De Ogen van de Ziener (betaversie)

Hoofdstuk 18 - Consult

Terwijl twee grote metalen deuren zich langzaam achter hen sloten, landde Jayden de Condordon met uiterste precisie in de hangar van de planetoïde, die weinig meer was dan een grote rots van stijf bevroren water.

De in de planetoïde verstopte praktijk draaide in een baan om een bruine dwerg - een bol gas met een massa vele malen kleiner dan een ster, maar groter dan een flink formaat gasplaneet. Jayden was er ooit wel eens eerder geweest, maar moest toch nog heel even zoeken voordat hij het juiste zwevende stuk ijs en steen te pakken had. Als je niet minimaal ongeveer wist waar de praktijk van Doc zich bevond en in welke planetoïde, dan kon je het stelsel maandenlang afspeuren en het nog niet vinden.

Jayden had vanaf de buitenkant nauwelijks energie-emissies kunnen detecteren en zelfs de deuren van de hangar waren zo geconstrueerd dat ze niet te onderscheiden waren van de rest van de buitenkant als ze dicht waren.

Doc wilde duidelijk zijn plekje geheim houden en dat was hem goed gelukt.

Toen Jayden, Emma en Thijs de loopplank af liepen, werden ze al opgewacht door een groot wezen dat het beste te beschrijven was als een kruising tussen een walrus en een mens, maar dan zonder de lange slagtanden die dit Aardse zoogdier kenmerkt. Op de plek waar je oren zou verwachten had het twee huidflappen en boven zijn twee grote neusgaten prijkte twee zwarte kraaloogjes.

'Dat is ver genoeg,' sprak hij met een grommend accent. Ondanks zijn diepe keelklanken was hij goed verstaanbaar.

Jayden hield zijn handen omhoog en Emma en Thijs volgden vertwijfeld zijn voorbeeld.

'Zeker vier straalkanonnen in het plafond,' zei Jayden zachtjes. 'Ik hoor hun mechaniek zoemen.' Hij snapte wel dat Doc voorzichtig was; een groot deel van zijn cliënten kwamen uit de wat minder plezierige kringen van de Plejaden.

'Je hebt goede oren,' riep het wezen hen toe. 'Maar aan die van mij mankeert ook niets.'

'Die heb ik aan u te danken,' riep Jayden terug. 'U weet het vast niet meer, maar ik heb ongeveer vier jaar geleden door u mijn gehoor genetisch laten verbeteren.'

Doc tuurde even naar Jayden en knikte toen. 'Je bent een handelaar, toch? Er staat me nog iets van bij en je gezicht komt mij ook bekend voor. Maar om eerlijk te zijn ben ik je naam vergeten .'

'Geeft niets,' antwoordde Jayden. 'Ik ga er ook niet vanuit dat u elke patiënt onthoudt. Mogen we onze handen naar beneden doen?'

'Sorry voor de voorzorgsmaatregelen,' sprak de walrusachtige man. 'Ik ben een beetje voorzichtig geworden. Eldon, de nieuwe leider van de piraten uit het Pleione systeem is van mening dat ik gratis mijn diensten aan hen moet verlenen, desnoods onder dwang. Ik weet niet of je hem kent, maar hij is tot alles in staat, wellicht zelfs jullie hierheen sturen om de boel te saboteren. Ik zeg niet dat jullie dat vrijwillig zouden doen, maar het kan.'

Jayden pakte met rustige bewegingen een klein bundeltje uit de zak van zijn jack en schoof het na toestemming door middel van een knik van Doc over de metalen vloer naar hun gastheer toe. Hij griste het van de grond en bekeek de inhoud.

'We willen enkel een consult. Het is alleen erg belangrijk dat dit een discreet consult is,' legde Jayden uit.

'Ik snap het al... denk ik,' zei het wezen. 'Zeven Zusters komen hier wel vaker voor dat soort zaken omdat ze niet willen dat het via hun arts bij hun echte partner terecht komt. Een simpele prik en het is over een paar dagen weg. Maar jongens, jullie allebei met haar? Ze lust er wel pap van, of niet?'

'Wat? Nee, joh!' riep Thijs uit. 'Dat is mijn neef!'

'Jullie zijn niet de eerste familieleden die een partner delen,' schokschouderde de arts. 'Zeker niet een exotische zoals zij daar. Mij maakt het niet uit. Ik ben arts, geen moraalridder.'