Ferda

4.Bölüm:GECELER GÜZEL

{Yürümüş küçük kız dizleri tutmaz gözleri görmez olmuş.
O altın gibi saçları toz dumanla savrulmuş. Vazgeçmemiş küçük kız...
O kadar yürümüş ki benliğinde kaybolmuş. Kiraz dudakları morarmış,ince kirpikleri ıslanmış. Pes etmemiş küçük kız ancak devam etmeye de hali kalmamış...}

》《

"Seni kaybedemem küçük kız"
Beni kaybedemez...
Ben onun için ne anlama geliyorum?
Kimim ben onun için?

"Seni kaybedemem küçük kız"
Küçük?
Yeterince büyüğüm ben. Acılarla mayalandım , tek başıma çalıştım çabaladım.Yaralarımı kendim kanattım. Ağladığımda gözyaşımı kendim sildim ben.

"Küçük değilim ben!" Yanaklarımdan yaşlar akmaya başlamıştı. Sinirlerim bozulmuştu artık. Duygularım,mantığım hepsi kaybolmuştu.

"Sen" daha da yaklaştı "küçük" nefesi yanağımdaydı "bir kızsın.". Ellerini belimden çekmesiyle boşlukta hissettim kendimi. Yavaşça uzaklaştı benden. Önce bedeni sonra ruhu.

Uzun parmaklarıyla bileğimi sarmaladı. Sanki az önce sarılan o değilmiş gibi acıtıyordu tutarken. Hızla çekiştirmeye başladı bilmediğim yollara doğru. Arkasına bakmıyordu bile.

"Yeter artık !" Hızla çektim bileğimi. "Senin eşyan değilim ben. Önce bir yere hapsediyorsun sonra zorla bileğimden çekiştiriyorsun. Üstelik seni tanımıyorum bile. Burayı da bilmiyorum." Bileğimi yeniden yakaladı. "Hey sana diyorum!" Geri dönüp çekiştirmeye devam etti. "Sağır olmadığını biliyorum. Lütfedip cevap verirsen eğer hani..." Hızla en yakın ağaca yasladı bedenimi.

"Sesin çok çıkıyor." Her bir kelimenin üstüne basmıştı. "Dilini mi kessem acaba?" Yutkundum. Bunu farkedip asi bir sırıtmayla karşılık verdi bana.

Belki de hep yaptığımı yapmalıydım. Sadece susmalı ve kaderime karışmamalıydım.

...

Ne kadar yürüdüğümüzü bilmiyorum. En son bir yol kenarında oturmuş bekliyorduk. Birisini aramıştı ve bizi buradan almalarını söylemişti. Ben konuşmuyordum. O bakmıyordu.

Yolun başında beyaz bir araba gözüktü. Belki de kaçış umuduydu bu. Göz ucuyla yeşillere baktım. Bana bakmıyordu hala. Araba yeterince yaklaşırsa ve şansıma içindeki de iyi bir insansa özgürlüğüm elimdeydi.

Kalbim hızlanmaya başladı. Araba gittikçe yaklaşıyordu.
Kalbim hızla çarpmaya başladı. Yeşiller hala bana bakmıyordu.

Yavaşça yerimden kalktım. Araba iyice yaklaşmıştı. Hareketimle yüzünü yavaşça bana çevirdi. Ne yaptığımı çözmeye çalışıyordu.

Hızla yolun ortasına atladım "Yardım edin,lütfen!!" Ellerimi hızla sallıyordum. "Lütfen durun!" Araba yavaşladı. Yeşillere bakıp gülümsedim. O ise dişlerini sıkıyordu. Oturduğu taştan kalktı "Arabaya bin."

Gülümsemem kayboldu. Yavaş adımlarla geriye doğru ilerledim. Gözleri hala dimdik gözlerimdeydi. Araba önümüzdeydi.

"Sana arabaya bin dedim !" Olduğum yerde kalakaldım. Sanki yerden bir güç ilerlememi engelliyordu. Sanki bir güç beni ona çekiyordu.