Love by the Mafia Boss✔(Zander Ace Lee)

Chapter 4. Coffee

Chapter 4. Coffee

Lianah's Pov

Lahat ng mata ay naka tingin sa'min ni Zander o siya lang talaga ang tinitignan. I dont know but the others are staring at me like there's something wrong with me. Naglalakad kami ni Zander sa lobby ng kumpanya niya kung saan ay magsisimula na akong magtrabaho bilang kanyang sekretarya. Sa dami ng kumpanyang nabanggit niya ay dito kami sa pinakamalaking kumpanya niya unang nagpunta. Like seriously, ang dami niyang kumpanya eh ilang taon pa lang naman siya. Siguro nga sobrang yaman talaga nila.

Hindi ko na lang pinansin ang mga masasamang tingin nila ng iba sa'kin. Hindi ko rin naman mapigilang mahiya dahil hawak-hawak ni Zander ang kamay ko. It feels awkward for me pero parang wala lang sa kanya. I sighed.

It's been three days nung mailipat ang kapatid ni Dani sa hospital na pagmamay-ari ni Carl. Bumubuti naman na ang lagay ng kapatid niya at sinisimulan narin nila ang therapy. Minsan iniisip ko na deserve naman talaga ni Yna na gumaling kasi napakabait niyang bata. He loves her family at maswerte siya dahil biniyayaan siyang ng mapagmahal na pamilya unlike me. I smiled. She deserves more and also Dani. Kung ako ang nasa posisyon ni Dani, mas gugustuhin ko pang pagbutihin ng mabuti ang trabaho para sa pamilya ko but I'm not Dani. Siguro nga ito na talaga ang kapalaran ko. Sabi ng iba, ikaw daw mismo ang guguhit ng mga kapalaran mo sa palad mo so I guest I already did. I leave my family. I left my life before. Ano nga bang magagawa ko kung nagawa ko na ang isang bagay hindi ba? Hindi ko na mababago. Wala ng magbabago.

I heared a 'ting' that came from the elevator. Bumukas ang pinto nito at agad na bumungad sa'kin ang magarang kwarto. Hindi yung kwarto na silid-tulugan kundi isang malawak na opisina. Napakagara ng lahat from interior designs into furnitures. I guest, it's worth of millions or even billions.

Sumulyap muna sa'kin si Zander bago niya ako nginitian tsaka kami sabay na lumabas ng elevator. Bawat babaeng nadadaanan namin ay nakangiti kay Zander at kung mapapatingin naman sila sa'kin ay parang ako na ata ang pinakamasamang kriminal sa buong mundo dahil sa mga tingin na ipinupukol nila sa'kin. I sighed. Peoples are really judgemental sometimes base on what they're seeing. I shooked my head.

Nakahinga ako ng maluwag pagkapasok namin sa opisina ni Zander. Napahawak ako sa mukha. Pakiramdam ko ay matutunaw na ako dahil sa mga masasamang tingin nila sa'kin. Like seriously, I don't have a disease. Para tuloy nawala yung confidence ko sa sarili na inipon ko sa mga nagdaang araw. Mga tingin pa lang nila ay hindi ko na kayang tagalan. Gano'n na ba talaga ako kahina.

I sighed.

"Problem?"

Napatingin ako bigla kay Zander. Nakaupo na ito sa swivel chair niya. He asked me but he's still busy in his loptop and typing something there. I sighed and sit on my table that place beside him.

"Wala"sagot ko at pinakialaman na lang ang loptop na nasa harapan ko. Wala pa naman siyang inutos sa'kin na kahit na ano kaya magfa-facebook muna ako. Dati ay wala akong pakialam sa social media pero ngayon ay meron na. I need social media especially on my job kasi alam niyo na. Nagkibit-balikat ako at nag-online.

As I was scrolling on my news feed, I saw a very very familliar figure of one man that posted by my sister. I rolled my eyes pero parang may kumurot parin sa puso ko. Three year na sana kami pero sinayang lang niya. Maghahanap na nga lang ng iba, yung ate ko pa. Bwisit na bwisit akong naglog-out at pabagsak na sinara ang loptop.

"What was that for"

"Ay kabayo!"Nanlalaki ang mga mata kong napatakip sa bibig. Nakalimutan kong nandito pala si Zander sa tabi ko na ngayon ay nakakunot noong nakatingin sa'kin. Napakamot ako sa ulo at nag-piece sign sa kanya.