Mr. Rich meets Miss Nobody (COMPLETED)

44-The Father's Love

“I’m your daddy, my princess.”  Masaya pang saad nito.

“Anong ipapangalan mo sa kanya?” tanong ko pa dito. Napatigil ito at napaisip sandali.

“Manny, ano naman ang gusto mong ipangalan nating sa magiging anak natin?” tanong ni Thalia sa akin.

“Hmmm… ano bang magandang pangalan?” Pag-iisip ko pa saglit.

“Should we name her Azalea? Just like the colorful flower you have given to me in the spring, my favorite?”

“I like it better if we call her Thea. Let’s name our first baby ‘Thea’ and the second one as ‘Azalea’, what do you think?”

“Why?”

“I like to name our first baby from you. Thea sounds Thalia.”

“That sounds great.”

“Her name is Thea.” Nakangiti pang wika nito at muli’y nilaro-laro na naman niya ang sanggol. Nakita ko rin ang paglabas muli ng ngiti sa sa mga labi ng sanggol. “See, she likes it.”

“Sa tingin ko nga.” Then the room is filled with laughter, the first time he laughs that loud after six months of heartbreak.

“Manny, I have to tell you something.”

“What is it?” tanong niyang hindi lumilingon sa akin.

“She has a twin.” Then with disbelief he turns to me.

“What did you say?”

“I left her twin in her mother. Thalia doesn’t know about it.” Unexpectedly he grins at me.

“I’m so happy that she could still raise one of my daughters.”

“I thought you --”

“Shhh… Thea is enough for me. Hindi ko rin naman kayang pagkaitan si Thalia ng anak namin.”

I only nodded as an agreement. As expected, he could never do things that could possibly hurt her.

I wonder if he could love another girl like that.

---- ----- ----- ----- -------

Azalea:

“Siguro nagtataka kung bakit ganun ang treatment ng tunay mong ama sayo. Kahit ako noon hindi ko maintindihan kung bakit ganun na lang ang pagtrato niya sayo gayong mahal na mahal ka naman niya.” Wika pa ni tatay matapos niyang isalaysay ang nakaraan nila. Hindi ko mapigilang tumulo ang luha ko sa mga nalaman. Bakit parang naging unfair ata ang mundo sa kanya?

Hindi ako nagsalita, sa halip ay tahimik lang na napasandal sa sofa. Then, my father started to talk again.

----

“What was that sound?” tanong ni Don Joaquin habang papunta siya sa silid ng anak niya kung saan ito nakaconfine.

Hindi na rin ako nakasagot nang dali-dali itong naglakad at binuksan ang pinto ng silid.

Naglalakihang mga matang napatingin si Manuel sa ama nito habang karga karga niya ang bata.

“Dad?!” gulat pa na tanong nito.

“Whose child is that?” Paasik na tanong nito. Napabuntong hininga naman si Manuel bago nagsalita.

“Anak ko, daddy.”

“What?” hindi makapaniwalang tanong nito.

“She’s living with me.”

“Are you kidding me? Tatayo kang ama niyan? Ano na lang ang sasabihin ng mga tao? May pakialam ka ba talaga sa reputasyon ng pamilya natin, Manuel?”