CHAPTER 34 FINALE
-GUYS, I-ASSUME NYO NALANG NA LEGAL NA ANG SAME SEX MARRIAGE SA BANSANG PILIPINAS. IT'S FICTION, KAYA INTINDIHIN NYO NALANG PARA SA IKAGAGANDA NG STORY.
SOMEONE'S POV
2 years After
"Get ready! Dahil maguumpisa na ang kasal!" Sigaw ng wedding organizer namin. Nandito kami ngayon sa family beach resort ng aming kaibigan. Dito namin na isipang ikasal ng pinakamamahal ko dahil libre ang hotel at talagang halos pinahiram nila ang 1/4 ng kanilang resort para lang sa aming kasal ng Mahal ko.
"Nak, are you nervous?" Tanong sa akin ng aking mama. Niyakap ko lang sya at pinipigilan kong umiyak dahil baka mabura ang make up ko noh!
"Ma, thank you for supporting me. Thank you for accepting my decision to marry the man that i love" wika ko sa mama ko.
"Welcome my son. You are my son so whatever the decision you made i'm always here to support because because i know that you are so kind and loving son. Me and your dad are happy for you" wika sa akin ni mama.
"Son, enjoy your day" wika naman sa akin ng papa ko.
"Thank you dad" sagot ko sa kanya. Nagsimula nang maglakad ang napakagwapo kong asawa papunta sa harapan kasunod ng mga ninong, ninang. Mga abay at mga flower girls and ring bearers. Grabe! Di ako makapaniwala na ang pangarap ko lang noon ay mangyayari na ngayon?! Hindi ako nananaginip dahil alam kong handang gawin lahat ng husband ko para lang mapag-isa kami at mapasaya lang ako. This kind of ceremonial is so special for all the LGBT members.ang saya ko! Ang saya saya! Ikakasal na ako! Magiging misis na ako! Syempre ako nag babae no!
Nang matapos na ang mga kasali sa kasal ay sumunod na ang parents ko. And now it's my turn to walk. Ang kaninang pinipigilan kong luha ay kusa nang lumabas sa aking mga mata habang napagmamasdan ko ang lalaking naghihintay sa akin habang pinupunasan ang kanyang mga luha dahil sa kasiyahan. Ang puso ko gustong sumabog sa sobrang kasiyahan. Ang paglalakad ko ay parang pinabagal ng mundo. Ang tagal ko makarating sa pinakamamahal ko. Gusto ko na syang puntahan para halikan at yakapin. At sabihin sa kanya kung gaano ko sya kamahal. Sya ang taong una kong minahal at panghabang buhay kong mamahalin. Sya ang lalaking makakasama ko hanggang pumuti na ang buhok namin. Wala akong pinagsisihang siya ang pinili kong mahalin. He's love for me is enough for to live happy.
"Congrats!" Yan ang aking naririnig sa mga taong sumasaksi sa kasalan namin ng mahal ko. Nakakaoverwelm dahil maraming kapamilya at kaibigan ang sumusuorta sa pagmamahalan namin ng mahal ko.
Nang makalapit na ako kay mahal ko ay nagtawanan kaming dalawa at pinalo ko sya sa kanyang braso.
"Akala ko ba walang iyakan?" Tanong ko sa kanya.
"Ikaw kaya ang umiiyak" tumatawang wika sa akin ng mahal ko.
"Hoy! Umiyak lang ako kasi nakita kitang umiyak!" Sagot ko sa kanya.
"Napuwing lang ako no" sagot nya.
"Wag ka nang magsinungaling! Di mo kaya alam yun" sabi ko sa kanya.
"Tara na nga" aya nya sa akin. Hinawakan nya ang kamay ko at sabay kaming pumunta sa magkakasal sa aming dalawa.
Gaya ng normal na kasalan ay nagkaroon rin ng kaunting seremonya. Maraming sinabi ang nagkakasal sa amin pero walang tumatak sa sinasabi nito dahil lutang na lutang ang aking isipan. Basta ako ay ikakasal sa mahal ko. May naiintindihan naman ako but not at all. Nagtitinginan lang kami ng mahal ko at nababasa ko sa mga mata nya na sobrang saya nya sa kasalang nagaganap ngayon.
Matapos ang napakahabang semonya at mensahe ng nakakasal sa amin ng mahal ko ay oras na para magpalitan kami ng vows at singsing ng mahal ko.
"Philip Legazpi, you already know how much i love you. You are the only one who make me feel the true essence of love. You are the one who taught me the importance of love. And you are only person that i fell inlove. Before, i thought i can only marry a pretty woman. But now, i'm here standing infront of many people exchanging vows to the man i love. Ikaw yung tipong gagawin ang lahat maiparamdam lang sa akin na espesyal ako. Before, i thought that you're just only my fan. You're giving me coffee every morning, giving me fruit tea everyday. And you are the one who was responsible to do my assignments ang projects. And its only i thought that you were just my fan. But one day, i realized na nahuhulog na pala ang loob ko sayo when you were putting yourself away from me because you saw me kissing with a girl. I really love you so much Philip, you the only one i love the most. And now, i'm marrying you not because i wanted to. But it is because you deserve it. You deserve to be happy, and to be my wife. I love you so much Philip, till death do as part" umiiyak na mensahe sa akin ni Franco. Nakakatouch ang mga sinabi nya for me. Habang binibigkas nya ang mga salitang iyon ay di ko mapigilang mapangiti as well as paiyak dahil nanggagaling iyon sa mahal ko.
