerdi. Onu özleyecekti.
