Φτάσαμε σπίτι και ανέβηκα χωρίς να τους μιλήσω καθόλου και έπεσα για ύπνο.
Η εβδομάδα μπορώ να πω ότι πέρασε ήσυχα. Το πρωί πήγαινα σχολείο και μόλις γύριζα καθόμουν και διάβαζα μετά συνήθως πήγαινα για καφέ με τα κορίτσια όπου πολλές φορές ερχόταν μαζί μου και ο Αχιλλέας.
Αυτές τις μέρες είχαμε έρθει αρκετά κοντά και αυτό μου άρεσε πολύ γιατί κάνει απίστευτη παρέα, ελπίζω και εκείνου να του αρέσει.
Από την άλλη μεριά ο Δημήτρης ήταν μέσα στα νεύρα. Απ' ότι έμαθα χώρισε με τη Δανάη, καιρός ήταν δηλαδή, όμως τον λόγο δεν τον είχα μάθει ακόμα.
Μόλις γύρισα στο σπίτι είδα κάτι βαλίτσες στην είσοδο. Ποιανού λες να είναι, λες να φύγει ο Αχιλλέας; Όχι ρε γαμωτο ακόμα δεν ήρθε και θα ξαναφύγει; Πήγα στην κουζίνα όπου ήταν ο πατέρας μου, η Αλεξία και ο Δημήτρης.
Μαρίζα: «Γεια... τι βαλίτσες είναι αυτές στην είσοδο Καλε;»
Μπαμπάς: «Κάτι έτυχε τελευταία στιγμή στη δουλειά και πρέπει να φύγω»
Αλεξία: «Και για να μην τον αφήσω μόνο του είπα να πάω και εγώ μαζί»
Εκείνη την στιγμή ξαναμπήκε η καρδιά μου στη θέση της. Δηλαδή ο Αχιλλέας μένει ουφφφφφ τι ανακούφιση αυτή Θεέ μου!!!
Μαρίζα: «Αααα ωραία και για πόσο θα φύγετε;»
Μπαμπάς: «Λογικά για καμία εβδομάδα»
Αλεξία: «Θα είστε εντάξει παιδιά μου; Μήπως θέλετε να μείνω και να μην φύγω;»
Δημήτρης: «Έλεος μωρε μαμά, μια χαρά θα είμαστε, τι μπορεί να πάθουμε;»
Μαρίζα: «Μην ανησυχείς Αλεξία μου το πολύ πολύ να βρεις τον γιο σου σφαγμένο, κατά τα άλλα τίποτα δεν θα πάθουμε»
Δεν έχει περάσει ούτε ώρα από τη στιγμή που έφυγαν οι γονείς μας και ο Δημήτρης έχει ήδη αρχίσει να μου σπάει τα νεύρα.
Μαρίζα: «Έλα βρε Δημήτρη μου, ένα πάρτυ είναι μόνο»
Δημήτρης: «Είπα όχι!!!!»
Μαρίζα: «Μα γιατί γίνεσαι κακός τώρα;»
Δημήτρης: «Τι το θες το πάρτυ τώρα;»
Μαρίζα: «Έλα! Σε παρακαλώ αδερφούλη μου, εγώ που σ' αγαπάω» Καλά εεε... μέχρι κι εγώ η ίδια έχω εκπλαγεί με τον εαυτό μου. Ηθοποιός πρέπει να γίνω.
Δημήτρης: «Δεν πρόκειται να με τουμπάρεις μικρή»
Μαρίζα: «Κι εγώ που είχα σκοπό να κάνω ότι μου ζητήσεις»
Δημήτρης: «Πρόσεχε τι λες μικρή , μου είπε με ένα πονηρό χαμόγελο.» Ωχχχ Θεέ μου τι σκέφτεται πάλι αυτό το ηλήθιο πλάσμα;;
Μαρίζα: «Αν και ξέρω ήδη ότι θα το μετανιώσω θα κάνω τα πάντα!! Ότι μου ζητήσεις!! Έναν αδερφουλη τον έχω»
Δημήτρης: «Θέλω να κάνω τη Δανάη να ζηλέψει»
Μαρίζα: «Μπράβο σου, όχι μπράβο σου και πολύ καλά θα κάνεις της αξίζει της σκύλας. Εγώ όμως δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορώ να βοηθήσω σε αυτό»
Δημήτρης: « Η Δανάη πάντα σε ζήλευε. Πάντα πίστευε ότι κάτι υπάρχει μεταξύ μας»
Μαρίζα: « Εεε, όταν λέω εγώ ότι είναι ηλίθια δε μ' ακούει κανείς, αλλά εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω πως μπορώ να βοηθήσω»
Δημήτρης: « Μα είναι τόσο απλό!! Θέλω να πιστέψει πως τα έχουμε»
Ε ναι και κάπως έτσι έμεινα να τον κοιτάζω σαν χαζή... Και μετά από λίγο ξέσπασα σε ένα νευρικό γέλιο.
Δεν μπορεί να μιλάει σοβαρά, αποκλείεται να μιλάει σοβαρά.
YOU ARE READING
Heaven OR Hell ??
RomanceΜΑΡΙΖΑ: Μια μαθήτρια της τριτης Λυκείου.Όμορφη, έξυπνη με πολύ έντονο χαρακτήρα ΑΧΙΛΛΕΑΣ : Ένας εικοσάχρονος που διεκδικεί το όνειρο του, το οποίο είναι να φοιτήσει στην Γυμναστική Ακαδημία της Αθήνας. Κυνηγώντας αυτό το όνειρο μπλέκεται στα δί...
