Από τον λήθαργο με έβγαλε η φωνή της Αλεξίας.
Αλεξία: «Δημήτρη μου, μόλις πας τη Μαρίζα στο σχολείο, μην ξεχάσεις να πας να πάρεις τον Αχιλλέα από το αεροδρόμιο.»
Ποιος είναι πάλι αυτός ο Αχιλλέας;;
Δημήτρης: «Εντάξει ρε μάνα δεν το ξεχνώ. Δηλαδή και να θέλω δεν μπορώ τόσες φορές που μου το έχεις πει»
Μπα μπα μπα τι έχουμε εδώ, ο βουτυρομπεμπές σήκωσε ανάστημα;;
Ας γυρίσουμε όμως στο θέμα που μας απασχολεί
Μαρίζα: «Ποιος είναι ο Αχιλλέας Καλε;;», είπα απλώνοντας σε μια φρυγανιά μέλι
Αλεξία: Ο βαφτισιμιός μου ο Αχιλλέας, δεν σου είχα πει ότι έμενε στο εξωτερικό με τους γονείς του;; Ήρθε Ελλάδα, έκανε την θητεία του στο στρατό και τώρα ψάχνει σπίτι για να μείνει και μέχρι να τακτοποιηθεί θα μείνει μαζί μας»
Εγώ το έχω πει στον πατέρα μου αλλά αυτός δεν με ακούει, σαν τις κατσαρίδες είναι αυτοί ξεφυτρώνουν από παντού.
Μαρίζα: « Αααα ναι μωρέ το είχα ξεχάσει»
Είπα και ο γλυκός μου αδερφούλης έκανε ειρωνικούς μορφασμούς κοιτώντας με στα μάτια.
Μπαμπάς: «Που το έχεις το μυαλό σου εσύ μικρή τώρα τελευταία;; Μήπως σε κανένα αγοράκι;;»
Όχι γλυκιέ μου πατερούλη σε αυτό δεν σου έμοιασα, εγώ δεν παρατάω τα πάντα για έναν γκόμενο.
Αλεξία: «Ρε Μιχάλη άσε το παιδί να κάνει ότι θέλει μεγάλη κοπέλα είναι πλέον»
Αχχχχ τι γλυκιά, με υπερασπίζεται κι όλας, θα ξεράσω !!
Δημήτρης: «Ρε μάνα με δουλεύεις; Τι μεγάλο κορίτσι, ούτε το βρακί της δεν πάει μέχρι τα άπλυτα... Άκου εκεί μεγάλο κορίτσι»
Ααααα, ως εδώ! Αρκετά τον ανέχτηκα τον μαλακοπίτουρα.
Αλεξία: «Μίλα καλύτερα για την αδερφή σου»
Μαρίζα: «Δεν χρειάζεται και δεν είμαι αδερφή του» είπα έξαλλη πλέον.
«Το έχουμε ξεκαθαρίσει πολλές φορές αυτό. Είμαστε απλά δυο άτομα που μένουμε στο ίδιο σπίτι λόγω κάποιον καταστάσεων. Και μην ανησυχείς βουτυροπαιδο, λίγος καιρός έμεινε και δεν θα ανεχόμαστε πλέον ο ένας στον άλλο»
Είπα και πήγα να φύγω, αλλά μετά σκέφτηκα γιατί να μην γελάσουμε λίγο;
Μαρίζα: «Αααα και να μην ασχολείσαι που βρίσκονται τα δικά μου τα βρακιά. Άρχισε να ψάχνεις τα κρεβάτια των φίλων σου για να βρεις τα βρακιά της γκόμενας σου»
Θα έσκαγα αν δεν το έλεγα. Εκείνη την ώρα του είχε ανεβεί το αίμα στο κεφάλι, αν ήμασταν μόνοι μας σίγουρα θα με πλάκωνε στο ξύλο και στην συνέχεια θα με πέταγε στην τουαλέτα και θα τραβούσε και το καζανάκι, για να μην πω ότι θα με σκότωνε.
Την ώρα που έβγαινα έξω από την κουζίνα του φώναξα «Άντε τελείωνε, μια ώρα κάνεις, θα χάσω την πρώτη ώρα εξαιτίας σου»
Σιγά μην κάτσω να τρώω απουσίες γι αυτόν τον κρετίνο.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Heaven OR Hell ??
RomanceΜΑΡΙΖΑ: Μια μαθήτρια της τριτης Λυκείου.Όμορφη, έξυπνη με πολύ έντονο χαρακτήρα ΑΧΙΛΛΕΑΣ : Ένας εικοσάχρονος που διεκδικεί το όνειρο του, το οποίο είναι να φοιτήσει στην Γυμναστική Ακαδημία της Αθήνας. Κυνηγώντας αυτό το όνειρο μπλέκεται στα δί...
