Seven Days Of Loving You✓

Biyernes

Biyernes:
Make Him Happy.

Sana, na naman ang bumungad na unang salita pag mulat ko ng aking mga mata. Sana na tama ang ginawa kong desisyon. Sana ay hindi ako mag kamali sa desisyong ginawa ko. Ayawko nang may makapangyaring masama sa desisyong ginawa ko. Kagabi ko pa pinag iisipan kung tama ba ang nasabi ko. Kung ang nangyari ba ay totoo, kung hindi lang ba oanaginip ang naganap. Kung hindi lang yun dulot ng aking katangahan. Pero kahit ilang beses ko na sigurong i-umpog ang ulo ko sa pder ay walang mag babago. Totoo hindi iyon panaginip! Yes! We are together! In just one snap!

Parang isang kurap mo lang sa nakaraan lumuluha ako sa sobrang lungkot. Na tipong aabot sa pag iisip kong mag patiwakal, pero isang kurap lang din sa kasalukuyan natapos na ang kalungkutan! Walang impit ang pagiging masaya ko. Kung dati ay gusto kong mag pakain sa lupa dahil sa kalungkutan at kahihiyan. Ngayon, pakiramdam ko hindi ako iba. Walang pag sisisi. Pero hindi ako maaaring mabuhay, ng walang doubts. Hindi ako makakahakbang sa bago kong kinabukasan kung walang mangayayari o wala akong maiisip na ganyan. All of those doubts are just wanted us to be strong. In faith and strong for our selves.

Like sunflowers, it faces or it resembles the sunshine. For me, doubt resembles the survival.

Because if you dom't realize what your doubt is? You will not survive! Dont be afraid of falling to someone. Don't be afraid to ne hurt. Because its just part of life. Hindi magigibg makukay ang buhay kung walang sakit sa damdamin. O kahit sakit sa pisikal. Hindi ka naman papatayin ng sakit, maliban kung malala na talaga at oras mo na, kung may taning ka na baka ikamatay mo. Pero kung sa emosyonal naman at hindi mo naman dinamdam masyado? Malalgpasan mo iyan. Like those trees na nadaanan ng bagyo na nakatayo pa din, gusto labg nilang iparating na kahit anong unos ang dumating ay hindi dapat sumuko hindi dapat matumba. Gustong iparating ng punong iyon na maski kasing lakas ng pinakamalakas na bagyo ng dumating, be strong mentally, emotionally and even your faith was strong. We'll survive.

Nalilito ako sa ginawa kong desisyon sa unang pag kakataon, na nakapag sabi ako ng totoong nararamdaman ko pakiramdam ko ay sasabog ang puso ko sa kaba. Pakiramdam ko lalabas ang puso ko mula sa dibdib ko, sa bawat galaw ng labi niya habang nakadikit saakin. I was very comfortable with him.
P

akiramdam ko ay safe na ako sa kaniya habang naka lapat ang labi niya sa'king nga labi. The only problem is I don't know how to say to my brother. Biglaan ang nangyari. Hindi ko nga alam kung alam niya o nakita ba niya ang halik namin ni Imaw- este ni Miguel. My heart melt. Parang sa bawat dampi ng labi niya natutunaw ang buo kong katawan. Nais kong maging isang mabuting nobya. Our relationship was full of love I know that. He said that either.

"I, love you." He whispered, habang nakabalot ang mga bisig niya sa'king katawan. Damang dama ko ang init ng kaniyang hininga sa leeg ko at ang init ng katawan niya sa'kin. Unang beses ito na may nakayakap akong nakahubad, my heart was trembling! Sobrang bilis ng pangyayari. In just one snap!

"I love you too. Miguel." Mas lalo niyang hinigpitan ang pag kakayakap sa'kin. I want to make him happy, I want him to feel me. Halos makalimutan ko na isa rin akong tao na kayakap niya. Pakiramdam ko ay isa akong napaka kinang na bituin na kaniya lamang minimithi. Pero ngayob ay kaniya nang nakamit. "Your, bo...body." Nahihiya kong sambit. Ramdam ko pa rin ang pag patak ng kaniyang pawis saaking balikat. Gustuhin ko man na palaging kalapit niya pero baka naman mapasobra at biglang mawalabnalamang parang bula. Ayaw kong mangyari iyon. Pakiramdam ko ay hindi ko iyon kakayanin, pakiramdam ko ay magibg ako'y mawawala kapag nawala ang natatamasa ko ngayon.

Iniisip ko na bumabalik ba ako sa dating ako? Nag sisismula na naman ba anag pagigibg mapanlimos ko ng atensyon? Masaya na maranasan ko ang ganito pero ang kinatatakot ko ay baka maging katulad ako ng dati. Manumbalik ako sa nakaraang pilit kong tinatakasan. Baka sa isang iglap ay makita ko na lamabg ang sarili ko na nag kakandarapang muli sa atensyong ayaw kong mangyari ulit ang bagay na iyon. Na sa bawat hingi ko sa kanila ng atensyon ay may luhang papatak sa mga mata ko. Ayawbko anang mag aksaya pa ng kuha sa pag hingi lamang ng atensyon. Ayoko nang maging isang kaawa-awang nilalang na mag aaksaya ng panahon para lamang sa atensyon. Its so hard to say but attention was my major aspect in life. I was attention seeker before, and I don't know if until now I was. Sana nga hindi na ako gano'n. Kapag napapaisip ako sa bagay na ginawa ko no'n parang gustong gusto kong magising, pakiramdam ko ay isa iyong napakalagim na bangungot na papatay sa'kin kapag hindi ko nilabanan.