In Another Life (Completed)

Chapter 10

Chapter ten

"Wala tayong prof ngayon absent si sir" Sabi nong ka-blockmate ko

Lalabas na sana ako ng silid dahil pagkatapos ng oras na ito vacant ko na nang bigla akong tinawag ng mga ka-blockmates ko

"Pops! Wag ka munang umalis!"

"Why?"

"Jamming muna tayo!"

Wala ako sa mood

"Ayaw ko"

"Sige na Pops! May guitar si Manuel dito oh! Gamitin mo muna. Kantahan mo kami!"

Fine

Agad naman akong bumalik sa pwesto ko at kinuha yung guitar na nakalahad sakin kay Manuel

"Don ka sa gitna Pops!" Sabi niya kaya napabuntong hininga nalang ako. Agad ko namang nilipat ang upuan ko sa gitna at nag form sila ng pabilog so it means nasa gitna talaga ako ng bilog na ito

"Anong kakantahin ko?" I asked

"Hmm, ikaw? Depende sayo"

I breathed heavily sinimulan nang patugtugin ang gitara

“He's always on my mind
From the time I wake up
'Til I close my eyes
He's everywhere I go
He's all I know”

Nakita ko namang tumahimik sila at naka focus lang talaga sila sa'kin

“And though he's so far away
It's just keeps getting stronger, everyday
And even now he's gone
I'm still holding on”

May narinig pa akong isang ka-blockmate ko na humihikbi. Ipinikit ko nalang ang aking mga mata at pinagpatuloy ang pagkanta

“So tell me where do I start?
Cause it's breakin' my heart
Don't want to let him go”

Agad kong binuksan ang pagpikit sa aking mga mata at tumingin sa bandang bintana, nahagilap ko siya nakatingin sa akin

“Maybe my love will come back someday
Only heaven knows
And maybe our hearts will find a way
And only heaven knows”

Kinanta ko ang linya na iyon na nakatitig sa kanya at hindi inaalis ang titig niya

“And all I can do is hope and pray...
Cause heaven knows...”

Bigla silang nagulat sa pagtigil ko at pagtayo ko

"San ka pupunta Pops?"

"A-ano.... N-naiihi na kasi ako" Sabi ko sabay abot kay Manuel ang gitara niya

"I'll be back" Sabi ko sabay labas ng silid naabotan ko naman siya na naglalakad paalis

"Jos-- I mean Sir Johann!" Tawag ko, tumigil naman siya sa paglalakad at agad na humarap sakin. Dahil medyo malayo siya sakin humakbang naman ako papalapit sa kanya

"What do you want?" He asked

"Uhm, ano... Bakit po kayo andon sa may bintana?"

"Bakit? Bawal ba?"

"No! No! I-I mean..." Napabuntong hininga nalang ako dahil hindi ko alam kung anong sasabihin ko

"Narinig ko kasi na kumanta ka kanina kaya tumigil muna ako sa paglalakad at pinakinggan ka"

"W-why? I mean... Why did u l-listen?"

"Cause your voice seems so familiar to me" he said softly

Hindi kaagad ako nakapagsalita

"I don't know but... It seems like, everytime when I look at you especially to your eyes parang kilala kita pero..." He shrugged at kaagad na umiling "Hindi ko maalala" agad naman akong tumingin sa baba

Pareho kami ng nararamdaman. Hindi rin namin alam kung bakit hindi namin maalala

"I tried my best to remember you.... Pero wala" he sighed "Siguro kaya ka familiar, baka nagkita na tayo somewhere? Coincidence? Sa store ba? Sa mall? Sa resto? I-I don't know" then he shrugged again

"Maybe" I whispered

"What did you say?" He asked agad naman akong nag angat ng tingin sa kanya at sinalubong ang mga titig niya

"G-Goodbye" bigla siyang nagulat sa sinabi ko pati ako rin nagulat din

Bakit ako namamaalam?

"Bye?" He asked then his forehead creased

"B-babalik na ko sa room" then I looked away

"O-okay.... Paalam binibini" then he lifted my chin up para magsalubong ang mga titig namin "Take care" then he kissed my forehead and he hugged me tight

"I don't know pero may kakaiba akong naramdaman na parang may mangyayaring masama pero.... Sana hindi... I hope to see you tomorrow" kumawala siya sa yakap namin then he smiled at me. Kaagad siyang lumayo sakin at kumaway at pinagpatuloy ang paglalakad niya

May mangyayaring masama?

Lunch break na pero yung isip ko nasa kanina pa

What does it mean?

"Pops!"

"P-pardon?"

"You're not listening naman!"

"S-sorry" the I looked away

"What's bothering you Pops?" Kael asked

"N-nothing... Uhmm... Projects!"

"Anyways, since tomorrow is Saturday let's have a shopping!" Ella suggest

"Okay" then I shrugged

Natapos yung afternoon class namin na lutang na naman ako. Hindi kasi mawala sa isip ko yung nangyari kanina

Pamilyar din siya sakin

Pero baka nga tama si Sir Johann na baka kaya familiar ko siya ay dahil nakita na namin ang isa't-isa somewhere ? Maybe ?

Agad naman akong pumasok sa kotse then I started the engine at sinimulan nang mag drive

Bakit kaya ganon? Feeling ko sobrang close kami noon, feeling ko kilala ko talaga siya. Everytime I talked to him, I looked at him my heart beats so fast then I can feel that there's butterfly in my stomach.

What does that mean? Am I in love? No! A big big no! You can't fall in love to your professor! That's wrong! Very very wrong!

Sa kalagitnaan ng pagd-drive may naramdaman akong kakaiba. Biglang bumilis ang tibok ng puso ko at ang bilis ng paghinga ko

Anong nangyayari sakin?

I looked at the rear-view mirror and side mirror wala namang sumusunod sakin. Until sa pagharap ko sa daan may nakita akong ilaw na sobrang nakakasilaw at ang malakas na pagbusina. Agad kong tinapak ang preno pero huli na ang lahat

May nakita akong lalaki na nakaupo sa green grass at nakatingin lang ito sa lapida na nasa harapan niya. Bigla akong nagulat sa aking narinig

“In another life
I would be your man
We keep all our promises
Be us against the world”

Kumakanta siya pero napapansin kong pinipigilan niya ang pag iyak

“In another life
I would make you stay
So, I don't have to say
You were the one that got away....
The one that got away....”

Hindi na niya napigilan ang luha niya at kaagad itong tumulo mula sa mga malulungkot niyang mga mata papunta sa pisnge niya

"Mahal na mahal kita Bella” he said while sobbing