Alpha Magus University | The Hidden Soul

Chapter 21

Chapter 21: How much do you love me?

CATHNIS POINT OF VIEW

It was totally absurd!

I couldn't imagine how it works but fvck! Why him?

I WAS walking straightly in one direction. No looking back, side to side even on my front. I just focus on walking while looking straight to the eye, downward.

I could only see the stone, the sand on the ground. I could hear the people murmuring everywhere. I halted as I heard their gossips. Bumili ang tibok ng aking puso, umakyat na rin ang dugo sa aking katawan ng marinig ang kanilang pinag-uusapan.

Tumaas ang kaba sa aking dibdib. Umangat ako ng tingin at kitang kita ko ang mga taong nag-uusap sa hindi kalayuan. Hindi ako nag-aalinlangan na nakinig at tanungin ang kanilang mga usapan.

"I'm sorry for interrupting your conversation but I badly want to know your topic is all about," I interrupted. Hindi ako makapaniwala sa aking narinig, kailangan kong makumpirma kung tama nga ang aking hinala.

"Diba kaibigan mo si Clyde?" Ani ng isang babae.

Pinang kunutan ko siya ng noo sa kaniyang naging tugon. "What about him?" Mabilis kong sagot. May bumara sa aking lalamunan pagkatapos ng tanong na pinakawalan ko. "W-What haplened?" Nauutal kong dugtong.

"He was in the clinic," kinakabahan namang sagot ng kaniyang kasama.

"A-anong nangyari bakit siya naroon?"

"Mas mabuting tanungin mo na lang siya, for now it's under investigation."

"See...seee," ani ko sabay yuko. "Thank you," I mumbled at Kumari past na ng takbo papunta sa Clinic.

Naabutan ko ang mga miyembro ng Sorcerer/Majima Gang na nagkalat. They were the school nurs. 

"Where is Clyde Dylan's room?" Kapos sa paghingang tanong ko sa counter ng makapasok.

"Room number 21," kaswal na sagot ng babaeng nurs.

"Thank you," she nodded.

Mas marami ang pasyente ngayon kumpara noong nakaraang araw. Gabi na ngunit walang tigil pa rin sa paggagamot ang nga ito. Napadaan ako sa isang Room kung saan ginagamot ang sugatang mag-aaral. Hindi ko alam kung na paano ito subalit napaka rami ng kaniyang sugat.

Different ideas, negative thoughts sink on my mind... hindi maaari! Siguro hindi naman gaano kalala ang kalagayan ni Clyde. Mali ang iniisip ko. I shook my head so many times para maiwaglit ang negatibong ideya sa aking isipan.

Mas binili san ko pa ang pagtakbo papunta sa silid na ibinigay sa akin. "I badly needed to see him," I muttered to myself.

9 (nine) basa ko sa nakasulat sa labas ng isang pader sa kalapit na silid. 10 (ten) sa bawat hakbang ko ay siya ring pagbilang ko sa numerong nakasulat, 11 (eleven) isang hakbang na lang at makikita ko na siya.

Sa ika labing-dalawang silid ay siya ring paghinto jg aking nga paa. 12 (twelve) I didn't think anything instead...

I close my eyes and let a sigh.