De Ogen van de Ziener (betaversie)

Hoofdstuk 18 - Consult

Toen pas begon het Emma te dagen waar het gesprek inmiddels over ging. 'Zeg!' riep ze verontwaardigd uit en deed een stap dichterbij met een blik die op onweer stond.

Haar ogen werden glazig en staarden voor zich uit. Ze was gestopt.

'Wat staat ze daar nou?' sliste Thijs.

'Niet bewegen en als ze je zegt iets te doen, doe het dan meteen zonder er over na te denken,' sliste Jayden terug. 'Ze kijkt in de toekomst.'

'Ze doet wat?' riep Thijs uit.

Er schoten twee straalkanonnen uit het plafond en stelden zich meteen op Emma in.

Jayden zag aan Emma's hervatting van bewegen dat ze uit haar trance was gekomen.

'Meneer Doc, ik... wij hebben u geen kwaad in zin. Ik was enkel even beledigd. Ik ben mijn geheugen kwijt en hoop dat u mij kunt helpen. Daarom zijn we hier gekomen,' verklaarde ze.

'Waarom laat je dat niet door een gewone dokter onderzoeken?' vroeg Doc.

Jayden viel haar bij. 'Omdat we het vermoeden hebben dat Eluvianen betrokken zijn in de zaak. We hebben begrepen dat u met uw expertise en ervaring beter geschikt bent om Emma te helpen dan welke andere dokter in deze omgeving dan ook.'

'Eluvianen? Ha!' spuwde Doc. Een dikke klodder doorzichtig slijm die op de grond gespuugd werd onderstreepte zijn weerzin. 'Kwakzalvers. Schande voor het medisch vakgebied. Wat die slagers bij je hebben aangericht kan weinig goeds betekenen, meisje.'

De kanonnen schoven weer in het plafond.

'Kom maar mee, dan bekijk ik de zaak wel eens even. Maar ik kan je niet garanderen dat ik je kan helpen. Of dat je leuk gaat vinden wat je te weten komt.'

Hij liep de gang achter hen in en het drietal volgde hem gehoorzaam.

####

'Ga maar op die tafel liggen, dan neem ik je eens goed onder de loep,' gebood Doc en wees op een onderzoekstafel.

'Moet ze zich eerst niet even uitkleden?' grapte Thijs, maar werd meteen het zwijgen opgelegd door een por van Jayden.

Hij zag dat Emma nerveus was, dus dit was niet de tijd voor de grapjes van Thijs. Jayden wist niet of ze nerveus was over het onderzoek of de eventuele uitslag; de woorden van Doc waren ontnuchterend geweest.

Wat die slagers bij je hebben aangericht kan weinig goeds betekenen, meisje.

Emma klom voorzichtig op de tafel en stak haar nervositeit niet onder stoelen of banken.

Doc zag het en keek haar vriendelijk aan. 'Wees maar niet ongerust, want je voelt er niets van. Ik doe enkel een scan en daarna zien we wel verder. Ik doe echt niets zonder je nadrukkelijke toestemming.'

Ze knikte en slikte hoorbaar. Nu hij zichzelf ervan had verzekerd dat zijn bezoekers geen kwaad in de zin hadden, was Doc heel zorgzaam en zachtaardig.

'Het kan natuurlijk zijn dat wat ik ontdek best wel eens erg persoonlijk kan zijn. Ik vind het best als je vrienden erbij blijven, maar ik weet niet of jij wilt dat zij weten wat ik eventueel ontdek.'

'Ik wil dat Jayden erbij blijft,' zei Emma stellig.

'En ik dan?' vroeg Thijs, een beetje op zijn tenen getrapt.

Emma keek hem met een ernstige blik aan. 'Sorry, Thijs. Jayden vertrouwt je en ik vertrouw Jayden, maar ik ken je nog nauwelijks. Ik zou het prettiger vinden als je ons even alleen laat. Het spijt me.'

'Ach,' zei Thijs luchtig. 'Ik snap het ook wel. Ik wacht wel in de Concordon. Vertel me straks maar wat je wilt en wat je niet wilt gewoon niet.'

'Dank je,' knikte Emma waarderend. 'Het spijt me echt.'