Ferda

8.Bölüm:AĞLAYAN GECE

{Yoruldu küçük kız... Koşmaktan , kaybetmekten , ağlamaktan... Vazgeçti artık kalbindeki umutlarından.
"Kimse yoksa ben varım." dedi kendine. "Ve ben hep olacağım." Gülümsedi. Kalktı tekrar düşmek için.}
》《

Gün bitene kadar prenses olmak. Sonrasında tekrar kül kedisi...

Gözlerimi sinirle yeşillere çevirdim. Narin bizden uzakta oyun alanındaydı.

" Ne olacak bugün bitince ?"

Narin'i izleyen gözlerini ağır ağır bana çevirdi.

"Efendim?" Yeşillerini hafifçe kıstı.

" Diyorum gün bitecek elbet. Bu prenses saçmalığı da bitecek. Ama sen yine de ona umut verdin. Sanki olabilirmiş gibi... Yarını düşündün mü hiç ? "

Elleri yavaşça omuzlarımla buluştu. Ona çevrili olan bedenimi Narin'in olduğu bölüme doğru döndürdü.

Ve yavaşça yaklaşarak sert göğsünü sırtıma buluşturdu.
"Bak."

Narin gülüyordu. Etrafında ilk defa yaşıtlarıyla birlikte sanki onların sahip olduklarına sahipmiş gibi.

"Gülüyor. Sürekli yarını düşünürsen onu mutlu göremezsin."

Gözlerimin dolduğunu hissettim. Kasılan bedenim bir kez daha gerçeğin farkına varınca serbest kaldı. Ben iyi bir abla değildim. Ona yetemezdim.

O çocuklar gibi olamazdı Narin.

"Düşünme artık. Dününü de yarını da rahat bırak. Şu an var işte. Onun güldüğü..." derin bir iç çekti " senin yanımda olduğun..."

Kaşlarım çatıldı.
" Neden yapıyorsun bunu? Önce beni kaçırdın , ben dövdüğün bir adamı gördüm." Bedeni rahatsız olmuşçasına kıpırdandı. " Sonra... Sonra bana iyi davrandın. Şimdi de kardeşime iyi davranıyorsun. Neden?"

" Şikayetin mi var? " Bedenini sırtımdan çekti. Tek adımıyla önüme geçti şimdi direk gözlerime bakıyordu. " Şikayetin olduğunu söyleyebilir misin?"

"Mesele bu değil."

işaret parmağıyla alnımı ittirdi.
"Mesele tam da bu. Az önce düşünme dedim."

Tek elimle alnımdaki elini indirdim. Artık ona laf anlatacak gücüm kalmamıştı. Zaten beni anladığı da yoktu.

Bedenini geride bırakarak oyun alanında yöneldim. Yaptığım bu ani hareket onu şaşırtmıştı.

"Narin hadi gidiyoruz !"
Narin beni duyunca hemen yanıma gelio elimi tuttu. Nefes nefese kalmıştı.

"Abla gitmesek mi?" Güzel gözleriyle bana baktı.
"Geç oldu bebeğim. Tekrar geliriz ama olur mu ?" Güzel saçlarını okşadım.
"Gerçekten mi ? Gelelim , ben çok sevdim zaten burayı."

Gülümsedim ona sadece.

...

"Teşekkür etmeyeceğim." dedim araba yavaşça evin önünde durduğunda.